شماره ٧٢: اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
اهل دل با درد عشق او ز درمان فارغند
با جراحتهاي غم از راحت جان فارغند
با فروغ پرتو نور تجلي جمال
روز از خورشيد و شب از ماه تابان فارغند
گر جهان از موج طوفان حوادث پر شود
آشنايان محيط غم ز طوفان فارغند
کفر زلف ايمان طلعت تن پرستان را بود
عاشقان حق پرست از کفر و ايمان فارغند
باده نوشاني که مستند از صبوحي الست
تا صباح روز حشر از راح و ريحان فارغند
بي نوايان سر کوي محبت چون حسين
از سرير کيقباد و تاج خاقان فارغند