شماره ٩٦: عشق تو چون درآيد شور از جهان برآيد
عشق تو چون درآيد شور از جهان برآيد
دلها در آتش افتد دود از ميان برآيد
در آرزوي رويت بر آستان کويت
هر دم هزار فرياد از عاشقان برآيد
تا تو سر اندر آري صد راز سر برآري
تا تو ببر درآئي صد دل ز جان برآيد
خوي زمانه داري ممکن نشد که کس را
يک سود در زمانه بي صد زيان برآيد
کارم بساز دانم بر تو سبک نشيند
جانم مسوز داني بر من گران برآيد
هر آه کز تو دارم آلوده شکايت
از سينه گر برآيد هم با روان برآيد
خاقاني است و جاني از غم به لب رسيده
چون امر تو درآيد هم در زمان برآيد