شماره ٧٤: گر پريچهره مه پيکر من باز آيد
گر پريچهره مه پيکر من باز آيد
روشنائي ببصر جان ببدن باز آيد
پرتو نور تجلي رسد از جانب طور
نفس رحمت رحمان ز يمن باز آيد
از سر طره آن ترک خطائي بمشام
نکهت نافه آهوي ختن باز آيد
همه کار من دلسوخته چون زر گردد
اگر آن سنگدل و سيم ذقن باز آيد
مردم ديده من درج پر از در دارد
همچو غواص که از بحر بدن باز آيد
خوش بود گر ز جفاي کاري و بيدادگري
آن بت عشوه ده عهدشکن باز آيد
طوطي طبع من از چه دهن نطق ببست
بگشايد اگر آن پسته دهن باز آيد
دارم اميد که بر رغم حسودان ز سفر
مونس جان حسين ابن حسن باز آيد