شماره ٢٢٣: ما را چو عهد خويش فراموش کرده اي
ما را چو عهد خويش فراموش کرده اي
گويا حديث مدعيان گوش کرده اي
بر روي زهره خط غلامي کشيده اي
چون تار طره زيب بناگوش کرده اي
تا قلب عاشقان شکند لشکر غمت
مه را ز مشک سوده زره پوش کرده اي
سجاده ها ز دوش فکندند زاهدان
زان شيوه هاي خوش که شب دوش کرده اي
اي ترک نيم مست که ما را بغمزه اي
مست و خراب و واله و مدهوش کرده اي
جانم فداي جان چنان ساقي اي که او
اين باده ها که از خم سر نوش کرده اي
ما ديگ دل بر آتش سوزان نهاده ايم
اي مدعي بگو تو چرا جوش کرده اي
از نامرادي من بيچاره فارغي
چون تو مراد خويش در آغوش کرده اي
تو طوطي حسين و شکر گفته حبيب
شکر چه حاصل است تو خاموش کرده اي