شماره ٢١٤: از دهر غدر پيشه وفائي نيافتم
از دهر غدر پيشه وفائي نيافتم
وز بخت تيره راي صفايي نيافتم
بر رقعه زمانه قماري نباختم
کورا بهر دو نقش دغايي نيافتم
آن شما ندانم و دانم که تا منم
کار زمانه را سر و پايي نيافتم
سايه است هم نشينم و ناله است هم دمم
بيرون ازين دو، لطف نمائي نيافتم
اي سايه نور چشمي و اي ناله انس دل
کاندر يگانگي چو شمايي نيافتم
از دوستان عهد بسي آزموده ام
کس را بگاه عهد وفايي نيافتم
زين پس برون عالم جويم وفا و عهد
کاندر درون عالم جايي نيافتم
بر سينه شاخ شاخ کنم جامه شانه وار
کز هيچ سينه بوي رضايي نيافتم
مانا که مردمي به عدم بازرفت از آنک
نگذشت يک زمان که جفايي نيافتم
در بوستان عهد شنيدم که ميوهاست
جستم به چند سال و گيايي نيافتم
زان طبخ ها که ديگ سلامت همي پزد
خوش خوارتر ز فقر ابايي نيافتم
بر زخمها که بازوي ايام مي زند
سازنده تر ز صبح دوايي يافتم
خاقانيا بنال که بر ساز روزگار
خوشتر ز ناله تو نوايي نيافتم