شماره ٢٣٧: چه حذر کنم ز مردن که توام بقاي جاني
چه حذر کنم ز مردن که توام بقاي جاني
چه خوش است جان سپردن اگرش تو ميستاني
هله تيغ عشق برکش بکش اين شکسته دل را
که ز کشتن تو يابد دل مرده زندگاني
پي جستن نشانت ز نشان خود گذشتم
که کسي نشان نيابد ز تو جز به بي نشاني
ز خمار خودپرستي چو مرا نماند طاقت
قدحي بيار ساقي ز چنان مئي که داني
ز زلال خضر جامي بچشان و ده بقائي
که بجان رسيدم اي جان ز غم جهان فاني
نفسي مرو ز پيشم بنما جمال خويشم
بشکن هزار توبه که بلاي ناگهاني
گه جلوه جمالت قدح از حدق بسازم
که چشم شراب غيبي به پياله نهاني
لب ما و آستينت سر ما و آستانت
اگرم بخويش خواني و گرم ز پيش راني
چو حسين عاشقي تو که هزار ذوق يابد
بگه سئوال رويت بجواب لن تراني