غزليات - بخش اول
- شماره ١: باوج کبريا کز پهلوي عجز است راه آنجا
- شماره ٢: از نام اگر نگذري از ننگ برون آ
- شماره ٣: ازين هوس کده با آرزو بجنگ برون آ
- شماره ٤: اي مرده تکلف از کيف و کم برون آ
- شماره ٥: چون شمع يک مژه واکن زپرده مست برون آ
- شماره ٦: چه کدخدائيست اي ستم کش جنون کن از دردسر برون آ
- شماره ٧: آبيار چمن رنگ، سرابست اينجا
- شماره ٨: آخر بلوح آئينه اعتبار ما
- شماره ٩: آخر زفقر بر سر دنيا زديم پا
- شماره ١٠: آسودگان گوشه دامان بوريا
- شماره ١١: آن پري گويند شب خنديد بر فرياد ما
- شماره ١٢: آنجا که فشارد مژه ام ديده تر را
- شماره ١٣: آنچه نذر درگه آورديم ما
- شماره ١٤: آئينه بر خاک زد صنع يکتا
- شماره ١٥: آئينه چندين تب و تاب است دل ما
- شماره ١٦: اثر دور است ازين ياران حقوق آشنائي را
- شماره ١٧: از بس گرفته است تحير عنان ما
- شماره ١٨: از پا نشيند ايکاش محمل کش هوس ها
- شماره ١٩: از حادث آفريني طبع سقيم ما
- شماره ٢٠: از سپند ما که مييابد سراغ ناله را
- شماره ٢١: از ما پيام وصل تهي کرد جاي ما
- شماره ٢٢: ازين محفل چه امکانست بيرون رفتن مينا
- شماره ٢٣: افتاده زندگي بکمين هلاک ما
- شماره ٢٤: اگر انديشه کند طرز نگاه او را
- شماره ٢٥: گربه گلشن ز ناز گردد قدبلند تو جلوه فرما
- شماره ٢٦: اگر حيرت باين رنگست دست و تيغ قاتل را
- شماره ٢٧: اگر مردي در تسليم زن راه طلب مگشا
- شماره ٢٨: الهي پاره تمکين رم وحشي نگاهان را
- شماره ٢٩: اي آب رخ از خاک درت ديده تر را
- شماره ٣٠: اي آرزوي مهر تو سيلاب کينه ها
- شماره ٣١: اي آئينه حسن تمناي تو جانها
- شماره ٣٢: اي بزلفت جوهر آئينه دل تاب ها
- شماره ٣٣: اي بهار جلوه بس کن کز خجالت بارها
- شماره ٣٤: اي بهارستان اقبال اي چمن سيما بيا
- شماره ٣٥: اي جگرها داغدار شوق پيکان شما
- شماره ٣٦: اي چشم تو مهميز جنون وحشي رم را
- شماره ٣٧: اي خيال قامتت آه ضعيفان را عصا
- شماره ٣٨: اي داغ کمال تو عيانها و نهانها
- شماره ٣٩: اي رسته زگلزارت آن نرگس جادوها
- شماره ٤٠: اي زچشم مي پرستت مست حيرت جامها
- شماره ٤١: اي زشوخيهاي حسنت محو پيچ و تاب ها
- شماره ٤٢: اي غافل از رنج هوس آئينه پردازي چرا
- شماره ٤٣: اي فداي جلوه مستانه ات ميخانه ها
- شماره ٤٤: اي قيامت صبح خيز لعل خندان شما
- شماره ٤٥: اي گداز دل نفسي اشک شو بديده بيا
- شماره ٤٦: اي گرد تگاپوي سراغ تو نشان ها
- شماره ٤٧: اي موج زن بهار خيالت زسينه ها
- شماره ٤٨: اين انجمن عشق است طوفان گر سامان ها
- شماره ٤٩: اينقدر نقشي که گل کرد از نهان و فاش ما
- شماره ٥٠: اي همه آيات قدرت ظاهر از شان شما
- شماره ٥١: با بد و نيک است يکرنگي هوس آئينه را
- شماره ٥٢: پا بنوميدي شکست آزادي دلخواه ما
- شماره ٥٣: با دل آسوده از تشويش آب و نان برا
- شماره ٥٤: باز آب شمشيرت از بهار جوشيها
- شماره ٥٥: با سحر ربطي ندارد شام ما
- شماره ٥٦: پاس کار خود نباشد صاحب تدبير را
- شماره ٥٧: با کمال اتحاد از وصل مهجوريم ما
- شماره ٥٨: با همه افسردگي مفت تماشائيم ما
- شماره ٥٩: بتازگي نکشد عافيت دماغ مرا
- شماره ٦٠: به تردستي بزن ساقي غنيمت دار قلقل را
- شماره ٦١: بحر مي پيچد به موج از اشک غم پرورد ما
- شماره ٦٢: بحيرت آينه پرداختند روي ترا
- شماره ٦٣: به خاک تيره آخر خودسريها ميبرد ما را
- شماره ٦٤: بخيال آن عرق جبين زفعان علم نزدي چرا
- شماره ٦٥: بخيال چشم که ميزند قدح جنون دل تنگ ما
- شماره ٦٦: بداغ غربتم واسوخت آخر خودنمائيها
- شماره ٦٧: بدزد گردن بيمغز بر فراخته را
- شماره ٦٨: بدعوت هم کسي را کس نميگويد بيا اينجا
- شماره ٦٩: بذوق داغ کسي در کنار سوختگي ها
- شماره ٧٠: بر آن سرم که زدامن برون کشم پا را
- شماره ٧١: پر تشنه است حرص فضولي کمين ما
- شماره ٧٢: پرتو آهي زجيبت گل نکرد ايدل چرا
- شماره ٧٣: بر سنگ زد زمانه زبس ساز آشنا
- شماره ٧٤: بر طاق نه تبختر جاه و جلال را
- شماره ٧٥: بر قماش پوچ هستي تابکي وسواسها
- شماره ٧٦: پر کرده جزو لايتجزي کتاب ما
- شماره ٧٧: برنگ غنچه سوداي خطت پيچيده دلها را
- شماره ٧٨: پريشان نسخه کرد اجزاي مژگان تر ما را
- شماره ٧٩: بسکه از ساز ضعيفي ها خبر داريم ما
- شماره ٨٠: بسکه چون گل پرده ها بر پرده شد سامان مرا
- شماره ٨١: بسکه دارد ناتواني نبض احوال مرا
- شماره ٨٢: بسکه شد حيرت پرست جلوه ات گلزارها
- شماره ٨٣: بسکه وحشت کرده است آزاد مجنون مرا
- شماره ٨٤: بشبنم صبح اين گلستان نشاند جوش غبار خود را
- شماره ٨٥: بطوق فاخته نازد محبت از فن ما
- شماره ٨٦: بعجزيکه داري قوي کن ميان را
- شماره ٨٧: بگلشن گر بر افشاند زروي ناز کاکل را
- شماره ٨٨: بگلشني که دهم عرض شوخي او را
- شماره ٨٩: پل و زورق نميخواهد محيط کبريا اينجا
- شماره ٩٠: بمهر مادر گيتي مکش رنج اميد اينجا
- شماره ٩١: بنمود هستي بي اثر چه نقاب شق کنم از حيا
- شماره ٩٢: بود بي مغز سر تند خروش مينا
- شماره ٩٣: بود سرمشق درس خامشي باريک بيني ها
- شماره ٩٤: بوي وصلت گر ببالاند دل ناکام را
- شماره ٩٥: بهار انديشه صد رنگ عشرت کرد بسمل را
- شماره ٩٦: به پيري الفت حرص و هوس شد آينه ما
- شماره ٩٧: بهر جبين که بوي سطري از کتاب حيا
- شماره ٩٨: بهستي انقطاعي نيست از سر سرگراني را
- شماره ٩٩: بيا تا دي کنيم امروز فرداي قيامت را
- شماره ١٠٠: بيا خورشيد معني را ببين از روزن مينا
- شماره ١٠١: بياد آرد دل بيتاب اگر نقش ميانش را
- شماره ١٠٢: بيا که جام مروت دهيم حوصله را
- شماره ١٠٣: بيتو چون شمع زضعف تن ما
- شماره ١٠٤: بي ثمري حصار شد در چمن اميد ما
- شماره ١٠٥: بي دماغي با نشاط از بسکه دارد جنگ ها
- شماره ١٠٦: بي ريشه سوخت مزرع آه حزين ما
- شماره ١٠٧: پيش آن چشم سخنگو موج مي در جامها
- شماره ١٠٨: پيش توانگرمنشان پهلوي لاغر مگشا
- شماره ١٠٩: تا بکي در پرده دارم آه بي تأثير را
- شماره ١١٠: تا چند بهر عيب و هنر طعنه زنيها
- شماره ١١١: تا درين گلزار چون شبنم گذر داريم ما
- شماره ١١٢: تاراج گر کل بود به مستي اجزاها
- شماره ١١٣: تبسم ريز لعلش گر نشان پرسد غبارم را
- شماره ١١٤: تجديد سحر کاريست در جلوه زار عنقا
- شماره ١١٥: تعلق بود سير آهنگ چندين نوحه سازيها
- شماره ١١٦: جام اميد نظر گاه خمار است اينجا
- شماره ١١٧: جز پيش ما مخوانيد افسانه فنا را
- شماره ١١٨: جلوه او داد فرمان نگاه آئينه را
- شماره ١١٩: چنان پيچيده طوفان سرشکم کوه و هامون را
- شماره ١٢٠: چندين دماغ دارد اقبال و جاه مينا
- شماره ١٢١: جنون آنجا که ميگردد دليل وحشت دلها
- شماره ١٢٢: جنون کي قدردان کوه و هامون ميکند ما را
- شماره ١٢٣: چو اشک آنکس که ميچيند گل عيش از طپيدنها
- شماره ١٢٤: چو تخم اشک بکلفت سرشته اند مرا
- شماره ١٢٥: چو سايه چند بهر خاک جبهه سودنها
- شماره ١٢٦: جوش اشکيم و شکست آينه دار است اينجا
- شماره ١٢٧: جوش زخمم داد سر در صبح محشر تيغ را
- شماره ١٢٨: چو شمعم از خجالت ره نورد نارسيدنها
- شماره ١٢٩: جولان ما فسرد بزنجير خواب پا
- شماره ١٣٠: چون سرو کلفتي چند پيچيده اند بر ما
- شماره ١٣١: چون صبح مجو طاقت آزار کس از ما
- شماره ١٣٢: چون غنچه همان به که بدردي نفس اينجا
- شماره ١٣٣: چون نقش پا ز عجز نگرديد روي ما
- شماره ١٣٤: چون نگاه از بس بذوق جلوه همدوشيم ما
- شماره ١٣٥: چه امکانست فردا عرض شوخي ناتوانش را
- شماره ١٣٦: چه امکان است گرد غير ارين محفل شود پيدا
- شماره ١٣٧: جهان گرفت غبار جنون تلاشي ما
- شماره ١٣٨: چه ظلمت است اينکه گشت غفلت بچشم ياران زنور پيدا
- شماره ١٣٩: چه فسردگي بلد تو شد که بمحفل من و ما بيا
- شماره ١٤٠: چه ممکن است که راحت سري برآورد از ما
- شماره ١٤١: چيده است لاف خلق بچندين ترانه ها
- شماره ١٤٢: چيست اين باغ و اين شگفتنها
- شماره ١٤٣: حرص فرصت انتظار و دور رنگ است آسيا
- شماره ١٤٤: حسابي نيست با وحشت جنون کامل ما را
- شماره ١٤٥: حسن شرم آئينه داند روي تابان ترا
- شماره ١٤٦: حسني است بر رخش رقم مشک ناب را
- شماره ١٤٧: حيرت حسني است در طبع نگه پرورد ما
- شماره ١٤٨: حيرت دل گر نپردازد بضبط کارها
- شماره ١٤٩: حيرت ديدار سامان سفر داريم ما
- شماره ١٥٠: حيرتيم اما بوحشتها هم آغوشيم ما
- شماره ١٥١: حيف است کشد سعي دگر باده کشانرا
- شماره ١٥٢: حيف کز افلاس نوميدي فزايد مرد را
- شماره ١٥٣: خارج آهنگي ندارد سبحه و زنار ما
- شماره ١٥٤: خار غفلت مي نشاني در رياض دل چرا
- شماره ١٥٥: خاکسار تو طپيدن کند آغاز چرا
- شماره ١٥٦: خدا چو شمع دهد جرأت آب ديده ما را
- شماره ١٥٧: خداوندا به آن نور نظر در ديده جابنما
- شماره ١٥٨: خط آوردي و ننوشتي برات مطلب ما را
- شماره ١٥٩: خط جبين ماست هم آغوش نقش پا
- شماره ١٦٠: خواجه ممکن نيست ضبط عمر و حفظ مالها
- شماره ١٦١: خيال قرب غفلت دوري از انس است محرم را
- شماره ١٦٢: داغ عشقم نيست الفت با تن آساني مرا
- شماره ١٦٣: داغ گل کرد بهار از اثر لاله ما
- شماره ١٦٤: داغم از سوداي خام غفلت و وهم رسا
- شماره ١٦٥: داغيم چون سپند مپرس از بيان ما
- شماره ١٦٦: دام يکعالم تعلق گشت حيراني مرا
- شماره ١٦٧: در بي زري زجبهه اخلاق چين گشا
- شماره ١٦٨: در خموشي همه صلح است نه جنگ است اينجا
- شماره ١٦٩: در داغ دل نهان بود از رفتگان نشانها
- شماره ١٧٠: در شهد راحتند فقيران بوريا
- شماره ١٧١: در طلب تا چند ريزي آبروي کام را
- شماره ١٧٢: در عالمي که با خود رنگي نبود ما را
- شماره ١٧٣: در فکر حق و باطل خورديم عبث خونها
- شماره ١٧٤: در محفل ما و منم محو صفير هر صدا
- شماره ١٧٥: درياي خياليم و نمي نيست درينجا
- شماره ١٧٦: درين محفل که دارد شام بر بند و سحر بگشا
- شماره ١٧٧: درين نه آشيان غير از پر عنقا نشد پيدا
- شماره ١٧٨: درين وادي چسان آرام باشد کاروانها را
- شماره ١٧٩: دل ميرود و نيست کسي دادرس ما
- شماره ١٨٠: دو روزي فرصت آموزد درود مصطفي ما را
- شماره ١٨١: ربود از بس خيال ساعد او هوش ماهي را
- شماره ١٨٢: رخصت نظاره ئي گر ميدهد جانان مرا
- شماره ١٨٣: رنگ شوخي نيست در طبع ادب تخمير ما
- شماره ١٨٤: روزي که زد بخواب شعورم اياغ پا
- شماره ١٨٥: زآهم مجوئيد تأثير را
- شماره ١٨٦: زباده ايست ببزم شهود مستي ما
- شماره ١٨٧: زبخت نارسا نگرفت دستم گردن مينا
- شماره ١٨٨: زبرق اين تحير آب شد آئينه دلها
- شماره ١٨٩: زبزم وصل خواهشهاي بيجا ميبرد ما را
- شماره ١٩٠: زبس جوش اثر زد از تب شوق تو ياربها
- شماره ١٩١: زچشم بي نگه بودم خراب آباد غارتها
- شماره ١٩٢: زخم دل چندين زبان داده است پيغام مرا
- شماره ١٩٣: زفسانه لب خامش که رسيد مژده بگوش ما
- شماره ١٩٤: زگفتگو نيامد صيد جمعيت ببند ما
- شماره ١٩٥: زهي چون گل بياد چيدن از شوق تو دامانها
- شماره ١٩٦: زهي سودائي شوق تو مذهبها و مشربها
- شماره ١٩٧: زهي نظاره را از جلوه حسن تو زيورها
- شماره ١٩٨: زين گلستان درس ديدار که ميخوانيم ما
- شماره ١٩٩: زين وجودي کز عدم شرمنده ميگيرد مرا
- شماره ٢٠٠: ساختم قانع دل از عافيت بيگانه را
- شماره ٢٠١: سادگي باغيست طبع عافيت آهنگ را
- شماره ٢٠٢: ستم است اگر هوست کشد که بسير سر و سمن درا
- شماره ٢٠٣: سجود خاک راحت گر هوا جوشاند از سرها
- شماره ٢٠٤: سخت موهوم است نقش پرده اظهار ما
- شماره ٢٠٥: سرمه سنگين نکند شوخي چشم او را
- شماره ٢٠٦: سري نبود بوحشت زبزم جستن ما را
- شماره ٢٠٧: سطر يقين بحک داد تکرار بيحد ما
- شماره ٢٠٨: سعي دير و حرم بهانه ما
- شماره ٢٠٩: سلسله شوق کيست سر خط آهنگ ما
- شماره ٢١٠: سوار برق عمرم نيست برگشتن عنانم را
- شماره ٢١١: شب وصل است و نبود آرزو را دسترس اينجا
- شماره ٢١٢: شدي پيرو همان در بند غفلت ميکني جانرا
- شماره ٢١٣: شرر تمهيد سازد مطلب ما داستانها را
- شماره ٢١٤: شرم از خط پيشاني ما ريخته شقها
- شماره ٢١٥: شفق در خون حسرت ميطپد از ديدن مينا
- شماره ٢١٦: شکوه جور تو نکشايد دهان زخم را
- شماره ٢١٧: شور جنون در قفسي با همه بيگانه برا
- شماره ٢١٨: شوق اگر بي پرده سازد حسرت مستور را
- شماره ٢١٩: شوق تو دامني زد بر نارسائي ما
- شماره ٢٢٠: صبح پيري اثر قطع اميد است اينجا
- شماره ٢٢١: صورت وهمي بهستي متهم داريم ما
- شماره ٢٢٢: طرح قيامتي زجگر مي کشيم ما
- شماره ٢٢٣: عبث تعليم آگاهي مکن افسرده طبعان را
- شماره ٢٢٤: عبرتي کو تا لب ارهزيان بهم دوزد مرا
- شماره ٢٢٥: عريان گذشت زين چمن اميد و ياس ما
- شماره ٢٢٦: عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را
- شماره ٢٢٧: عشق هر جا شويد از دلها غبار زنگ را
- شماره ٢٢٨: عقبه ديگر نباشد روح از تن رسته را
- شماره ٢٢٩: عمريست گرد گردش رنگ خوديم ما
- شماره ٢٣٠: عمريست ناز ديده تر ميکشيم ما
- شماره ٢٣١: عيش داند دل سرگشته پريشاني را
- شماره ٢٣٢: غباريم زحمت کش بادها
- شماره ٢٣٣: غم طرب جوش کرده است مرا
- شماره ٢٣٤: غنچه سان بي در است خانه ما
- شماره ٢٣٥: غير وحدت برنتابد همت عرفان ما
- شماره ٢٣٦: فال حباب زن بشمر موج آب را
- شماره ٢٣٧: فرصتي داري زگرد اضطراب دل برا
- شماره ٢٣٨: فسون جاه عذر لنگ سازد پرفشاني را
- شماره ٢٣٩: فشاند محمل نازت گل چه رنگ بصحرا
- شماره ٢٤٠: فقر نخواست شکوه مفلسي از کداي ما
- شماره ٢٤١: فلک اين سرکشي چند از غبار آرميدنها
- شماره ٢٤٢: قاصد بحيرت کن ادا تمهيد پيغام مرا
- شماره ٢٤٣: قيد هستي نيست مانع خاطر آزاده را
- شماره ٢٤٤: کافرم گر مخمل و سنجاب ميبايد مرا
- شماره ٢٤٥: کجا الوان نعمت زبن بساط آسان شود پيدا
- شماره ٢٤٦: گدا زسعي دليل است جستجوي ترا
- شماره ٢٤٧: گداز گوهر دل باده نابست شبنم را
- شماره ٢٤٨: کدامين نشه بيرون داد راز سينه مينا
- شماره ٢٤٩: گذشت از چرخ و بگرفت آبله چشم ثريا را
- شماره ٢٥٠: گذشتگان که هوس ديده اند دنيا را
- شماره ٢٥١: گر باين وحشت دهد گرد جنون سامان ما
- شماره ٢٥٢: گر دمي بوس کفت گردد ميسر تيغ را
- شماره ٢٥٣: کردم رقم بکلک نفس مد ناله را
- شماره ٢٥٤: کرده ام باز بآن گريه سودا سودا
- شماره ٢٥٥: کرده ام سرمشق حيرت سرو موزون ترا
- شماره ٢٥٦: گر کماندار خيالت در زه آرد تير را
- شماره ٢٥٧: گر کنم با اين سر پرشور بالين سنگ را
- شماره ٢٥٨: گر کني با موج خونم همزبان شمشير را
- شماره ٢٥٩: گر لعل خموشت کند آهنگ نواها
- شماره ٢٦٠: گر يک نفس آئينه کني نقش قدم را
- شماره ٢٦١: کسي چه شکر کند دولت تمنا را
- شماره ٢٦٢: کسي دربند غفلت مانده چون من نديد اينجا
- شماره ٢٦٣: گفتگو صد رنگ ناکامي دماند از کامها
- شماره ٢٦٤: گل بر رخت کشود نقاب کشيده را
- شماره ٢٦٥: کلک مصور از چه ننگ کرد نظر بسوي ما
- شماره ٢٦٦: کو بقا گر نفست گشت مکرر پيدا
- شماره ٢٦٧: کوتاه نيست سلسله دود آه ما
- شماره ٢٦٨: کو دماغ جهد تن در خاکساري داده را
- شماره ٢٦٩: کو ذوق نگاهيکه بهنگام تماشا
- شماره ٢٧٠: گه از موي ميان شهرت دهد نازک خيالي را
- شماره ٢٧١: کي بود سيري زناز آن نرگس خودکام را
- شماره ٢٧٢: کز جزا ميرسد از اهل حيا سرکش
- شماره ٢٧٣: کيست کز راه تو چون خاشاک بردارد مرا
- شماره ٢٧٤: کيست بردارد زاهل معرفت ناز ترا
- شماره ٢٧٥: لب جوئيکه از عکس تو پردازيست آبش را
- شماره ٢٧٦: لغزشي خورده زپا تا سر ما
- شماره ٢٧٧: مآل کار چه بيند کسي نظر بهوا
- شماره ٢٧٨: مآل کار نقصان هاست هر صاحب کمالي را
- شماره ٢٧٩: ما را زگرد اين دشت عزميست رو بدريا
- شماره ٢٨٠: ما رشته سازيم مپرس از ادب ما
- شماره ٢٨١: مپسند جز برهن تغافل پيام ما
- شماره ٢٨٢: مغتنم گيريد دامان دل آگاه را
- شماره ٢٨٣: مکش اي آفتاب از فکر زر بر پشت آتش را
- شماره ٢٨٤: مکن زشانه پريشان دماغ گيسو را
- شماره ٢٨٥: مکن سراغ غبار زپا نشسته ما را
- شماره ٢٨٦: موج پوشيد روي دريا را
- شماره ٢٨٧: ميخورد خون نفس اندر دل غم پيشه ما
- شماره ٢٨٨: نام خود را تا برسوائي علم داريم ما
- شماره ٢٨٩: نباشد بي عصا امداد طاقت پيکر خم را
- شماره ٢٩٠: نباشد گر کمند موج تردسي حجابش را
- شماره ٢٩١: نباشد ياد اسباب طرب وحشت گزيني را
- شماره ٢٩٢: نبود بغير نام تو ورد زبان ما
- شماره ٢٩٣: نخل شمعيم که درشعله دود ريشه ما
- شماره ٢٩٤: نديدم مهربان دلهاي از انصاف خالي را
- شماره ٢٩٥: نرسيدي بفهم خود ره عزم دگر کشا
- شماره ٢٩٦: نزيبد پرده فانوس ديگر شمع سودا را
- شماره ٢٩٧: نسيم شانه کند زلف موج دريا را
- شماره ٢٩٨: نشاند بر مژه اشک زهم گسسته ما را
- شماره ٢٩٩: نشد درين درسگاه عبرت بفهم چندين رساله پيدا
- شماره ٣٠٠: نشود جاه و حشم شهرت خام دل ما
- شماره ٣٠١: نظر بر کجروان از راستان بيش است گردون را
- شماره ٣٠٢: نغمه رنگ افتاده نقش بي نشان تأثير ما
- شماره ٣٠٣: نفس آشفته ميدارد چو گل جمعيت ما را
- شماره ٣٠٤: نقاب عارض گلجوش کرده ما را
- شماره ٣٠٥: نگاه وحشي ليلي چه افسون کرد صحرا را
- شماره ٣٠٦: نگردد همت موجم قفس فرسود گوهرها
- شماره ٣٠٧: نميدانم چه تنگي درهم افسرد آه مجنون را
- شماره ٣٠٨: نميدزدد کس از لذات کاهش آفرين خود را
- شماره ٣٠٩: نه طرح باغ و نه گلشن فگنده اند اينجا
- شماره ٣١٠: نيست با حسنت مجال گفتگو آئينه را
- شماره ٣١١: نيست باک از برق آفت دل به آفت بسته را
- شماره ٣١٢: نيست با مژگان تعلق اشک وحشت پيشه را
- شماره ٣١٣: نيست خاکستر ما شعله صفت بستر ما