غزليات
- شماره ١: اي آتش سوداي تو خون کرده جگرها
- شماره ٢: طبع تو دمساز نيست عاشق دلسوز را
- شماره ٣: خوش خوش خرامان مي روي، اي شاه خوبان تا کجا
- شماره ٤: رفتم به راه صفت ديدم به کوي صفا
- شماره ٥: ز خاک کوي تو هر خار سوسني است مرا
- شماره ٦: به زبان چرب جانا بنواز جان ما را
- شماره ٧: بر سر کرشمه از دل خبري فرست ما را
- شماره ٨: گرنه عشق او قضاي آسمانستي مرا
- شماره ٩: اي پار دوست بوده و امسال آشنا
- شماره ١٠: اري في النوم ما طالت نواها
- شماره ١١: جام مي تا خط بغداد ده اي يار مرا
- شماره ١٢: درد زده است جان من ميوه جان من کجا
- شماره ١٣: سر به عدم درنه و ياران طلب
- شماره ١٤: گر مدعي نه اي غم جانان به جان طلب
- شماره ١٥: مست تمام آمده است بر در من نيم شب
- شماره ١٦: به يکي نامه خودم درياب
- شماره ١٧: ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب
- شماره ١٨: رويم ز گريه بين چو گلين کاه زير آب
- شماره ١٩: کار عشق از وصل و هجران درگذشت
- شماره ٢٠: انصاف در جبلت عالم نيامده است
- شماره ٢١: پاي گريز نيست که گردون کمان کش است
- شماره ٢٢: تا جهان است از جهان اهل وفائي برنخاست
- شماره ٢٣: دل پيشکش تو جان نهاده است
- شماره ٢٤: کار گيتي را نوائي مانده نيست
- شماره ٢٥: اهل بر روي زمين جستيم نيست
- شماره ٢٦: آگه نه اي که بر دلم از غم چه درد خاست
- شماره ٢٧: در اين عهد از وفا بوئي نمانده است
- شماره ٢٨: از کف ايام امان کس نيافت
- شماره ٢٩: زآتش انديشه جانم سوخته است
- شماره ٣٠: زخم زمانه را در مرهم پديد نيست
- شماره ٣١: چه آفتي تو که کمتر غم تو هجران است
- شماره ٣٢: حصن جان ساز در جهان خلوت
- شماره ٣٣: بخت بدرنگ من امروز گم است
- شماره ٣٤: طره مفشان که غرامت بر ماست
- شماره ٣٥: در جهان هيچ سينه بي غم نيست
- شماره ٣٦: مرا دانه دل بر آتش فتاده است
- شماره ٣٧: من ندانستم که عشق اين رنگ داشت
- شماره ٣٨: چه نشينم که فتنه بر پاي است
- شماره ٣٩: آن کز مي خواجگي است سرمست
- شماره ٤٠: فرمان ملک چه ساحري ساخت
- شماره ٤١: اي قول دل به رفيع الدرجات
- شماره ٤٢: عيسي لب است يار و دم از من دريغ داشت
- شماره ٤٣: دست قبا در جهان نافه گشاي آمده است
- شماره ٤٤: اي باد صبح بين که کجا مي فرستمت
- شماره ٤٥: لعل او بازار جان خواهد شکست
- شماره ٤٦: ديدي که يار چون ز دل ما خبر نداشت
- شماره ٤٧: رخ تو رونق قمر بشکست
- شماره ٤٨: از حال خود شکسته دلان را خبر فرست
- شماره ٤٩: زان زلف مشک رنگ نسيمي به ما فرست
- شماره ٥٠: روي تو دارد ز حسن آنچه پري آن نداشت
- شماره ٥١: به باغ وصل تو خاري، رقيب صد ورد است
- شماره ٥٢: تيره زلفا باده روشن کجاست
- شماره ٥٣: دردي است درد عشق که درمان پذير نيست
- شماره ٥٤: شمع شب ها بجز خيال تو نيست
- شماره ٥٥: سر سوداي تو را سينه ما محرم نيست
- شماره ٥٦: ما به غم خو کرده ايم اي دوست ما را غم فرست
- شماره ٥٧: بس لابه که بنمودم و دل دار نپذرفت
- شماره ٥٨: شوري ز دو عشق در سر ماست
- شماره ٥٩: دل شد از دست و نه جاي سخن است
- شماره ٦٠: آن نازنين که عيسي دلها زبان اوست
- شماره ٦١: عيسي لبي و مرده دلم در برابرت
- شماره ٦٢: گر هيچ شبي وصل دلارام توان يافت
- شماره ٦٣: چه گويي ز لب دوست شکر وام توان خواست
- شماره ٦٤: کيست که در کوي تو فتنه روي نيست
- شماره ٦٥: عشق تو قضاي آسماني است
- شماره ٦٦: مي خور که جهان حريف جوي است
- شماره ٦٧: دل را ز دم تو دام روزي است
- شماره ٦٨: اي دل به عشق بر تو که عشقت چه درخور است
- شماره ٦٩: خاکي دلم که در لب آن نازنين گريخت
- شماره ٧٠: خه که دگر باره دل، درد تو در برگرفت
- شماره ٧١: به دو ميگون لب و پسته دهنت
- شماره ٧٢: هر که در عاشقي قدم نزده است
- شماره ٧٣: جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت
- شماره ٧٤: سر و زر کو که منت يارم جست
- شماره ٧٥: يارب آن خال بر آن لب چه خوش است
- شماره ٧٦: در عشق تو عافيت حرام است
- شماره ٧٧: به جائي رسيد عشق که بر جاي جان نشست
- شماره ٧٨: چرا ننهم؟ نهم دل بر خيالت
- شماره ٧٩: هر که به سوداي چون تو يار بپرداخت
- شماره ٨٠: دلم در بحر سوداي تو غرق است
- شماره ٨١: بگشا نقاب رخ که ز ره بر در آيمت
- شماره ٨٢: علم عشق عالي افتاده است
- شماره ٨٣: فلک در نيکوئي انصاف دادت
- شماره ٨٤: بتي کز طرف شب مه را وطن ساخت
- شماره ٨٥: آن ها که محققان راهند
- شماره ٨٦: با او دلم به مهر و محبت نشانه بود
- شماره ٨٧: طريق عشق رهبر برنتابد
- شماره ٨٨: عقل در عشق تو سرگردان بماند
- شماره ٨٩: دل کشيد آخر عنان چون مرد ميدانت نبود
- شماره ٩٠: دولت عشق تو آمد عالم جان تازه کرد
- شماره ٩١: دل پيش خيال تو صد ديده برافشاند
- شماره ٩٢: صد يک حسن تو نوبهار ندارد
- شماره ٩٣: تب دوشين در آن بت چون اثر کرد
- شماره ٩٤: هر تار ز مژگانش تيري دگر اندازد
- شماره ٩٥: عذر از که توان خواست که دلبر نپذيرد
- شماره ٩٦: عشق تو چون درآيد شور از جهان برآيد
- شماره ٩٧: عشق تو به گرد هر که برگردد
- شماره ٩٨: آن زمان کو زلف را سر مي برد
- شماره ٩٩: سر نيست کز تو بر سر خنجر نمي شود
- شماره ١٠٠: هر زماني بر دلم باري رسد
- شماره ١٠١: عشاق بجز يار سر انداز نخواهند
- شماره ١٠٢: نگارينا به صحرا رو که صحرا حله مي پوشد
- شماره ١٠٣: عشق تو به هر دلي فرو نايد
- شماره ١٠٤: فروغ جمالت نظر برنتابد
- شماره ١٠٥: خوي او از خام کاري کم نکرد
- شماره ١٠٦: ذره نمايد آفتاب ار به جمال تو رسد
- شماره ١٠٧: حاشا که مرا جز تو در ديده کسي باشد
- شماره ١٠٨: با ياد تو زهر بر شکر خندد
- شماره ١٠٩: جانا لب تو پيش کش از ما چه ستاند
- شماره ١١٠: مهر تو بر ديگران نتوان نهاد
- شماره ١١١: پرده نو ساخت عشق، زخمه نو در فزود
- شماره ١١٢: مرا وصلت به جاني برنيايد
- شماره ١١٣: دل که در دام تو افتاد غم جان نبرد
- شماره ١١٤: دل زخم تو را سپر ندارد
- شماره ١١٥: بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
- شماره ١١٦: با کفر زلفت اي جان ايمان چه کار دارد
- شماره ١١٧: آوازه جمالت چون از جهان برآمد
- شماره ١١٨: وصل تو به وهم در نمي آيد
- شماره ١١٩: چشم ما بر دوخت عشق و پرده ما بردريد
- شماره ١٢٠: دوست مرا رطل عشق تا خط بغداد داد
- شماره ١٢١: دل رفت و مي ندانم حالش که خود کجا شد
- شماره ١٢٢: لعلت اندر سخن شکر خايد
- شماره ١٢٣: دل از آن راحت جان نشکيبد
- شماره ١٢٤: لب جانان دواي جان بخشد
- شماره ١٢٥: اول از خود بري توانم شد
- شماره ١٢٦: دل عاشق به جان فرو نايد
- شماره ١٢٧: دل از آن دلستان به کس نرسد
- شماره ١٢٨: عشق تو دست از ميان کار برآورد
- شماره ١٢٩: ازين ده رنگ تر ياري نپندارم که کس دارد
- شماره ١٣٠: مي وقت صبوح راوقي بايد
- شماره ١٣١: تو را نازي است اندر سر که عالم بر نمي تابد
- شماره ١٣٢: چه روح افزا و راحت باري اي باد
- شماره ١٣٣: چشم دارم که مرا از تو پيامي برسد
- شماره ١٣٤: باغ جان را صبوحي آب دهيد
- شماره ١٣٥: دل نام تو بر نگين نويسد
- شماره ١٣٦: فراقت ز خون ريز من در نماند
- شماره ١٣٧: آتش عشق تو ديد صبرم و سيماب شد
- شماره ١٣٨: دل بسته زلف تو شد از من چه نويسد
- شماره ١٣٩: آتش عياره اي آب عيارم ببرد
- شماره ١٤٠: خاکي دلم به گرد وصالش کجا رسد
- شماره ١٤١: اندرآ اي جان که در پاي تو جان خواهم فشاند
- شماره ١٤٢: سخن با او به موئي درنگيرد
- شماره ١٤٣: دلم آخر به وصالش برسد
- شماره ١٤٤: سر زلفت چو در جولان بيايد
- شماره ١٤٥: دل دادم و کار برنيامد
- شماره ١٤٦: مرا غم تو به خمار خانه باز آورد
- شماره ١٤٧: مکن کز چشم من بر خاک سيل آتشين خيزد
- شماره ١٤٨: بر دل غم فراقت آسان چگونه باشد
- شماره ١٤٩: شور عشق تو در جهان افتاد
- شماره ١٥٠: عقل ز دست غمت دست به سر مي رود
- شماره ١٥١: روي تو را در رکاب شمس و قمر مي رود
- شماره ١٥٢: دل سکه عشق مي نگرداند
- شماره ١٥٣: تا مرا عشق يار غار افتاد
- شماره ١٥٤: دلبر آن به که کسش نشناسد
- شماره ١٥٥: نقش تو خيال برنتابد
- شماره ١٥٦: روي تو چون نوبهار جلوه گري مي کند
- شماره ١٥٧: زين وجودت به جان خلاص دهند
- شماره ١٥٨: روزم به نيابت شب آمد
- شماره ١٥٩: ماه را با نور رويش بيش مقداري نماند
- شماره ١٦٠: ز خوبان جز جفاکاري نيايد
- شماره ١٦١: خار غم تو گل طرب دارد
- شماره ١٦٢: زهر با ياد تو شکر گردد
- شماره ١٦٣: عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد
- شماره ١٦٤: آن را که غم گسار تو باشي چه غم خورد
- شماره ١٦٥: آنچه تو کردي بتا نه شرط وفا بود
- شماره ١٦٦: رخ به زلف سياه مي پوشد
- شماره ١٦٧: آواز حسنت اي جان هفت آسمان بگيرد
- شماره ١٦٨: آنچه عشق دوست با من مي کند
- شماره ١٦٩: مرد که با عشق دست در کمر آيد
- شماره ١٧٠: عشق تو اندر دلم شاخ کنون مي زند
- شماره ١٧١: ني دست من به شاخ وصال تو بر رسيد
- شماره ١٧٢: اين عشق آتشينم دود از جهان برآرد
- شماره ١٧٣: دلم ز هواي تو بر نمي گردد
- شماره ١٧٤: صبح چون جيب آسمان بگشاد
- شماره ١٧٥: آن دم که صبح بينش من بال برگشاد
- شماره ١٧٦: زان بخششي که بر در عالم شد
- شماره ١٧٧: آباد بر آن شب که شب وصلت ما بود
- شماره ١٧٨: عافيت کس نشان دهد؟ ندهد
- شماره ١٧٩: دل ز گيتي وفاجويي ندارد
- شماره ١٨٠: دل جام جام، زهر غمان هر زمان کشد
- شماره ١٨١: آمد نفس صبح و سلامت نرسانيد
- شماره ١٨٢: آن کو چو تو دلرباي دارد
- شماره ١٨٣: چون زلف يار گيرم دستم به يارب آيد
- شماره ١٨٤: با درد تو کس منت مرهم نپذيرد
- شماره ١٨٥: آوازه جمالت اندر جهان فتاد
- شماره ١٨٦: در خوشاب را لبت سخت خوش آب مي دهد
- شماره ١٨٧: عشقت آتش ز جان برانگيزد
- شماره ١٨٨: پيش لب تو حلقه به گوشم بنفشه وار
- شماره ١٨٩: پيش صبا نثار کنم جان شکوفه وار
- شماره ١٩٠: دل پرده عشق توست برگير
- شماره ١٩١: خون ريزي و ننديشي، عيار چنين خوش تر
- شماره ١٩٢: خيز و به ايام گل باده گلگون بيار
- شماره ١٩٣: بر سر من نامده است از تو جفاجوي تر
- شماره ١٩٤: رحم کن رحم، نظر باز مگير
- شماره ١٩٥: حديث توبه رها کن سبوي باده بيار
- شماره ١٩٦: آن خال جو سنگش ببين، آن روي گندمگون نگر
- شماره ١٩٧: سرهاي سراندازان در پاي تو اولي تر
- شماره ١٩٨: فتاده ام به طلسم کشاکش تقدير
- شماره ١٩٩: روز عمرم در شب افتاده است باز
- شماره ٢٠٠: اي دل آن زنار نگسستي هنوز
- شماره ٢٠١: دهان شيشه گشا صبح شد شراب بريز
- شماره ٢٠٢: از اين ده رنگ تر ياري نپندارم که دارد کس
- شماره ٢٠٣: بوي وفا ز گلبن عالم نيافت کس
- شماره ٢٠٤: مه نجويم، مه مرا روي تو بس
- شماره ٢٠٥: کشد مو بر تن نخجير تير از شوق پيکانش
- شماره ٢٠٦: هر دل که غم تو داغ کردش
- شماره ٢٠٧: عقل ما سلطان جان مي خواندش
- شماره ٢٠٨: چو به خنده بازيابم اثر دهان تنگش
- شماره ٢٠٩: خسته ام نيک از بد ايام خويش
- شماره ٢١٠: بس سفالين لب و خاکين رخ و سنگين جانم
- شماره ٢١١: از دو عالم دامن جان درکشم هر صبح دم
- شماره ٢١٢: کو صبح که بار شب کشيدم
- شماره ٢١٣: نه راي آنکه ز عشق تو روي برتابم
- شماره ٢١٤: از دهر غدر پيشه وفائي نيافتم
- شماره ٢١٥: از گشت چرخ کار به سامان نيافتم
- شماره ٢١٦: بر سرير نياز مي غلطم
- شماره ٢١٧: با بخت در عتابم و با روزگار هم
- شماره ٢١٨: در سايه غم شکست روزم
- شماره ٢١٩: در سينه نفس چنان شکستم
- شماره ٢٢٠: ز خاک پاشي در دستخون فرومانديم
- شماره ٢٢١: گر به عيار کسان از همه کس کمتريم
- شماره ٢٢٢: تا چند ستم رسيده باشم
- شماره ٢٢٣: نماند اهل رنگي که من داشتم
- شماره ٢٢٤: از هستي خود که ياد دارم
- شماره ٢٢٥: گرچه به دست کرشمه تو اسيرم
- شماره ٢٢٦: منم آن کز طرب غمين باشم
- شماره ٢٢٧: دردي که مرا هست به مرهم نفروشم
- شماره ٢٢٨: خون دلم مخور که غمان تو مي خورم
- شماره ٢٢٩: ما از عراق جان غم آلود مي بريم
- شماره ٢٣٠: الصبوح اي دل که ما بزم قلندر ساختيم
- شماره ٢٣١: به کوي عشق تو جان در ميان راه نهم
- شماره ٢٣٢: اي قوم الغياث که کار اوفتاده ايم
- شماره ٢٣٣: يک نظر دوش از شکنج زلف او دزديده ام
- شماره ٢٣٤: دل بشد از دست دوست را به چه جويم
- شماره ٢٣٥: زنگ دل از آب روي شستيم
- شماره ٢٣٦: اين خود چه صورت است که من پاي بست اويم
- شماره ٢٣٧: گفتم آه آتشين بس کن، نه من خاک توام
- شماره ٢٣٨: نام تو چون بر زبان مي آيدم
- شماره ٢٣٩: از تف دل آتشين دهانم
- شماره ٢٤٠: کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم
- شماره ٢٤١: نازي است تو را در سر، کمتر نکني دانم
- شماره ٢٤٢: به ميدان وفا يارم چنان آمد که من خواهم
- شماره ٢٤٣: گفتم به ري مراد دل آسان برآورم
- شماره ٢٤٤: مرا گوئي چه سر داري، سر سوداي او دارم
- شماره ٢٤٥: چون تلخ سخن راني تنگ شکرت خوانم
- شماره ٢٤٦: گر رحم کني جانا جان بر سرت افشانم
- شماره ٢٤٧: ما پيشکش تو جان فرستيم
- شماره ٢٤٨: ديده در کار لب و خالش کنم
- شماره ٢٤٩: دل به سوداي بتان دربسته ام
- شماره ٢٥٠: جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم
- شماره ٢٥١: به صفت، عاشق جمال توايم
- شماره ٢٥٢: امروز دو هفته است که روي تو نديدم
- شماره ٢٥٣: طبع تو دمساز نيست چاره چه سازم
- شماره ٢٥٤: اي جفت دل من از تو فردم
- شماره ٢٥٥: خوش خوش از عشق تو جاني مي کنم
- شماره ٢٥٦: من در طلب يارم ز اغيار نينديشم
- شماره ٢٥٧: دل را به غم تو باز بستيم
- شماره ٢٥٨: خيز تا رخت دل براندازيم
- شماره ٢٥٩: يارب از عشق چه سرمستم و بي خويشتنم
- شماره ٢٦٠: نزل عشقت جان شيرين آورم
- شماره ٢٦١: نيم شب پي گم کنان در کوي جانان آمدم
- شماره ٢٦٢: در عشق ز تيغ و سر نينديشم
- شماره ٢٦٣: ما دل به دست مهر تو زان باز داده ايم
- شماره ٢٦٤: تا من پي آن زلف سرافکنده همي دارم
- شماره ٢٦٥: تو را در دوستي رائي نمي بينم، نمي بينم
- شماره ٢٦٦: دست از دو جهان کشيده خواهم
- شماره ٢٦٧: ز باغت بجز بوي و رنگي نبينم
- شماره ٢٦٨: ز باغ عافيت بوئي ندارم
- شماره ٢٦٩: طاقتي کو که به سر منزل جانان برسم
- شماره ٢٧٠: دارم سر آنکه سر برآرم
- شماره ٢٧١: از گلستان وصل نسيمي شنيده ام
- شماره ٢٧٢: دلا زارت برون نتوان نهادن
- شماره ٢٧٣: خرمي کان فلک دهد غم دان
- شماره ٢٧٤: برون از جهان تکيه جايي طلب کن
- شماره ٢٧٥: سوختم چون بوي برنايد ز من
- شماره ٢٧٦: اي صبح مرا حديث آن مه کن
- شماره ٢٧٧: غصه آسمان خورم دم نزنم، دريغ من
- شماره ٢٧٨: دلا با عشق پيمان تازه گردان
- شماره ٢٧٩: رخش حسن اي جان شگرفي را به ميدان درفکن
- شماره ٢٨٠: دلم دردمند است باري برافکن
- شماره ٢٨١: آب و سنگم داد بر باد آتش سوداي من
- شماره ٢٨٢: ترک سن سن گوي توسن خوي سوسن بوي من
- شماره ٢٨٣: از عشق دوست بين که چه آمد به روي من
- شماره ٢٨٤: اي باد بوي يوسف دلها به ما رسان
- شماره ٢٨٥: بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن
- شماره ٢٨٦: اي لعل تو پرده دار پروين
- شماره ٢٨٧: روي است بناميزد يا ماه تمام است آن
- شماره ٢٨٨: تا مرا سوداي تو خالي نگرداند ز من
- شماره ٢٨٩: تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
- شماره ٢٩٠: در يک سخن آن همه عتيبش بين
- شماره ٢٩١: شب من دام خورشيد است گوئي زلف يار است اين
- شماره ٢٩٢: درد دل گويم از نهان بشنو
- شماره ٢٩٣: آخر چه خون کرد اين دلم کامد به ناخن خون او
- شماره ٢٩٤: تو چه داني که من از وفا چه نمودم به جاي تو
- شماره ٢٩٥: سينه پر آتشم چو ميغ از تو
- شماره ٢٩٦: شد آبروي عاشقان از خوي آتش ناک تو
- شماره ٢٩٧: گرچه جاني از نظر پنهان مشو
- شماره ٢٩٨: چه کرده ام بجاي تو که نيستم سزاي تو
- شماره ٢٩٩: پشت پايي زد خرد را روي تو
- شماره ٣٠٠: در عشق داستانم و بر تو به نيم جو
- شماره ٣٠١: بسته زلف اوست دل، اي دل از آن کيست او
- شماره ٣٠٢: اي تماشاگه جان بر طرف لاله ستان تو
- شماره ٣٠٣: رخت تمناي دل بر در عشاق نه
- شماره ٣٠٤: افدي بنفس من بدت في المهد عني غافله
- شماره ٣٠٥: خيال روي توام غم گسار و روي تو نه
- شماره ٣٠٦: هست به دور تو عقل نام شکسته
- شماره ٣٠٧: در دستت اوفتادم چون مرغ پر بريده
- شماره ٣٠٨: اي از پي آشوب ما از رخ نقاب انداخته
- شماره ٣٠٩: سرمستم و تشنه، آب در ده
- شماره ٣١٠: در صبوح آن راح ريحاني بخواه
- شماره ٣١١: اي برقرار خوبي، با تو قرار من چه
- شماره ٣١٢: اي دل به جفات جان نهاده
- شماره ٣١٣: اي زير نقاب مه نموده
- شماره ٣١٤: اي چشم پر خمارت دلها فگار کرده
- شماره ٣١٥: درا تا سيل بنشانم ز ديده
- شماره ٣١٦: ماه نو و صبح بين پياله و باده
- شماره ٣١٧: از زلف هر کجا گرهي برگشاده اي
- شماره ٣١٨: روي درکش ز دهر دشمن روي
- شماره ٣١٩: زين تنگناي وحشت اگر باز رستمي
- شماره ٣٢٠: غم بنياد آب و گل چه خوري
- شماره ٣٢١: روز دانش به ازين بايستي
- شماره ٣٢٢: اي دل اي دل هلاک تن کردي
- شماره ٣٢٣: خاک بغداد در آب بصرم بايستي
- شماره ٣٢٤: شوريده کرد ما را عشق پري جمالي
- شماره ٣٢٥: اي راحت جان ها به تو، آرام جان کيستي
- شماره ٣٢٦: اي سرو غنچه لب ز گلستان کيستي
- شماره ٣٢٧: اي ترک دلستان ز شبستان کيستي
- شماره ٣٢٨: کردي نخست با ما عهدي چنان که داني
- شماره ٣٢٩: يکي بخرام در بستان که تا سرو روان بيني
- شماره ٣٣٠: زره زلف بر قبا شکني
- شماره ٣٣١: اين چه شور است آخر اي جان کز جهان انگيختي
- شماره ٣٣٢: جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشي
- شماره ٣٣٣: تا بيش دل خراب داري
- شماره ٣٣٤: تب ها کشم از هجر تو شب هاي جدائي
- شماره ٣٣٥: گلي از باغ وفا آمده اي
- شماره ٣٣٦: باز از کرشمه زخمه نو در فزوده اي
- شماره ٣٣٧: تا حلقه هاي بهم برشکسته اي
- شماره ٣٣٨: چه کرده ام که مرا پايمال غم کردي
- شماره ٣٣٩: آن لعل شکر خنده گر از هم بگشايي
- شماره ٣٤٠: تاطرف کلاه برشکستي
- شماره ٣٤١: يا وصل تو را نشانه بايستي
- شماره ٣٤٢: بر ديده ره خيال بستي
- شماره ٣٤٣: عالم افروز بهارا که تويي
- شماره ٣٤٤: گر زير زلف بند او باد صبا جا يافتي
- شماره ٣٤٥: چه کردم کاستين بر من فشاندي
- شماره ٣٤٦: جان از تنم برآيد چون از درم درآئي
- شماره ٣٤٧: هر زمان بر جان من باري نهي
- شماره ٣٤٨: ديدي که هيچگونه مراعات من نکردي
- شماره ٣٤٩: ز بدخوئي دمي خو وانکردي
- شماره ٣٥٠: کاشکي جز تو کسي داشتمي
- شماره ٣٥١: درآ کز يک نظر جان تازه کردي
- شماره ٣٥٢: دوست داري که دوستدار کشي
- شماره ٣٥٣: تا لوح جفا درست کردي
- شماره ٣٥٤: ز دلت چه داد خواهم که نه داور مني
- شماره ٣٥٥: خاک توام مرا چه خوري خون به دوستي
- شماره ٣٥٦: دل نداند تو را چنان که توئي
- شماره ٣٥٧: بانگ آمد از قنينه کآباد بر خرابي
- شماره ٣٥٨: دلم که مرغ تو آمد به دام باز گرفتي
- شماره ٣٥٩: به خرد راه عشق مي پوئي
- شماره ٣٦٠: خود لطف بود چندان اي جان که تو داري
- شماره ٣٦١: صيد توام فکندي و در خون گذاشتي
- شماره ٣٦٢: به رخت چه چشم دارم که نظر دريغ داري
- شماره ٣٦٣: زين نيم جان که دارم جانان چه خواست گوئي
- شماره ٣٦٤: مرا روزي نپرسي کآخر اي غم خوار من چوني
- شماره ٣٦٥: هرگز بود به شوخي چشم تو عبهري
- شماره ٣٦٦: گر قصد جان نداري، خونم چرا خوري
- شماره ٣٦٧: خطي بر سوسن از عنبر کشيدي
- شماره ٣٦٨: هديه پاي تو زر بايستي
- شماره ٣٦٩: ناز جنگ آميز جانان برنتابد هر دلي
- شماره ٣٧٠: دشوار عشق بر دلم آسان نمي کني
- شماره ٣٧١: گرنه تو اي زود سير تشنه خون مني
- شماره ٣٧٢: چه کرد اين بنده جز آزاد مردي
- شماره ٣٧٣: مرا تا جان بود جانان تو باشي
- شماره ٣٧٤: گر بر در وصالت اميد بار بودي
- شماره ٣٧٥: با هيچ دوست دست به پيمان نمي دهي
- شماره ٣٧٦: دلم غارتيدي ز بس ترک تازي
- شماره ٣٧٧: خاک شدم در تو را آب رخم چرا بري
- شماره ٣٧٨: هر روز به هر دستي رنگي دگر آميزي
- شماره ٣٧٩: از بوالعجبي هردم رنگ دگر آميزي
- شماره ٣٨٠: اي ديده ره ز ظلمت غم چون برون بري
- شماره ٣٨١: عتاب رنگ به من نامه اي فرستادي
- شماره ٣٨٢: ز من گسستي و با ديگران بپيوستي
- شماره ٣٨٣: يک زبان داري و صد عشوه گري
- شماره ٣٨٤: تو را افتد که با ما سر برآري
- شماره ٣٨٥: در عشق، فتوح چيست؟ داني
- شماره ٣٨٦: گويم همه دل مني و جاني
- شماره ٣٨٧: خاکم که مرا مني نيابي
- شماره ٣٨٨: ماهي که مه از قفاي او بيني
- شماره ٣٨٩: داور جاني، پس اين فرياد جان چون نشنوي
- شماره ٣٩٠: اي رخ نورپاش تو پيشه گرفته دلبري
- شماره ٣٩١: دلم خاک تو شد گو باش من خون مي خورم باري
- شماره ٣٩٢: اذا ما الطير غنت في الصباح
- شماره ٣٩٣: تعاطي الکاس من شان الصبوح
- شماره ٣٩٤: ما انصف ندماني لو انکر ادماني
- شماره ٣٩٥: يارب ليل مظلم قد قلت يارب ارحم
- شماره ٣٩٦: قم بکرة و خذها با کورة الحيات
- شماره ٣٩٧: از روي تو فروزد شمع سراي عيسي
- شماره ٣٩٨: چو عمر رفته تو کس را به هيچ کار نيايي
- شماره ٣٩٩: ديوانه شوم چون تو پري وار نمايي
- شماره ٤٠٠: لاله رخا سمن برا سرو روان کيستي
- شماره ٤٠١: باز از نواي دلبري سازي دگرگون مي زني