شماره ٦٠: آن نازنين که عيسي دلها زبان اوست
آن نازنين که عيسي دلها زبان اوست
عود الصلب من خط زنار سان اوست
بس عقل عيسوي که ز مشکين صليب او
زنار بندد ارچه فلک طيلسان اوست
هر دم لبش به خنده برآيد مسيح نو
مانا که مريمي دگر اندر دهان اوست
فرسوده تر ز سوزن عيسي تن من است
باريک تر ز رشته مريم لبان اوست
آن لعل را به رشته مريم که درکشيد
از سوزن مسيح که شکل ميان اوست
گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجير مرغش از لب انجيل خوان اوست
پيران کعبه لاف ز خاقاني آورند
ترساي روم کيست که خاقاني آن اوست