غزليات - بخش دوم
- شماره ١: نيستي پيشه کن از عالم پندار برا
- شماره ٢: وصف لب تو گر دمد از گفتگوي ما
- شماره ٣: وفاق تخم ثباتي نکاشت در دل و دين ها
- شماره ٤: وهم راحت صيد الفت کرد مجنون مرا
- شماره ٥: هر جا روي اين ناله سلامي ببر از ما
- شماره ٦: هر چند گراني بود اسباب جهان را
- شماره ٧: هرزه برگردون رساندي وهم بود و هست را
- شماره ٨: هر کجا تسليم بندد بر ميان شمشير را
- شماره ٩: هر کجا نسخه کنند آن خط ريحاني را
- شماره ١٠: هستي بطپش رفت و اثر نيست نفس را
- شماره ١١: هم آبله هم چشم پرآبست دل ما
- شماره ١٢: همچو عنقا بي نياز عرض ايجاديم ما
- شماره ١٣: همه عمر با تو قدح زديم و نرفت رنج خمار ما
- شماره ١٤: هوس مشتاق رسوائي مکن سود اي پنهان را
- شماره ١٥: يک آه سرد نيم شبي از جگر برا
- شماره ١٦: از خامشي مپرس و ز گفتار عندليب
- شماره ١٧: از رواني در تحير هم اثر ميدارد آب
- شماره ١٨: از سر مستي نبود امشب خطايم با شراب
- شماره ١٩: اگر برافگني از روي ناز طرف نقاب
- شماره ٢٠: امشب ز ساز مينا گرم است جاي مطرب
- شماره ٢١: اي جلوه تو سرشکن شان آفتاب
- شماره ٢٢: اي چيده نقش پاي تو دکان آفتاب
- شماره ٢٣: اي منت عرق ز جبينت بر آفتاب
- شماره ٢٤: باز در گلشن ز خويشم ميبرد افسون آب
- شماره ٢٥: ببند چشم و خط هر کتاب را درياب
- شماره ٢٦: بخاک راه که گرديد قطره زن مهتاب
- شماره ٢٧: بروي نسخه هستي که نيست جز تب و تاب
- شماره ٢٨: پرتو حسن تو هرجا شد نقاب افکن در آب
- شماره ٢٩: بزم ما را نيست غير از شهرت عنقا شراب
- شماره ٣٠: بسکه دارد برق تيغت درگذشتنها شتاب
- شماره ٣١: بسکه شد از تشنه کاميهاي ما ناياب آب
- شماره ٣٢: بود داغ من مردم ديده شب
- شماره ٣٣: بوصول مقصد عافيت نه دليل جو نه عصا طلب
- شماره ٣٤: به نيم گردش آن چشم فتنه رنگ شراب
- شماره ٣٥: پيام داشت بعنقا خط جبين حباب
- شماره ٣٦: بي کمالي نيست دل از شرم چون ميگردد آب
- شماره ٣٧: بي لطافت نيست از بس وحشت آهنگ است آب
- شماره ٣٨: پيوسته است از مژه بر ديده ها نقاب
- شماره ٣٩: تا از ان پاي نگارين بوسه کرد انتخاب
- شماره ٤٠: تاب زلفت سايه آويزد بطرف آفتاب
- شماره ٤١: تا زند فال گهر بي تابي آهنگ است آب
- شماره ٤٢: تا نمي دزدد غبار غفلت هستي خطاب
- شماره ٤٣: چو شمع تا سحر افسانه ميشود تب و تاب
- شماره ٤٤: چو من ز کسوت هستي تر آمده است حباب
- شماره ٤٥: چيست آدم مفرد کلک دبيرستان رب
- شماره ٤٦: خون بسته است از غم آن لعل پان بلب
- شماره ٤٧: دل از خمار طلب خون کن و شراب طلب
- شماره ٤٨: ز درد تشنه لبي ها درين محيط سراب
- شماره ٤٩: سايه اندازد اگر بخت سياه من دراب
- شماره ٥٠: شب که شد جوش فغانم همنواي عندليب
- شماره ٥١: صبحدم سياره بال افشاند از دامان شب
- شماره ٥٢: طرب درين باغ مي خرامد ز ساز فرصت پيام بر لب
- شماره ٥٣: علميکه خلق يافته بيچونش انتخاب
- شماره ٥٤: فال تسليم زن و شوکت شاهي درياب
- شماره ٥٥: فيض حلاوت از دل بي کبر و گين طلب
- شماره ٥٦: گذشته ام به تنکنظر في از مقام حباب
- شماره ٥٧: گر باين گرميست آه شعله زاي عندليب
- شماره ٥٨: گرد رين بحر اعتباري از هنر ميدارد آب
- شماره ٥٩: گر شود آن نرگس ميگون مقابل با شراب
- شماره ٦٠: کيفيت هواي که دارد سر حباب
- شماره ٦١: ممسک اگر بعرض سخاجوشد از شراب
- شماره ٦٢: ميدهد دل را نفس آخر بسيل اضطراب
- شماره ٦٣: ميکنم گاهي بياد مستي چشمت شتاب
- شماره ٦٤: ندانم بازم آغوش که خواهد شد دوچار امشب
- شماره ٦٥: نشسته ايم بيادت زگريه تنگ دراب
- شماره ٦٦: نگويمت بخطا ساز يا صواب طلب
- شماره ٦٧: نيم آنکه بجرات وصف لبت رسدم خم و پيچ عنان ادب
- شماره ٦٨: وقت پيري شرم داريد از خضاب
- شماره ٦٩: هر کجا بي رويت از چشمم برون ميگردد آب
- شماره ٧٠: هر گرا کردند راحت محرم احسان شب
- شماره ٧١: هرگه بباغ بيتو فگندم نظر دراب
- شماره ٧٢: هيشه سنگدلانند نامدار طرب
- شماره ٧٣: يا حسن گير صورت آفاق يا نقاب
- شماره ٧٤: آتش وحشتم آنجا که برافروخته است
- شماره ٧٥: آخر سياهي از سرد اغم بدر نرفت
- شماره ٧٦: آرزوي دل چو اشک از چشم ما افتاده است
- شماره ٧٧: آزادگي غبار در و بام خانه نيست
- شماره ٧٨: آستان عشق جولانگاه هر بيباک نيست
- شماره ٧٩: آغاز نگاهم بقيامت نظري داشت
- شماره ٨٠: آفت سر و برگ هوس آرائي جا هست
- شماره ٨١: آگاهي و افسردگي دل چه خيال است
- شماره ٨٢: آمدم تا صد چمن بر جلوه نازان بينمت
- شماره ٨٣: آمد و رفت نفس نيرنگ طوفان بلاست
- شماره ٨٤: آن جنگجو بظاهر اگر پشت داده است
- شماره ٨٥: آنچه در بال طلب رقص است در دل آتش است
- شماره ٨٦: آن شعله که در دل شرر عشق و هوس ريخت
- شماره ٨٧: آينه دل داغ جلا ماند و نفس سوخت
- شماره ٨٨: اجابتي ندميد از دعاي کس بدو دست
- شماره ٨٩: احتياجي با مزاج سبزه و گل شامل است
- شماره ٩٠: ادب اظهارم و با وصل توام کاري هست
- شماره ٩١: ادب نه کسب عبادت نه سعي حق طلبي است
- شماره ٩٢: از بس قماش دامن دلدار نازکست
- شماره ٩٣: از چمن تا انجمن جوش بهار رحمت است
- شماره ٩٤: از حباب اينقدرم عبرت احوال بس است
- شماره ٩٥: از ره و منزل تحقيق اگر دوري نيست
- شماره ٩٦: از ميانش مو بموي ناتوانان جستجوست
- شماره ٩٧: ازين بساط کسي داغ آرميدن رفت
- شماره ٩٨: اشک از مژگان درين ويرانه نشکست و نريخت
- شماره ٩٩: اشک يک لحظه بمژگان بار است
- شماره ١٠٠: اضطراب نبض دل تمهيد آهنگ فناست
- شماره ١٠١: اگر مي نيست جمعيت کدام است
- شماره ١٠٢: الفت تن باعث فکر پريشان دل است
- شماره ١٠٣: الفت دل عمرها شد دست و پايم بسته است
- شماره ١٠٤: امروز دور صحبت وقف ستم اياغيست
- شماره ١٠٥: امروز که اميد بکوي تو مقيم است
- شماره ١٠٦: امشب که بدل حسرت ديدار کمين داشت
- شماره ١٠٧: انديشه در نزاکت معني کمال داشت
- شماره ١٠٨: اوج جاه آثارش از اجزاي مهمل ريخته است
- شماره ١٠٩: او گفتن ما و تو بهررنگ ضرور است
- شماره ١١٠: اي پرفشان چون بوي گل پيرنگي از پيراهنت
- شماره ١١١: اي خم مژگان شکوه نرگس مستانه ات
- شماره ١١٢: ايذوق فضولي زخود انداخته دورت
- شماره ١١٣: اي صبح گرد ناز تو از کاروان کيست
- شماره ١١٤: اي ظفر شيفته همت نصرت فالت
- شماره ١١٥: اي عدم پرورده لاف هستيت جاي حياست
- شماره ١١٦: اي غره اقبال سرانجام تو شرم است
- شماره ١١٧: اي کعبه چو يقيني اگر کار بستن است
- شماره ١١٨: اي که دنيا و جلالش ديده ئي خميازه است
- شماره ١١٩: اين انجمن چو شمع مپندار جاي ماست
- شماره ١٢٠: اين زمان يک طالب مستي درين ميخانه نيست
- شماره ١٢١: اي هستي از قصر غنا افگنده در ويرانه ات
- شماره ١٢٢: با دل تنگست کار اينجا زحرمان چاره نيست
- شماره ١٢٣: باز با طرز تکلف آشنا مي بينمت
- شماره ١٢٤: باز درس خاشاکم سطر شعله خوانيهاست
- شماره ١٢٥: باز سرگرمي نظاره بسامان شده است
- شماره ١٢٦: باز گردون در عبير افشاني زلف شب است
- شماره ١٢٧: بازم بدل نويد صفائي رسيده است
- شماره ١٢٨: باز وحشي جلوه ئي در ديده جولان کرد و رفت
- شماره ١٢٩: با کمال بي نقابي پرده دارم شيونست
- شماره ١٣٠: چوبا نوار قدم آن مهر عالمتاب نزديکست
- شماره ١٣١: بجاست شکوه ما تا ره فغان خاليست
- شماره ١٣٢: بحر رازم پيچ و تاب فکر گرداب من است
- شماره ١٣٣: بحيرتم چه فسون داشت بزم نيرنگت
- شماره ١٣٤: بخوان لذت دنيا گزند بسيار است
- شماره ١٣٥: بدست و تيغ کسي خون من حنا بسته است
- شماره ١٣٦: پربيسکم امروز کسي را خبرم نيست
- شماره ١٣٧: بر چهره آثار جهان رنگ سبب نيست
- شماره ١٣٨: بر روي ما چو صبح نه رنگي شکسته است
- شماره ١٣٩: بر طپيدنهاي دل هم ديده ئي واکردنيست
- شماره ١٤٠: پرفشان زين گلشن نيرنگ ميبايد گذشت
- شماره ١٤١: برق آفت لمعه در بي ضبطي اسرار داشت
- شماره ١٤٢: برق با شوقم شراري بيش نيست
- شماره ١٤٣: برگ طربم عشرت بي برگ و نوائيست
- شماره ١٤٤: برگ عيش من بساز بيخودي آماده است
- شماره ١٤٥: بر کمر تا بهله آن ترک نزاکت مست بست
- شماره ١٤٦: برگ و سازم جز هجوم گريه بيتاب نيست
- شماره ١٤٧: بروت تافتنت گربه شاني هوس است
- شماره ١٤٨: بزخم هستي اگر شرم بخيه پردازيست
- شماره ١٤٩: بزم پيري کز قد خم گشته ما چنگ اوست
- شماره ١٥٠: بزم تصور تو کدورت اياغ نيست
- شماره ١٥١: بزم گردون صبح خيز از گردبيتاب من است
- شماره ١٥٢: بسکه آفت ما ضعيفان را حصار آهن است
- شماره ١٥٣: بسکه اجزايم چمن پرورده نيرنگ اوست
- شماره ١٥٤: بسکه از طرز خرامت جلوه مستانه ريخت
- شماره ١٥٥: بسکه اين گلشن افسرده کدورت رنگ است
- شماره ١٥٦: بسکه برق ياس بنياد من ناکام سوخت
- شماره ١٥٧: بسکه بي قدري دليل دستگاه عالم است
- شماره ١٥٨: بسکه حرف مدعا نازک رقم افتاده است
- شماره ١٥٩: بسکه دارم غنچه سان شوق تو پنهان زير پوست
- شماره ١٦٠: بسکه در بزم توام حسرت جنون پيمانه است
- شماره ١٦١: بسکه دشت از نقش پاي ليلي ما پر گل است
- شماره ١٦٢: بسکه راز عجز ما باليد پنهان زير پوست
- شماره ١٦٣: بسکه ساز اين بساط آشفتگيهاي دل است
- شماره ١٦٤: بسکه سود اي توام سر تا بپا زنجير پاست
- شماره ١٦٥: بسکه مستانرا بقدر ميکشيهاي آبروست
- شماره ١٦٦: بعد ازين بايد سراغ من ز خاموشي گرفت
- شماره ١٦٧: بعد مرگم شام نوميدي سحر آورده است
- شماره ١٦٨: بفکر دل لبم از ربط قيل و قال گذشت
- شماره ١٦٩: بگلزاري که حسنت بي نقابست
- شماره ١٧٠: بمحفلي که دل آئينه رضا طلبيست
- شماره ١٧١: بندگي با معرفت خاص حضور آدميست
- شماره ١٧٢: بندگي هنگامه عشرت پرستيها بس است
- شماره ١٧٣: بهار آئينه رنگي که باشد صرف آئينت
- شماره ١٧٤: بيا اي جام و ميناي طرب نقش کف پايت
- شماره ١٧٥: بي ادب بنياد هستي عافيت در بار نيست
- شماره ١٧٦: بيا که آتش کيفيت هوا تيز است
- شماره ١٧٧: بيا که هيچ بهاري بحسرت ما نيست
- شماره ١٧٨: بيتابي عشق اينهمه نيرنگ هوس ريخت
- شماره ١٧٩: بي توام جاي نگه جنبش مژگاني هست
- شماره ١٨٠: بي تو در هر جا دل صبر آزما خواهد شکست
- شماره ١٨١: بيدماغي مژده پيغام محبوبم بس است
- شماره ١٨٢: بيرخت در چشمه آئينه خاک است آب نيست
- شماره ١٨٣: پير عقل از ما بدرد نان مقدم رفته است
- شماره ١٨٤: بيروي تو مژگان چه نگارد بسر انگشت
- شماره ١٨٥: پيريم پيغامي از رمز سجود آورده است
- شماره ١٨٦: بي ساز انفعال سراپاي من تهيست
- شماره ١٨٧: پيش چشميکه نور عرفان نيست
- شماره ١٨٨: بي شکست از پرده سازم نوائي برنخااست
- شماره ١٨٩: بيقراري هاي چرخ از دست کجرفتاري است
- شماره ١٩٠: بي کدورت نيست هر جا محرمي يا غافليست
- شماره ١٩١: بي محابا بر من مجنون ميفشان پشت دست
- شماره ١٩٢: پيوستگي بحق زد و عالم بريدن است
- شماره ١٩٣: تا بکي خواهي ز لاف بخت برسرها نشست
- شماره ١٩٤: تا بمطلوب رسيدن کاريست
- شماره ١٩٥: تا جنون نقد بهار عشرتم در چنگ داشت
- شماره ١٩٦: تا حيرت خرام نوسامان ديده است
- شماره ١٩٧: تاز آغوش وداعت داغ حيرت چيده است
- شماره ١٩٨: تا زجنس تب و تاب نفس آثاري هست
- شماره ١٩٩: تا زحسن او گلستان تماشا رنگ داشت
- شماره ٢٠٠: تا زمستي غنچه بر فرق چمن مينا شکست
- شماره ٢٠١: تا عرقناک از چمن آنشوخ بي پروا گذشت
- شماره ٢٠٢: تا غبار خط بران حسن صفا پيرا نشست
- شماره ٢٠٣: تا فلک در گردش است آفت بهر سو هاله است
- شماره ٢٠٤: تا نظر بر شوخي آن نرگس خودکام داشت
- شماره ٢٠٥: تا نفس باقيست در دل رنگ کلفت مضمر است
- شماره ٢٠٦: تعين جز افسون اوهام نيست
- شماره ٢٠٧: تنم زبند لباس تکلف آزاد است
- شماره ٢٠٨: تنها نه ذره دقت اظهار داشته است
- شماره ٢٠٩: تو آفتاب و جهان جز بجستجوي تو نيست
- شماره ٢١٠: تو ازان خلوت يکتا چه خبر خواهي داشت
- شماره ٢١١: توان بصبر نمودن دل شکسته درست
- شماره ٢١٢: توئي که غير دلم هيچ جا مقام تو نيست
- شماره ٢١٣: تو خود شخص نفسخوئي که با دل نيست پيوندت
- شماره ٢١٤: تو محو خواب و در سير کن فکان باز است
- شماره ٢١٥: تو مست وهم و درين بزم بوي صهبا نيست
- شماره ٢١٦: تهمت افسردگي بر طينت عاشق خطاست
- شماره ٢١٧: تيره بختي چون هجوم آرد سخن مهر لب است
- شماره ٢١٨: جائيکه مرگ شهرت انجام داشته است
- شماره ٢١٩: جائيکه نه فلک زحيا سرفگنده است
- شماره ٢٢٠: چاره دردسر دير محبت جليست
- شماره ٢٢١: جاي آرام بوحشتکده عالم نيست
- شماره ٢٢٢: جرأت سوال شرم ترا گر جواب داشت
- شماره ٢٢٣: جز خموشي هر که دل بر ناله و فرياد داشت
- شماره ٢٢٤: جز خون دل زنقد سلامت بدست نيست
- شماره ٢٢٥: چشم بيدار طرب مايه سامان گل است
- شماره ٢٢٦: چشم خرد آئينه جام مي ناب است
- شماره ٢٢٧: چشم واکن حسن نيرنگ قدم بي پرده است
- شماره ٢٢٨: چشميکه ندارد نظري حلقه دام است
- شماره ٢٢٩: چمن امروز فرش منزل کيست
- شماره ٢٣٠: جنس ما با اين کسادي قيمتي فهميده است
- شماره ٢٣١: جنس موهومم دکان آبروئي چيده است
- شماره ٢٣٢: چنين که عمر تأملگر شتاب گذشت
- شماره ٢٣٣: چنين که نيک و بد ما بعجز وابسته است
- شماره ٢٣٤: جوش حرص از ياس من آخر زتاب و تب نشست
- شماره ٢٣٥: چو صبحم دماغ مي آشام نيست
- شماره ٢٣٦: چو لاله بيتو زبس رنگ اعتبارم سوخت
- شماره ٢٣٧: چون حباب آئينه ما از خموشي روشن است
- شماره ٢٣٨: چو حبابم الفت و هم بقا زنجير پاست
- شماره ٢٣٩: چون حبابم شيشه دل هر کجا خواهد شکست
- شماره ٢٤٠: چون سپند آرام جسم دردناکم ناله است
- شماره ٢٤١: چون سايه بسکه کلفت غفلت سرشت ماست
- شماره ٢٤٢: چون سحر طوما چاک سينه ام واکردني است
- شماره ٢٤٣: چون شمع اگر خلق پس و پيش گذشتست
- شماره ٢٤٤: جهان در سرمه خوابيد از خيال چشم فتانت
- شماره ٢٤٥: جهان زجنس اثرهاي اين و آن خاليست
- شماره ٢٤٦: جهان قلمرو طوفان اعتبار تو نيست
- شماره ٢٤٧: چه خوش است اگر بود آنقدر هوس بلندي منظرت
- شماره ٢٤٨: چه دارد اين صفات حاجت آيات
- شماره ٢٤٩: چه سحر بود که دوشم دل آرزوي تو داشت
- شماره ٢٥٠: چه گويد آئينه ام شکر خوش معاشي حيرت
- شماره ٢٥١: حايل عزم نفس گرد ره و فرسنگ نيست
- شماره ٢٥٢: حذر زراه محبت که پرخطرناک است
- شماره ٢٥٣: حيرتم عمري باميد ندامت شاد داشت
- شماره ٢٥٤: حضور کلبه فقر از تکلفات بريست
- شماره ٢٥٥: حيرت دميده ام گل داغم بهانه ايست
- شماره ٢٥٦: خاک غربت کيمياي مردم نيک اختر است
- شماره ٢٥٧: خاک نميم ما را کي فکر عز و جاهست
- شماره ٢٥٨: خامش نفسم شوخي آهنگ من اينست
- شماره ٢٥٩: خامشي در پرده سامان تکلم کرده است
- شماره ٢٦٠: خاموشيم جنونکده شور محشر است
- شماره ٢٦١: خط خوبان هم حريف طبع وحشت پيشه نيست
- شماره ٢٦٢: خط لعلت غبار حيرت افزاست
- شماره ٢٦٣: خلق را بر سر هر لقمه زبس سرشکيست
- شماره ٢٦٤: خم مکن در عرض حاجت تا تواني پشت دست
- شماره ٢٦٥: خنده صبحي است که دربند گريبان گلست
- شماره ٢٦٦: خنده تنها نه همين بر گل و سوسن تيغست
- شماره ٢٦٧: خنده ام صبحي بصد چاک گريبان آشناست
- شماره ٢٦٨: خواب در چشم و نفس بر دل محزون بار است
- شماره ٢٦٩: خواب را در ديده حيران عاشق بار نيست
- شماره ٢٧٠: خواجه تا کي بايد اين بنياد رسوائي که نيست
- شماره ٢٧١: خودگدازي نم کيفيت صهباي من است
- شماره ٢٧٢: خودنمائيها کثافت جوهريست
- شماره ٢٧٣: خيالي سد راه عبرت ماست
- شماره ٢٧٤: دارم زنفس ناله که جلاد من اينست
- شماره ٢٧٥: داغ اگر حلقه زند ساغر صهباي دل است
- شماره ٢٧٦: دران بساط که حسنت دچار آئينه است
- شماره ٢٧٧: دران مقام که عرض جلال معبود است
- شماره ٢٧٨: در بهار گريه عيش بيدلان آماده است
- شماره ٢٧٩: در پيچ و تاب گيسو تا شانه را عروسيست
- شماره ٢٨٠: در تکلم از ندامت هيچکس آسوده نيست
- شماره ٢٨١: در تماشائيکه بايد صد مژه بالا شکست
- شماره ٢٨٢: در چمن گر طرف دامانت صبا خواهد شکست
- شماره ٢٨٣: در جهان عجز طاقت پيشگي گردن زن است
- شماره ٢٨٤: در خموشي يکقلم آوازه جمعيت است
- شماره ٢٨٥: در خور غفلت نگاهي رونق ما و من است
- شماره ٢٨٦: در خيال آباد راحت آگهي نامحرم است
- شماره ٢٨٧: در خيال مزن فهم خويش ساز تو نيست
- شماره ٢٨٨: در ربط خلق يکسر ناموس کبريائيست
- شماره ٢٨٩: در سايه ابرو نگهت مست و خرابست
- شماره ٢٩٠: در سيرگاه امر تحير مقدم است
- شماره ٢٩١: در طپش آباد دهر حيرت دل لنگر است
- شماره ٢٩٢: در طريق رفتن از خود رهبري در کار نيست
- شماره ٢٩٣: در طلبت شب چه جنونها گذشت
- شماره ٢٩٤: در گلستانيکه دلرا با اشاراتش سريست
- شماره ٢٩٥: در گلستانيکه گرد عجز ما افتاده است
- شماره ٢٩٦: در گلشن هوس که سراغ گليش نيست
- شماره ٢٩٧: در ندامت گل مقصود ببر نزديک است
- شماره ٢٩٨: در وادي ئي که قدرت عجزم کمال داشت
- شماره ٢٩٩: در وصلم و سيرم بگريبان خيال است
- شماره ٣٠٠: درين گلشن دو روزت خنده کاريست
- شماره ٣٠١: دل از بهار خيال تو گلشن راز است
- شماره ٣٠٢: دل از غبار نفس زخم خفته در نمک است
- شماره ٣٠٣: دل از ندامت هستي مکدر افتاده است
- شماره ٣٠٤: دل انجمن صد طرب از ياد وصال است
- شماره ٣٠٥: دل بسعي آب گرديدن طرب پيمانه است
- شماره ٣٠٦: دل بياد پرتو حسنت سراپا آتش است
- شماره ٣٠٧: دل بياد جلوه ئي طاقت بغارت داده است
- شماره ٣٠٨: دل در قدم آبله پايان که شکستست
- شماره ٣٠٩: دل را بخيال خط او سير فرنگيست
- شماره ٣١٠: دل راز نگه دام هوس بر سر راهست
- شماره ٣١١: دل را کشاد کار زصد عقده برتر است