غزليات
- شماره ١: صف مژگان تو بشکست چنان دل ها را
- شماره ٢: تا اختيار کردم سر منزل رضا را
- شماره ٣: به جان تا شوق جانان است ما را
- شماره ٤: در خلوتي که ره نيست پيغمبر صبا را
- شماره ٥: نگارم گر به چين با طره پرچين شود پيدا
- شماره ٦: مکن حجاب وجودت لباس ديبا را
- شماره ٧: زره ز زلف گره گير بر تن است تو را
- شماره ٨: گر باغبان نظر به گلستان کند تو را
- شماره ٩: کي رفته اي زدل که تمنا کنم تو را
- شماره ١٠: گر در شمار آرم شبي نام شهيدان تو را
- شماره ١١: من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را
- شماره ١٢: دوش به خواب ديده ام روي نديده تو را
- شماره ١٣: نازم خدنگ غمزه آن دل پذير را
- شماره ١٤: ميفشان جعد عنبر فام را
- شماره ١٥: اگر مردان نمي بردند امتحانش را
- شماره ١٦: چنين که برده شراب لبت ز دست مرا
- شماره ١٧: باعث مردن بلاي عشق باشد مرا
- شماره ١٨: طالب جانان به جان خريده الم را
- شماره ١٩: تا در پي دهانش بگذاشتم قدم را
- شماره ٢٠: گرفت خط رخ زيباي گل عذار مرا
- شماره ٢١: شد وقت مرگ نوش لبي هم نشين مرا
- شماره ٢٢: وقت مردن پا نهاد آن شمع بالين مرا
- شماره ٢٣: ساقيا کمتر مي امشب از کرم دادي مرا
- شماره ٢٤: گر به تيغت مي زند گردن بنه تسليم را
- شماره ٢٥: جان به لب آمد و بوسيد لب جانان را
- شماره ٢٦: ترک چشم تو بيارست صف مژگان را
- شماره ٢٧: تا لعل تو باده داده ياران را
- شماره ٢٨: به يک پيمانه با ساقي چنان بستيم پيمان را
- شماره ٢٩: داديم به يک جلوه رويت دل و دين را
- شماره ٣٠: در قمار عشق آخر، باختم دل و دين را
- شماره ٣١: بوسه آخر نزدم آن دهن نوشين را
- شماره ٣٢: من گرفته ام بر کف نقد جان شيرين را
- شماره ٣٣: چنان بر صد مرغ دل فکند آن زلف پرچين را
- شماره ٣٤: جستيم راه ميکده و خانقاه را
- شماره ٣٥: غرق مهر شاه ديدم آفتاب و ماه را
- شماره ٣٦: هر جا کشند صورت زيباي شاه را
- شماره ٣٧: دي به رهش فکنده ام طفل سرشک ديده را
- شماره ٣٨: آن که نهاده در دلم حسرت يک نظاره را
- شماره ٣٩: آشنا خواهي گر اي دل با خود آن بيگانه را
- شماره ٤٠: کاش آن صنم آماده شدي جلوه گري را
- شماره ٤١: نه دست آن که بگيريم زلف ماهي را
- شماره ٤٢: هر چه کردم به ره عشق وفا بود، وفا
- شماره ٤٣: تا به مستي نرسد بر لب ساقي لب ما
- شماره ٤٤: آمد به جلوه شاهد بالا بلند ما
- شماره ٤٥: چون خاک مي شود به رهت جان پاک ما
- شماره ٤٦: خطت دميد از اثر دود آه ما
- شماره ٤٧: چشم بيمار تو شد باعث بيماري ما
- شماره ٤٨: اي زلف تو بر هم زن فرزانگي ما
- شماره ٤٩: اي کاش جان بخواهد معشوق جاني ما
- شماره ٥٠: يار بي پرده کمر بست به رسوايي ما
- شماره ٥١: اولم رام نمودي به دل آرامي ها
- شماره ٥٢: پايه عمر گران مايه بر آب است برآب
- شماره ٥٣: اندوه تو شد وارد کاشانه ام امشب
- شماره ٥٤: دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب
- شماره ٥٥: از جلوه حسنت که بري از همه عيب است
- شماره ٥٦: عمري که صرف عشق نگردد بطالت است
- شماره ٥٧: هر گه که آن خسرو زرين کمر از جا برخاست
- شماره ٥٨: تا طرف نقاب از رخ رخشان تو برخاست
- شماره ٥٩: بنشست و ز رخ پرده برانداخته برخاست
- شماره ٦٠: دي در ميان مستي خنجر کشيده برخاست
- شماره ٦١: به هر غمي که رسد از تو خاطرم شاد است
- شماره ٦٢: آن که لبش مايه حلاوت قند است
- شماره ٦٣: يک اشارت و تو بر قتل جهان بسيار است
- شماره ٦٤: طبيب اهل دل آن چشم مردم آزار است
- شماره ٦٥: آن که مرادش تويي از همه جوياتر است
- شماره ٦٦: ساقي فرخنده پي تاب کفش ساغر است
- شماره ٦٧: دلم از نرگس بيمار تو بيمارتر است
- شماره ٦٨: کيفيت نگاه تو از جام خوش تر است
- شماره ٦٩: بار محبت از همه باري گران تر است
- شماره ٧٠: از دل سخت تو کز سنگ سيه سخت تر است
- شماره ٧١: تا خانه تقدير بساط چمن آراست
- شماره ٧٢: ترک چشمش که مست و مخمور است
- شماره ٧٣: تا حلقه زنجير دل آن زلف دراز است
- شماره ٧٤: تا ديدن آن ماه فروزنده محال است
- شماره ٧٥: مرگ بر بالين وجانان غافل است
- شماره ٧٦: کف بر کف جانانه و لب بر لب جام است
- شماره ٧٧: امشب ز روي مهر مهي در سراي ماست
- شماره ٧٨: شربتي در دو لعل جانان است
- شماره ٧٩: پيام باد بهار از وصال جانان است
- شماره ٨٠: چونان ز وحشت عشقت دلم هراسان است
- شماره ٨١: شيوه خوش منظران چهره نشان دادن است
- شماره ٨٢: قاعده قد تو فتنه به پا کردن است
- شماره ٨٣: همه جا جلوه آن صاحب وجه حسن است
- شماره ٨٤: کار من تا به زلف يار من است
- شماره ٨٥: شب جدايي تو روز واپسين من است
- شماره ٨٦: تو و آن قامتي که موزون است
- شماره ٨٧: گر نه زلفش پي شبيخون است
- شماره ٨٨: کسي که در سر او چشم مصلحت بين است
- شماره ٨٩: دلم فارغ ز قيد کفر و دين است
- شماره ٩٠: قصد همه وصل حور و خلد برين است
- شماره ٩١: نخست نغمه عشاق فصل گل اين است
- شماره ٩٢: حور تويي، بوستان بهشت برين است
- شماره ٩٣: امشب ز رخش انجمنم خلد برين است
- شماره ٩٤: مرا زمانه در آن آستانه جا داده ست
- شماره ٩٥: يا رب اين عيد هميون چه مبارک عيد است
- شماره ٩٦: هر دم اي گل از تو در گلشن فغان تازه است
- شماره ٩٧: در سينه دلت مايل هر شعله آهي است
- شماره ٩٨: طوطي وظيفه خوار لب نوشخند تست
- شماره ٩٩: زين حلاوتها که در کنج لب شيرين تست
- شماره ١٠٠: ترک کمان کشيده دو چشم سياه تست
- شماره ١٠١: گرنه خورشيد فلک خاک نشين ره تست
- شماره ١٠٢: هر سر موي تو را پيوندي از گيسوي تست
- شماره ١٠٣: کيفيتي که ديدم از آن چشم نيم مست
- شماره ١٠٤: چشم تماشاي خلق در رخ زيباي اوست
- شماره ١٠٥: قطع نظر ز دشمن ما کرد چشم دوست
- شماره ١٠٦: اي خوشا وقتي که بگشايم نظر در روي دوست
- شماره ١٠٧: درد جانان عين درمان است گويي نيست هست
- شماره ١٠٨: کفر زلفش رهزن دين است گويي نيست هست
- شماره ١٠٩: ما و هوس شاهد و مي تا نفسي هست
- شماره ١١٠: خوش است اگر ز تو ما را دل غميني هست
- شماره ١١١: تا بر اطراف رخت جعد چليپايي هست
- شماره ١١٢: هيچ سر نيست که با زلف تو در سودا نيست
- شماره ١١٣: خوش تر از دانه اشکم گهري پيدا نيست
- شماره ١١٤: از تو اي ترک ختن لعبت چين خوش تر نيست
- شماره ١١٥: تو و آن حسن دل آويز که تغييرش نيست
- شماره ١١٦: مزرع اميد را يک دانه به زان خال نيست
- شماره ١١٧: کس نيست کاو به لعل تو خونش سبيل نيست
- شماره ١١٨: پيکي مرا به سوي تو غير از نسيم نيست
- شماره ١١٩: بر سر راه تو افتاده سري نيست که نيست
- شماره ١٢٠: يار اگر جلوه کند دادن اين همه نيست
- شماره ١٢١: من کيم، پروانه شمعي که در کاشانه نيست
- شماره ١٢٢: ايمن از تير نگاه تو دل زاري نيست
- شماره ١٢٣: وصل تو نصيب دل صاحب نظري نيست
- شماره ١٢٤: غمش را غير دل سر منزلي نيست
- شماره ١٢٥: گر نه آن ترک سيه چشم سر يغما داشت
- شماره ١٢٦: پيشتر زآن که مهي جلوه در اين محفل داشت
- شماره ١٢٧: سر بيمار گر آن چشم دل آزار نداشت
- شماره ١٢٨: دي چو تير از برم آن ترک کمان دار گذشت
- شماره ١٢٩: دلم به کوي تو هر شام تا سحر مي گشت
- شماره ١٣٠: چندي از صومعه در دير مغان بايد رفت
- شماره ١٣١: عيد مولود علي را تا شه والا گرفت
- شماره ١٣٢: يک شب آخر دامن آه سحر خواهم گرفت
- شماره ١٣٣: کي دل از حلقه آن زلف دو تا خواهد رفت
- شماره ١٣٤: هر جا سخني از آن دهان رفت
- شماره ١٣٥: روز مردن سويم از رحمت نگاهي کرد و رفت
- شماره ١٣٦: رسيد قاصد و پيغام وصل جانان گفت
- شماره ١٣٧: امروز ندارم غم فرداي قيامت
- شماره ١٣٨: هم به حرم هم به دير بدر دجا ديدمت
- شماره ١٣٩: اي فتنه هر دوري از قامت فتانت
- شماره ١٤٠: اي آب زندگاني يک نکته از دهانت
- شماره ١٤١: عهد همه بشکستم در بستن پيمانت
- شماره ١٤٢: اي تنگ شکر تنگ دل از تنگ دهانت
- شماره ١٤٣: مدام ذکر ملک اين کلام شيرين باد
- شماره ١٤٤: تا پرده ز صورتش برافتاد
- شماره ١٤٥: دل در انديشه آن زلف گره گير افتاد
- شماره ١٤٦: فرياد که رفت خونم از ياد
- شماره ١٤٧: تا دلم در خم آن زلف سيه نام افتاد
- شماره ١٤٨: بر دوش تو تا زلف زره پوش تو افتاد
- شماره ١٤٩: در پاي تو تا زلف چليپاي تو افتاد
- شماره ١٥٠: در پاي تو تا زلف چليپاي تو افتاد
- شماره ١٥١: تا سوي من آن چشم سيه را نگه افتاد
- شماره ١٥٢: دل به ابروي تو اي تازه جوان بايد داد
- شماره ١٥٣: لعل تو به سر چشمه زمزم نتوان داد
- شماره ١٥٤: روزي که خدا کام دل تنگ دلان داد
- شماره ١٥٥: مصوري که تو را چين زلف مشکين داد
- شماره ١٥٦: همان که چشم تو را طرز دل ربايي داد
- شماره ١٥٧: مشاطه تا به روي تو زلف دوتا نهاد
- شماره ١٥٨: اي کاش پي قتل من آن سيم تن افتد
- شماره ١٥٩: هر سر که به سوداي خط و خال تو افتد
- شماره ١٦٠: فرخنده شکاري که ز پيکان تو افتد
- شماره ١٦١: نظر ز روي تو صاحب نظر نمي بندد
- شماره ١٦٢: کسي به زير فلک دست بر قضا دارد
- شماره ١٦٣: آخر اين ناله سوزنده اثرها دارد
- شماره ١٦٤: ترک مست تو به دست از مژه خنجر دارد
- شماره ١٦٥: جهان عشق ندانم چه زير سر دارد
- شماره ١٦٦: کسي ز فتنه آخر زمان خبر دارد
- شماره ١٦٧: خداخوان تا خدادان فرق دارد
- شماره ١٦٨: آن که يک ذره غمت در دل پر غم دارد
- شماره ١٦٩: گهي به دير و گهي جلوه در حرم دارد
- شماره ١٧٠: هر خم زلف تو يک جمع پريشان دارد
- شماره ١٧١: کسي که در دل شب چشم خون فشان دارد
- شماره ١٧٢: چراغي کاين همه پروانه دارد
- شماره ١٧٣: هر کس که به دل حسرت پيکان تو دارد
- شماره ١٧٤: گر نه آن زلف سيه قصد شبيخون دارد
- شماره ١٧٥: اين چه تابي است که آن حلقه گيسو دارد
- شماره ١٧٦: غلام آن نظربازم که خاطر با يکي دارد
- شماره ١٧٧: مهره توان برد، مار اگر بگذارد
- شماره ١٧٨: کسي پا به کوي وفا مي گذارد
- شماره ١٧٩: دل نام سر زلف ترا مشک ختا کرد
- شماره ١٨٠: دوش زلف سيهت بنده نوازيها کرد
- شماره ١٨١: شبي که دل به برم ياد زلف دلبر کرد
- شماره ١٨٢: نرگس که فلک چشم و چراغ چمنش کرد
- شماره ١٨٣: چشم مستش نه همين غارت دين و دل کرد
- شماره ١٨٤: از بناگوش تو هر شب گله سر خواهم کرد
- شماره ١٨٥: بيدادگر نگارا تا کي جفا توان کرد
- شماره ١٨٦: نه حسرت وصالش از دل به در توان کرد
- شماره ١٨٧: زلف پر چين تو مشاطه شبي شانه نکرد
- شماره ١٨٨: هر گه که ناوکي ز کمانت کمانه کرد
- شماره ١٨٩: اي خوشا رندي که رو در ساحت مي خانه کرد
- شماره ١٩٠: نرخ يک بوسه گر آن لعل به صدجان مي کرد
- شماره ١٩١: ساقي بده رطل گران، زان مي که دهقان پرورد
- شماره ١٩٢: تا مه روي تو از چاک گريبان سر زد
- شماره ١٩٣: تا صبا شانه بر آن سنبل خم در خم زد
- شماره ١٩٤: نرگس مست تو راه دل هشياران زد
- شماره ١٩٥: چشم مستش اگر از خواب گران برخيزد
- شماره ١٩٦: هر که افتاده آن جنبش قامت باشد
- شماره ١٩٧: هر که در عشق چو من عاجز مضطر باشد
- شماره ١٩٨: هر کس که به جان دسترسي داشته باشد
- شماره ١٩٩: هر دلي کز عشق ماهي اندرو راهي نباشد
- شماره ٢٠٠: خوش آن که نگاهش به سراپاي تو باشد
- شماره ٢٠١: نفس نامسلمانم از گنه پشيمان شد
- شماره ٢٠٢: تا صورت زيباي تو از پرده عيان شد
- شماره ٢٠٣: هر جان که بر لب آمد، واقف از آن دهان شد
- شماره ٢٠٤: آن که در عشق سزاوار سر دار نشد
- شماره ٢٠٥: کو جواني که ز سوداي غمت پير نشد
- شماره ٢٠٦: زان غنچه دهان دلم به تنگ آمد
- شماره ٢٠٧: تا خيل غمش در دل ناشاد من آمد
- شماره ٢٠٨: ز اختران جگرم چند پر شرر ماند
- شماره ٢٠٩: گر بدين گونه سر زلف تو افشان ماند
- شماره ٢١٠: با وجود نگه مست تو هشيار نماند
- شماره ٢١١: هيچم آرام دل از زلف دل آرام نماند
- شماره ٢١٢: تا حريفان بر در مي خانه ماوا کرده اند
- شماره ٢١٣: قتل ما اي دل به تيغ او مقدر کرده اند
- شماره ٢١٤: مي فروشان آن چه از صهباي گلگون کرده اند
- شماره ٢١٥: مستان بزم عشق شرابي نداشتند
- شماره ٢١٦: تا به دل خورده ام از عشق گلي خاري چند
- شماره ٢١٧: اي بنده بالاي تو زرين کمري چند
- شماره ٢١٨: کاش مي داد خدا هر نفسم جاني چند
- شماره ٢١٩: اي به دل ها زده مژگان تو پيکاني چند
- شماره ٢٢٠: دادن باده حرام است به ناداني چند
- شماره ٢٢١: عيد آمد و مرغان ره گل زار گرفتند
- شماره ٢٢٢: کام من از آن کنج دهان هيچ ندادند
- شماره ٢٢٣: خاکم به ره آن بت چالاک نکردند
- شماره ٢٢٤: اي خوش آنان که قدم در ره ميخانه زدند
- شماره ٢٢٥: بر زلف تو بايد که ره شانه ببندند
- شماره ٢٢٦: مردان خدا پرده پندار دريدند
- شماره ٢٢٧: مرا با چشم گريان آفريدند
- شماره ٢٢٨: چينيان گر به کف از جعد تو يک تار آرند
- شماره ٢٢٩: گر به چين بويي از آن سنبل مشکين آرند
- شماره ٢٣٠: بهل ز صورت خوبت نقاب بردارند
- شماره ٢٣١: چون بتان دستي به ناز زلف پر چين مي برند
- شماره ٢٣٢: آنان که در محبت او سنگ مي خورند
- شماره ٢٣٣: تشنگان ستمت زندگي از سر گيرند
- شماره ٢٣٤: صورتگران که صورت دل خواه مي کشند
- شماره ٢٣٥: مگر خدا ز رقيبان تو را جدا بکند
- شماره ٢٣٦: زان سبب جان آفرينش جان روشن لطف کرد
- شماره ٢٣٧: گر نرخ بوسه را لب جانان به جان کند
- شماره ٢٣٨: کاشکي ساقي ز لعلش مي به جام من کند
- شماره ٢٣٩: دل نداند که فداي سر جانان چه کند
- شماره ٢٤٠: چون دم تيغ تو قصد جان ستاني مي کند
- شماره ٢٤١: زلف و خط دلکشش دام بني آدمند
- شماره ٢٤٢: بتان به مملکت حسن پادشاهانند
- شماره ٢٤٣: جمعي که مرهم جگر خسته منند
- شماره ٢٤٤: اي خنده تو راهزن کاروان قند
- شماره ٢٤٥: هر جا حديث حسن تو تقرير مي کنند
- شماره ٢٤٦: هر که را که بخت، ديده مي دهد، در رخ تو بيننده مي کند
- شماره ٢٤٧: آتش زدگان ستم آب از تو نخواهند
- شماره ٢٤٨: گر ز غلاميش نشانت دهند
- شماره ٢٤٩: عاشقي کز خون دل جام شرابش مي دهند
- شماره ٢٥٠: هر که را کار بدان چشم دل آزار بود
- شماره ٢٥١: دل ديوانه من قابل زنجير نبود
- شماره ٢٥٢: شب که در حلقه ما زلف دل آرام نبود
- شماره ٢٥٣: مانع رفتن بجز مهر و وفاي من نبود
- شماره ٢٥٤: قدح باده اگر چشم بت ساده نبود
- شماره ٢٥٥: لب پيمانه اگر بر لب جانانه نبود
- شماره ٢٥٦: آشوب شهر طلعت زيباي او بود
- شماره ٢٥٧: همه شب راه دلم بر خم گيسوي تو بود
- شماره ٢٥٨: به کويش دوش يا رب يا ربي بود
- شماره ٢٥٩: تا به رخ چين سر زلف تو لرزان نشود
- شماره ٢٦٠: گر آن صنم ز پرده پديدار مي شود
- شماره ٢٦١: پيش من کام رقيب از لعل خندان مي دهد
- شماره ٢٦٢: جان سپاري به ره غمزه جانان بايد
- شماره ٢٦٣: هر جا که به طنازي، آن سرو روان آيد
- شماره ٢٦٤: همه جا تير تو بر سينه ما مي آيد
- شماره ٢٦٥: دل به حسرت ز سر کوي کسي مي آيد
- شماره ٢٦٦: گر به کاري نزنم دست به جز عشق تو شايد
- شماره ٢٦٧: به اميدي که وفا خواهم ديد
- شماره ٢٦٨: هر کس که ديد روي تو آهي ز جان کشيد
- شماره ٢٦٩: گر در آيد شب عيد از درم آن صبح اميد
- شماره ٢٧٠: بگشا به تبسم لب شيرين شکربار
- شماره ٢٧١: اي ز رخت صبح و شام کاسته شمس و قمر
- شماره ٢٧٢: منت خداي را که خداوند بي نياز
- شماره ٢٧٣: بسته زلف تو شوريده سرانند هنوز
- شماره ٢٧٤: در سر کوي وفا با کوه کن هم گام باش
- شماره ٢٧٥: در ميکده خدمت کن بي معرکه سلطان باش
- شماره ٢٧٦: دلا موافق آن زلف عنبرافشان باش
- شماره ٢٧٧: آزادي اگر خواهي از عقل گريزان باش
- شماره ٢٧٨: دلا مقيد آن گيسوان پرچين باش
- شماره ٢٧٩: اي خواجه برو بنده آن زهره جبين باش
- شماره ٢٨٠: من نمي گويم که عاقل باش يا ديوانه باش
- شماره ٢٨١: چون صبا شانه زند طره عنبربارش
- شماره ٢٨٢: تو و چشم سيه مستي که نتوان ديد هشيارش
- شماره ٢٨٣: چو باد بر شکند چين زلف غاليه بارش
- شماره ٢٨٤: لب تشنه اي که شد لب جانان ميسرش
- شماره ٢٨٥: تويي آن آيت رحمت که نتوان کرد تفسيرش
- شماره ٢٨٦: دل به دنبال وفا رفت و من از دنبالش
- شماره ٢٨٧: گر هلاک من است عنوانش
- شماره ٢٨٨: نه دست آن که بر آرم دل از چه ذقنش
- شماره ٢٨٩: دامن کشان شبي گذر افتاد بر منش
- شماره ٢٩٠: خوشا دلي که تو باشي نگار پرده نشينش
- شماره ٢٩١: چه غنچه ها که نپرود باغ نسرينش
- شماره ٢٩٢: تا دهان او لبالب شد ز نوش
- شماره ٢٩٣: شاهد به کام و شيشه به دست و سبو به دوش
- شماره ٢٩٤: اي جز مي مشک بر سر دوش
- شماره ٢٩٥: خوش آن که باده بنوشد به روي چون ماهش
- شماره ٢٩٦: نگه داشت غزالي دل مرا به نگاهش
- شماره ٢٩٧: دل سپردم به نگه کردن چشم سيهش
- شماره ٢٩٨: چشم عقلم خيره شد از عکس روي تابناکش
- شماره ٢٩٩: در پا مريز حلقه زلف بلند خويش
- شماره ٣٠٠: در راه عشق من نگذشتم ز کام خويش
- شماره ٣٠١: کمتر فکن به چاه زنخدان نگاه خويش
- شماره ٣٠٢: رنج بيهوده مکش، گه به حرم گاه به دير
- شماره ٣٠٣: چندين هزار صيد فتد از قفاي تو
- شماره ٣٠٤: آن را که اول از همه خواندي به سوي خويش
- شماره ٣٠٥: شبان تيره به سر وقت چشم جادويش
- شماره ٣٠٦: بس که بنشسته تا پر بر تنم پيکان عشق
- شماره ٣٠٧: خاک سر راهت شدم اي لعبت چالاک
- شماره ٣٠٨: تا شکن زلف تو است سلسله جنبان دل
- شماره ٣٠٩: هر دل شيدا که شد به روي تو مايل
- شماره ٣١٠: در عالم عشق تو کفر است و نه اسلام
- شماره ٣١١: من خراب نگه نرگس شهلاي توام
- شماره ٣١٢: پرده بگشاي که من سوخته روي توام
- شماره ٣١٣: تا به در ميکده جا کرده ام
- شماره ٣١٤: دست در حلقه آن جعد چليپا زده ام
- شماره ٣١٥: تا با تو آرميده ام از خود رميده ام
- شماره ٣١٦: عمر گذشت، وز رخش سير نشد نظاره ام
- شماره ٣١٧: آن که به ديوانگي در غمش افسانه ام
- شماره ٣١٨: چندان به سر کوي خرابات خرابم
- شماره ٣١٩: وقت مردن هم نيامد بر سر بالين طبيبم
- شماره ٣٢٠: از آن به خدمت ميخوارگان کمر بستم
- شماره ٣٢١: ز تجلي جمالش از دو کون بستم
- شماره ٣٢٢: من اين عهدي که با موي تو بستم
- شماره ٣٢٣: ساقي نداده ساغر چندان نموده مستم
- شماره ٣٢٤: بر در مي خانه تا مقام گرفتم
- شماره ٣٢٥: در جلوه گاه جانان جان را به شوق دادم
- شماره ٣٢٦: تا شدم صيد تو آسوده ز هر صيادم
- شماره ٣٢٧: در عالم محبت داني چه کار کردم
- شماره ٣٢٨: بر سر آتش سوزنده نشيمن کردم
- شماره ٣٢٩: جاني که خلاص از شب هجران تو کردم
- شماره ٣٣٠: امشب تو را به خوبي نسبت به ماه کردم
- شماره ٣٣١: اگر گاهي بدان مه پاره يک نظاره مي کردم
- شماره ٣٣٢: به حلقه سر زلف تو پاي بند شدم
- شماره ٣٣٣: مو به مو بسته آن زلف گره گير شدم
- شماره ٣٣٤: به بوسه اي ز دهان تو آرزومندم
- شماره ٣٣٥: يک باره گر از سبحه در انکار نبودم
- شماره ٣٣٦: ديري است که ديوانه آن چشم کبودم
- شماره ٣٣٧: دوشينه مهي به خواب ديدم
- شماره ٣٣٨: ديشب به خواب شيرين نوشين لبش مکيدم
- شماره ٣٣٩: دوش از لب نوشش سختي چند شنيدم
- شماره ٣٤٠: اي خوش آن دم که به بستان تو مي ناليدم
- شماره ٣٤١: بس که دل سوختگي ز آتش هجران دارم
- شماره ٣٤٢: بر سر هر مژه چندين گل رنگين دارم
- شماره ٣٤٣: چون سر زلف تو آشفته خيالي دارم
- شماره ٣٤٤: گرفته تا ره بغداد ماه نوسفرم
- شماره ٣٤٥: به جلوه کاش درآيد مه نکوسيرم
- شماره ٣٤٦: عشق بگسست چنان سلسله تدبيرم
- شماره ٣٤٧: جنون گسسته بدانسان کمند تدبيرم
- شماره ٣٤٨: نذر کردم گر ز دست محنت هجران نميرم
- شماره ٣٤٩: هر کجا دم زدم از چشم بت کشميرم
- شماره ٣٥٠: من بر سر کوي تو نديدم
- شماره ٣٥١: تا تو به گلشن آمدي، با همه در کشاکشم
- شماره ٣٥٢: دوش از در مي خانه کشيدند به دوشم
- شماره ٣٥٣: سروش عشق تو يک نکته گفت در گوشم
- شماره ٣٥٤: من ساده پرست و باده نوشم
- شماره ٣٥٥: من مست مي پرستم، من رند باده نوشم
- شماره ٣٥٦: اي خط تو را دايره حسن مسلم
- شماره ٣٥٧: تا خيل غمت خيمه زد اندر دل تنگم
- شماره ٣٥٨: اي کعبه مقصودم، وي قبله آمالم
- شماره ٣٥٩: اي که مي پرسي ز من کيفيت چشم غزالم
- شماره ٣٦٠: مشغول رخ ساقي، سرگرم خط جامم
- شماره ٣٦١: از دشمنم چه بيم که با دوست هم دمم
- شماره ٣٦٢: نرگسش گفت که من ساقي مي خوارانم
- شماره ٣٦٣: تا هست نشاني از نشانم
- شماره ٣٦٤: فداي قاصد جانان کز او آسوده شد جانم
- شماره ٣٦٥: گر دست دهد دامن آن سرو روانم
- شماره ٣٦٦: چون ترک تير افکن تويي، بايد به خون غلطيدنم
- شماره ٣٦٧: حق ز رخت کرده ظهور اي صنم
- شماره ٣٦٨: شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم
- شماره ٣٦٩: دامن خيمه سفر از در دوست مي کنم
- شماره ٣٧٠: من از کمال شوق ندانم که اين تويي
- شماره ٣٧١: به دير و حرم، فارغ از کفر و دينم
- شماره ٣٧٢: زان پرده مي گشايد دلبند نازنينم
- شماره ٣٧٣: نه به دير همدمم شد، نه به کعبه هم نشينم
- شماره ٣٧٤: يارب آن نامهربانان مه دل فراگيرد ز کينم
- شماره ٣٧٥: تا با کمان ابرو بنشست در کمينم
- شماره ٣٧٦: چنان به کوي تو آسوده از بهشت برينم
- شماره ٣٧٧: تا کفر سر زلفت زد راه دل و دينم
- شماره ٣٧٨: امشب نگه افتاد بر آن غيرت ماهم
- شماره ٣٧٩: گر به گل زار رخش افتد نگاه گاه گاهم
- شماره ٣٨٠: غم روي تو به عالم ندهم
- شماره ٣٨١: بخت سيه به کين من، چشم سياه يار هم
- شماره ٣٨٢: تا خبردار ز سر لب جانان شده ايم
- شماره ٣٨٣: ما دل خود را به دست شوق شکستيم
- شماره ٣٨٤: تا لب مي پرست او داد شراب مستيم
- شماره ٣٨٥: آخر از کعبه مقيم در خمار شديم
- شماره ٣٨٦: تا بدان طره طرار گرفتار شديم
- شماره ٣٨٧: تا از دو چشم مستت بيمار و دردمنديم
- شماره ٣٨٨: از دادن جان خدمت جانانه رسيديم
- شماره ٣٨٩: خواست تا زلف پريشان تو بي سامانيم
- شماره ٣٩٠: توان شناخت ز خوني که ريخت بر رويم
- شماره ٣٩١: از بس عرق شمر نشسته ست به رويم
- شماره ٣٩٢: مهر از تو نديدم و وفا هم
- شماره ٣٩٣: ما ز چشم تو مست يک نگهيم
- شماره ٣٩٤: محبان را نصيب است از حبيبان
- شماره ٣٩٥: اي که ز آب زندگي لعل تو مي دهد نشان
- شماره ٣٩٦: گشت فراق و وصل تو مرگ و بقاي عاشقان
- شماره ٣٩٧: به که باشم بي قرار از زلف يار خويشتن
- شماره ٣٩٨: عرضه دادم در بر جانان وفاي خويشتن
- شماره ٣٩٩: شعار عشق بازان چيست، خوبان را دعا کردن
- شماره ٤٠٠: گدايي از در مي خانه بايد دم به دم کردن
- شماره ٤٠١: نه از جمال تو قطع نظر توان کردن
- شماره ٤٠٢: با آن غزال وحشي گر خواهي آرميدن
- شماره ٤٠٣: گر عارف حق بيني چشم از همه بر هم زن
- شماره ٤٠٤: بر صفحه رخ از خط مشکين رقم مزن
- شماره ٤٠٥: ز صحن اين چمن آن سرو قامت را تمنا کن
- شماره ٤٠٦: يا که دندان طمع را از لب جانان بکن
- شماره ٤٠٧: اي پيک سحرگاهي پيغامي از و سرکن
- شماره ٤٠٨: شبها به بزم مدعي اي بي مروت جا مکن
- شماره ٤٠٩: گاهي به نوشخند لبت را اشاره کن
- شماره ٤١٠: غافل گذشتي از دل اميدوار من
- شماره ٤١١: نرگس بيمار تو گشته پرستار من
- شماره ٤١٢: داني که چيست رشته عمر دراز من
- شماره ٤١٣: با رقيب آمدي به محفل من
- شماره ٤١٤: به خون تپيده ز بازوي قاتلي تن من
- شماره ٤١٥: گفتم که چيست راهزن عقل و دين من
- شماره ٤١٦: وقت مرگ آمد ز رحمت بر سر بالين من
- شماره ٤١٧: تنگ شد از غم دل جاي به من
- شماره ٤١٨: لبش را هر چه بوسيدم، فزون تر شد هواي من
- شماره ٤١٩: ثواب من همه شد عين رو سياهي من
- شماره ٤٢٠: خونم بتي ريخت کش داده بي چون
- شماره ٤٢١: خادم دير مغانم، هنري بهتر از اين
- شماره ٤٢٢: زلف مسلسل ريخته، عنبرفشاني را ببين
- شماره ٤٢٣: دل ها فتاده در پي آن دل ربا ببين
- شماره ٤٢٤: حلقه زلف سياهش بر رخ انور ببين
- شماره ٤٢٥: تابش صبح بناگوشش ببين
- شماره ٤٢٦: مژگان مردم افکن، چشمان کافرش بين
- شماره ٤٢٧: گر کان نمک خواهي لعل نمکينش بين
- شماره ٤٢٨: چين زلف مشکين را بر رخ نگارم بين
- شماره ٤٢٩: گر خون من ز شيشه بريزد به جام او
- شماره ٤٣٠: از بس که در خيال مکيدم لبان او
- شماره ٤٣١: هر کس که نهد پاي بر آن خاک سر کو
- شماره ٤٣٢: به زير تيغ نداريم مدعا جز تو
- شماره ٤٣٣: من بنده آنم که ببوسد دهن تو
- شماره ٤٣٤: اي فتنه دست پرور چشم سياه تو
- شماره ٤٣٥: اي اهل نظر کشته تير نگه تو
- شماره ٤٣٦: تا سر نرفته بر سر مهر و وفاي تو
- شماره ٤٣٧: ماه غلام رخ زيباي تو
- شماره ٤٣٨: ساقي دل نرگس شهلاي تو
- شماره ٤٣٩: چه عقده هاست به کار دلم ز بخت سياه
- شماره ٤٤٠: آهي که رخنه کردم از وي به سنگ خاره
- شماره ٤٤١: تا به چشمان سيه سرمه درانداخته اي
- شماره ٤٤٢: تنها نه جا به خلوت دل ها گرفته اي
- شماره ٤٤٣: تا به جفايت خوشم، ترک جفا کرده اي
- شماره ٤٤٤: سنبل گل پوش را بر سمن آورده اي
- شماره ٤٤٥: امشب اي زلف سيه سخت پريشان شده اي
- شماره ٤٤٦: گر نه از کشتن عشاق به تنگ آمده اي
- شماره ٤٤٧: رهزن ايمان من شد نازنين تازه اي
- شماره ٤٤٨: تيغ به دست آمدي و مست شرابي
- شماره ٤٤٩: شدم به ميکده ساقي مرا نداد شرابي
- شماره ٤٥٠: دلم افتاد به دنبال سوار عجبي
- شماره ٤٥١: پرده برانداختي، چهره برافروختي
- شماره ٤٥٢: هر مرغ کز آن گلبن نو باخبرستي
- شماره ٤٥٣: اي صورت زيبا که به سيرت ملکستي
- شماره ٤٥٤: کسي که دامنش آلوده شرابستي
- شماره ٤٥٥: صورتت يک باره از آدم نمود از قيد هستي
- شماره ٤٥٦: مسجد مقام عجب است، مي خانه جاي مستي
- شماره ٤٥٧: چه خلاف سر زد از ما که در سراي بستي
- شماره ٤٥٨: يک جام با تو خوردن يک عمر مي پرستي
- شماره ٤٥٩: با من اگر خواجه سري داشتي
- شماره ٤٦٠: اي که هم آغوش يار حور سرشتي
- شماره ٤٦١: نقد غمت خريدم با صد هزار شادي
- شماره ٤٦٢: سر از کمند نپيچم اگر تو صيادي
- شماره ٤٦٣: رفتي بر غير و ترک ما کردي
- شماره ٤٦٤: زان سر زلف مرا بي سرو سامان کردي
- شماره ٤٦٥: اگر ناصح نظر بر منظر جانان من کردي
- شماره ٤٦٦: با آن که مي از شيشه به پيمانه نکردي
- شماره ٤٦٧: گه جلوه گر ز بام و گه از منظر آمدي
- شماره ٤٦٨: دامن کشان شبي به کنارم نيامدي
- شماره ٤٦٩: دگر فرود نيايد سرم به هيچ کمندي
- شماره ٤٧٠: شب چارده غلامي ز مه تمام داري
- شماره ٤٧١: تا از مژه دلکش تيري به کمان داري
- شماره ٤٧٢: چو در ميناست مي، ياقوت رخشان است پنداري
- شماره ٤٧٣: تو شکر لب که با خسرو بسي شيرين سخن داري
- شماره ٤٧٤: اين چه دامي است که از سنبل مشکين داري
- شماره ٤٧٥: گرد مه خط سيهکار نداري، داري
- شماره ٤٧٦: زان فشانم اشک در هر رهگذاري
- شماره ٤٧٧: ديدم جمال قاتل در وقت جان سپاري
- شماره ٤٧٨: من به غير از تو کسي يار نگيرم، آري
- شماره ٤٧٩: اي طلعت نکوي تو نيکوتر از پري
- شماره ٤٨٠: زاهد و سبحه صد دانه و ذکر سحري
- شماره ٤٨١: گفتي که وقت سحر سويت کنم گذري
- شماره ٤٨٢: تو پري چهره اگر دست به آيينه بري
- شماره ٤٨٣: خوشا شبي که به آرامگاه من باشي
- شماره ٤٨٤: زندگي بي او ندارد حاصلي
- شماره ٤٨٥: اين سر که به تن دارم مست مي ناب اولي
- شماره ٤٨٦: ساقي انجمن شد، شوخ شکر کلامي
- شماره ٤٨٧: وه که گر يک شب پس از عمري به خوابت ديدمي
- شماره ٤٨٨: اي زلف خم به خم که زدي راه عالمي
- شماره ٤٨٩: چنين نگار نديدم به هيچ ايواني
- شماره ٤٩٠: لب شيرين تو را دادند تا شکر بيفشاني
- شماره ٤٩١: دوشينه خود شنيدم يک نکته از دهاني
- شماره ٤٩٢: سر راهش افتادم از ناتواني
- شماره ٤٩٣: من و عشق تو اگر کفر و اگر ايماني
- شماره ٤٩٤: گر چه آن زلف سيه را تو نمي لرزاني
- شماره ٤٩٥: عشق و کمين گشادني، ما و ز جان بريدني
- شماره ٤٩٦: بس که فرخ رخ و شکر لب و شيرين دهني
- شماره ٤٩٧: خوش آن که حلقه هاي سر زلف واکني
- شماره ٤٩٨: در شهر اگر تو شاهد شيرين گذر کني
- شماره ٤٩٩: گر جلوه گر به عرصه محشر گذرکني
- شماره ٥٠٠: چون به رخ چين سر زلف چليپا فکني
- شماره ٥٠١: گر تو زان تنگ شکر خنده مکرر نکني
- شماره ٥٠٢: جنس گران بهاي خود ارزان نمي کني
- شماره ٥٠٣: گر چشم سياهش را از چشم صفا بيني
- شماره ٥٠٤: به شکر خنده دل بردي ز هر زيبا نگاريني
- شماره ٥٠٥: اولين گام ار سمند عقل را پي مي کني
- شماره ٥٠٦: ز وصل و هجر خود آسايش و عذاب مني
- شماره ٥٠٧: مو به مو دام فريب دل داناي مني
- شماره ٥٠٨: دلم که بسته تعلق به زلف پرچيني
- شماره ٥٠٩: گل به جوش آمد و مرغان به خروش از همه سوي
- شماره ٥١٠: تا سراسيمه آن طره پيچان نشوي
- شماره ٥١١: گر به دنبال دل آن زلف رود هيچ مگوي
- شماره ٥١٢: کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سياهي
- شماره ٥١٣: اي سر زلف تو سر رشته هر سودايي
- شماره ٥١٤: دوش مستانه چه خوش گفت قدح پيمايي
- شماره ٥١٥: خرم آن عاشق که آشوب دل و دينش تويي
- شماره ٥١٦: چون نرقصد جانم از شادي که جانانم تويي