غزليات - بخش چهارم
- شماره ١: اتفاق است آنکه هر دشوار را آسان نمود
- شماره ٢: احتياجم خجلت از احباب برد
- شماره ٣: احتياجيکه سر مرد بخم مي آرد
- شماره ٤: ادب چون ماه نو امشب پي تکليف من دارد
- شماره ٥: ادب چه چاره کند شوق چون فضول افتد
- شماره ٦: ادب سازيم بر ما کيست تمهيد صدا بندد
- شماره ٧: ادب سنج بيان حرفي ازان لب هر کجا دارد
- شماره ٨: از بسکه به تحصيل غنا حرص تو جان کند
- شماره ٩: از پنبه اگر آتش سوزان گله دارد
- شماره ١٠: از تغافل زدني ترک سبب بايد کرد
- شماره ١١: از چرخ نه هر آبله و نادان گله دارد
- شماره ١٢: از چه دعوي شمعها گردن ببالا ميکشند
- شماره ١٣: از حقه دهانش هر گه سخن برايد
- شماره ١٤: از حوادث خاطر آزاد ما غمگين نشد
- شماره ١٥: از دلم بگذشت و خون در چشم حيرت ساز ماند
- شماره ١٦: از شکست رنگم آب روي شاهي داده اند
- شماره ١٧: از غبارم هر چه بالا مي کشد
- شماره ١٨: از قضا بر خوان ممسک گر کسي نان بکشند
- شماره ١٩: از کجا آئينه با مردم موافق ميشود
- شماره ٢٠: از نامه ام آنشوخ مکدر شده باشد
- شماره ٢١: از هجوم کلفت دل ناله بي آهنگ ماند
- شماره ٢٢: اسرار در طبايع ضبط نفس ندارد
- شماره ٢٣: اسير آن پنجه نگارين رهائي از هيچ در ندارد
- شماره ٢٤: اشک زبيداد عشق پرده گشا ميشود
- شماره ٢٥: اشک گهر طينت ما راه طپش سرنکند
- شماره ٢٦: اشکم از پيري بچشم تر پريشان ميشود
- شماره ٢٧: اگر از گدازم نمي گل کند
- شماره ٢٨: اگر با فواج عزم شاهان سواد روم و فرنگ گيرد
- شماره ٢٩: اگر تعين عنقا هوس پيام نباشد
- شماره ٣٠: اگر خضر خطت از چشمه حيوان نشان دارد
- شماره ٣١: اگر درد طلب اين گردم از رفتار جوشاند
- شماره ٣٢: اگر دماغم درين خمستان خمار شرم عدم نگيرد
- شماره ٣٣: اگر سور است و گر ماتم دل مايوس مي نالد
- شماره ٣٤: اگر معشوق بيمهر است و گر عاشق وفا دارد
- شماره ٣٥: اگر معني خامشي گل کند
- شماره ٣٦: اگر نظاره ئي گل ميتوان کرد
- شماره ٣٧: امروز بعد عمري دلدار بادما کرد
- شماره ٣٨: امروز ناقصان بکمالي رسيده اند
- شماره ٣٩: امروز نوبهار است ساغر کشان بيائيد
- شماره ٤٠: امشب غبار ناله دل سرمه رنگ بود
- شماره ٤١: اول در عدم دهنت باز ميکند
- شماره ٤٢: اول دل ستمزده قطع اميد کرد
- شماره ٤٣: اهل معني گر بگفتگو نفس فرسوده اند
- شماره ٤٤: اي بهار پرفشان دل بر گل و سنبل مبند
- شماره ٤٥: اي بيخردان طور تعين نگزينيد
- شماره ٤٦: اي بي نصيب عشق بکار هوس بخند
- شماره ٤٧: اي ساز قدس دل بجهان نوامبند
- شماره ٤٨: اي شمع تگ و تاز نفس گرد سفر شد
- شماره ٤٩: اين انجمن افسانه راز دهني بود
- شماره ٥٠: اين حرصها که دامن صد فن شکسته اند
- شماره ٥١: اين دور دورحيز است وضع متين که دارد
- شماره ٥٢: اين ستم کيشان که وهم زندگي را هاله اند
- شماره ٥٣: اين غافلان که آينه پرداز ميدهند
- شماره ٥٤: اينقدر اشک بديدار که حيران گل کرد
- شماره ٥٥: اينقدر ريش چه معني دارد
- شماره ٥٦: اينقدر نميدانم صيدم از چه لاغر شد
- شماره ٥٧: اينکه در دير غمت دم سرد پيدا کرده اند
- شماره ٥٨: اينکه طاقت ها جواني ميکند
- شماره ٥٩: اي هوس آوارگان چند تگ و پو کنيد
- شماره ٦٠: با اين خرام ناز اگر آن مست ميرود
- شماره ٦١: با خزان آرزو حشر بها رم کرده اند
- شماره ٦٢: باده تحقيق را ظرف هوس تنگي کند
- شماره ٦٣: بار ما عمريست دوش چشم حيران ميکشد
- شماره ٦٤: باز اشکم بخيالت چه فسون ميريزد
- شماره ٦٥: باز بيتابيم احرام چه در مي بندد
- شماره ٦٦: باز دامان دل آهنگ چه گلشن ميکشد
- شماره ٦٧: بازم از شرم سجود امشب عرق بيتاب شد
- شماره ٦٨: باز مخمور است دل تا بيخودي انشا کند
- شماره ٦٩: باغ نيرنگ جنونم نيست آسان بشکفد
- شماره ٧٠: با که گويم چه قيامت بسرم ميگذرد
- شماره ٧١: با ما نه نم اشکي و ني چشم تري بود
- شماره ٧٢: باميد فنا تاب و تب هستي گوارا شد
- شماره ٧٣: باندک شوخي ئي بنياد تمکين کنده ميگردد
- شماره ٧٤: با هستيم وداع تو و من چه ميکند
- شماره ٧٥: پاي طلب دمي که سر از دل برآود
- شماره ٧٦: باين ضعفي که جسم زارم از بستر نمي خيزد
- شماره ٧٧: باين عجزم چه از خاک حيا پرورد برخيزد
- شماره ٧٨: بپرهيز از حسد تا فضل يزدانت قرين باشد
- شماره ٧٩: به پستي وانماند هر که از دردي نشان دارد
- شماره ٨٠: بت هندي کي از دردسر ترکان خبر دارد
- شماره ٨١: بحرف و صوت مگو کار دل تباه نگردد
- شماره ٨٢: بخيال زنده بودن هوس بقا ندارد
- شماره ٨٣: بر آستان تو تا جبهه نقش پا نشود
- شماره ٨٤: پرافشانده ام با اوج عنقا گفتگو دارد
- شماره ٨٥: بر اهل فضل دانش و فن گريه ميکند
- شماره ٨٦: براي خاطرم غم آفريدند
- شماره ٨٧: بر در دل حلقه زد غفلت کنون آهش چسود
- شماره ٨٨: بر دستگاه اقبال کس خيره سرنگردد
- شماره ٨٩: بر رمز کارگاه ازل کيست وارسد
- شماره ٩٠: بر طمع طبع خسيسي که تفاخر دارد
- شماره ٩١: برق خطي بر سياهي ميزند
- شماره ٩٢: برگ و ساز عندليبان زين چمن گفتار بود
- شماره ٩٣: پر مفلسم بمن چه نوا ميتوان رساند
- شماره ٩٤: بر من فسون عجز در ايجاد خوانده اند
- شماره ٩٥: بروي آن جهان جلوه يکعالم نقاب افتد
- شماره ٩٦: بروي من زکجا رنگ اعتبار نشيند
- شماره ٩٧: بروي عالم آرا گر نقاب زلف در پيچد
- شماره ٩٨: پر هما چه کند بخت اگر دگرگون شد
- شماره ٩٩: برين ستمکده يارب چه سنگ ميبارد
- شماره ١٠٠: بسرم شور تمناي تو تا مي پيچد
- شماره ١٠١: بسعي ياس نفس خامشي بيان گرديد
- شماره ١٠٢: بسکه بي رويت بهارم کلفت انشا ميکند
- شماره ١٠٣: بسکه بيمار تو بر بستر غم يکرو ماند
- شماره ١٠٤: بسکه در ساز صفا کيشان حيا خوابيده بود
- شماره ١٠٥: بسکه زخم کشته نازش تلاطم ميکند
- شماره ١٠٦: بشوخي زد طرب غم آفريدند
- شماره ١٠٧: بطرازد امن نازا و چه زخاکساري ما رسد
- شماره ١٠٨: بعبرت سر کشانرا موي پيري رهنمون گردد
- شماره ١٠٩: بعد ازينت سبزه خط در سياهي ميرود
- شماره ١١٠: بکدام فرصت ازين چمن هوس از فضولي اثر کشد
- شماره ١١١: بگرمي نگه از شعله تاب مي ريزد
- شماره ١١٢: بگفتگوي کسان مردميکه مي لافند
- شماره ١١٣: بکوي دوست که تکليف بي نشاني بود
- شماره ١١٤: بمحفلي که فضولي قدح بدست نگيرد
- شماره ١١٥: بناي حرص بمعراج مدعا نرسيد
- شماره ١١٦: بناي رنگ فطرت بر مزاج دون نميباشد
- شماره ١١٧: به نظم عمر که سرتاسرش رواني بود
- شماره ١١٨: بوالهوس از سبکسري حفظ سخن نميکند
- شماره ١١٩: بهار حيرتست اينجا نه گل ني جام ميخيزد
- شماره ١٢٠: بهار رنگ عبرت جز دل روشن نمي بيند
- شماره ١٢١: بهار صبح نفس زين دودم بقا که ندارد
- شماره ١٢٢: بهار عمر بصبح دميده ميماند
- شماره ١٢٣: بهار عيش امکان رنگ وحشت ديده ئي دارد
- شماره ١٢٤: بهار ميرود و گل زباغ ميگذرد
- شماره ١٢٥: بهر جا باغبان درباد مستان تاک بنشاند
- شماره ١٢٦: بهر جا ساز غيرت انفعال آهنگ ميگردد
- شماره ١٢٧: بهر جا نعمتي هست انفعالي در کمين دارد
- شماره ١٢٨: بهر کجا مژه ام رنگ خواب ميريزد
- شماره ١٢٩: به که چندي دل ما خامشي انشا باشد
- شماره ١٣٠: پهلو بچرخ ميزند امروز جاه عيد
- شماره ١٣١: بيا اي شعله تا دل فال وصلي از تو بردارد
- شماره ١٣٢: بياد آستانت هر که سر بر خاک ميمالد
- شماره ١٣٣: بيادت گردش رنگم بهر جا بار ميبندد
- شماره ١٣٤: پي اشک من ندانم بکجا رسيده باشد
- شماره ١٣٥: پي تحقيق کساني که گرو تاخته اند
- شماره ١٣٦: بيخودي امشب پر و بال فغاني ميشود
- شماره ١٣٧: بيدلان چند خيال گل و شمشاد کنيد
- شماره ١٣٨: پير خميازه کش وضع جوان ميباشد
- شماره ١٣٩: پير گرديدم و هستي سبب ننگ نشد
- شماره ١٤٠: پيري آمد گشت چشم از گريه ام کم کم سپيد
- شماره ١٤١: پيري آمد ماند عشرتها زانداز بلند
- شماره ١٤٢: پيريم آخر مي و پيمانه برد
- شماره ١٤٣: پيري وداع عمر سبکبال وانمود
- شماره ١٤٤: بي زنگ درين محفل آئينه نميباشد
- شماره ١٤٥: بيستون يادي زفرهاد ندامت فال کرد
- شماره ١٤٦: پيش ارباب حسب ترک نسب بايد کرد
- شماره ١٤٧: بي فقر آشکار نگردد عيار مرد
- شماره ١٤٨: بيقراران تو کز شوق فنا ديوانه اند
- شماره ١٤٩: بيقراري در دل آگاه طاقت مي شود
- شماره ١٥٠: پيکرم چون تيشه تا از جا نکني ياد آورد
- شماره ١٥١: بي نمک از نمک غير توهم دارد
- شماره ١٥٢: بي نيازان برق ريز بحر و بر برخاستند
- شماره ١٥٣: بي يأس دل از هر چه ندارد گله دارد
- شماره ١٥٤: تا آئينه روبروي ما بود
- شماره ١٥٥: تا پري بعرض آمد موج شيشه عريان شد
- شماره ١٥٦: تا بعالم رنگ بنياد تمنا ريختند
- شماره ١٥٧: تا جلوه بيرنگ تو بر قلب صور زد
- شماره ١٥٨: تا حنا از کفت بکام رسيد
- شماره ١٥٩: تا در آئينه دل راه نفس وا باشد
- شماره ١٦٠: تا دل از انجمن وصل تو مايوس نبود
- شماره ١٦١: تا دل بساز زمزمه در دوا رسيد
- شماره ١٦٢: تا دل ديوانه واماند از طپيدن داغ شد
- شماره ١٦٣: تا دم تيغت بعرض جلوه عريان مي شود
- شماره ١٦٤: تازچمن دماغ را بوي بهار ميرسد
- شماره ١٦٥: تا زعبرت سر مژگان بخميدن نرسد
- شماره ١٦٦: تازگرد انتظارت مستفيدم کرده اند
- شماره ١٦٧: تا ساز نفسها کم مضراب نگيرد
- شماره ١٦٨: تا شدم گرم طلب عجز درايم کردند
- شماره ١٦٩: تا عرق گلبرگ حسنت يکدو شبنم آب داد
- شماره ١٧٠: تا کاتب ايجادم نقش من و ما بندد
- شماره ١٧١: تا گرد ما باوج ثريا نميرسد
- شماره ١٧٢: تا کي ازين باغ و راغ رنج دويدن بريد
- شماره ١٧٣: تالبش در نظرم ميگذرد
- شماره ١٧٤: تا مشرب محبت ننگ وفا نباشد
- شماره ١٧٥: تا مقابل بر رخ آن شعله پيکر ميشود
- شماره ١٧٦: تامه نوبر فلک بال گشا ميرود
- شماره ١٧٧: تا نفس ما و من غبار نبود
- شماره ١٧٨: تبسم هر کجا رنگ سخن زان لعل تر ريزد
- شماره ١٧٩: تدبير عنان من پرشور نگيرد
- شماره ١٨٠: ترک آرزو کردم رنج هستي آسان شد
- شماره ١٨١: تسلي کو اگر منظورت اسباب هوس باشد
- شماره ١٨٢: تصور جوهر آگاهي قدرت کجا دارد
- شماره ١٨٣: تغافل چه خجلت بخود چيده باشد
- شماره ١٨٤: تقليد از چه علم بلافم علم کند
- شماره ١٨٥: تگ و پوي نفس از عالم عبرت فني دارد
- شماره ١٨٦: تن پرستان که باين آب و نمک عياشند
- شماره ١٨٧: تنگي آورد خانه صياد
- شماره ١٨٨: توان اگر همه دوران آسمان گرديد
- شماره ١٨٩: تو شمشير حقي هر کس زغفلت با تو بستزد
- شماره ١٩٠: تو کار خويش کن اينجا توئي در من نمي گنجد
- شماره ١٩١: چاک کسوت فقرم رنگ خنده ميريزد
- شماره ١٩٢: جام غرور کدام رنگ توان زد
- شماره ١٩٣: جائيکه جام در دست آن مه خرام دارد
- شماره ١٩٤: جائيکه سعي حرص جنون آفرين دود
- شماره ١٩٥: جائيکه شکوها بصف زير و بم رسد
- شماره ١٩٦: جبهه حرص اگر چنين گر دره هوس کشد
- شماره ١٩٧: چرا کس منکر بيطاقتيهاي درا باشد
- شماره ١٩٨: چرا کسي چو حباب از ادب نگاه ندارد
- شماره ١٩٩: جزو موزون اعتدال جوهر کلاه ميشود
- شماره ٢٠٠: چشم تو بحال من گر نيم نظر خندد
- شماره ٢٠١: چشم چون آئينه بر نيرنگ عرض نازبند
- شماره ٢٠٢: چشميکه بران جلوه نظر داشته باشد
- شماره ٢٠٣: جگري آبله زد تخم غمي پيدا شد
- شماره ٢٠٤: جماعتيکه نظر باز آن برودوشند
- شماره ٢٠٥: جمعيت ازان دل که پريشان تو باشد
- شماره ٢٠٦: جمعيکه با قناعت جاويد خو کنند
- شماره ٢٠٧: جمعي که پر بفکر هنر در شکسته اند
- شماره ٢٠٨: چمن دليکه بياد تو آشنا گرديد
- شماره ٢٠٩: چندانکه خورد خون دل غم پيشه ببالد
- شماره ٢١٠: جنون ازبس شکست آبله در هر قدم دارد
- شماره ٢١١: جنون انديشه ئي بگذار تا دل برهنر پيچد
- شماره ٢١٢: جنون جولانيم هر جا بوحشت رهنما گردد
- شماره ٢١٣: جنوني با دل گمگشته از کوي تو مي آيد
- شماره ٢١٤: چنين گر طبع بيدردت بخورد و خواب ميسازد
- شماره ٢١٥: چنين کز تاب مي گلبرگ حسنت شعله رنگ افتد
- شماره ٢١٦: چو دندان ريخت نعمت حرص را مأيوس ميسازد
- شماره ٢١٧: چو دولت درش بر خسان وا شود
- شماره ٢١٨: چو سبحه بر سر هم تا بکي قدم شمريد
- شماره ٢١٩: چو شمع از ساز من ديگر کدام آهنگ برخيزد
- شماره ٢٢٠: چو شمع از عضو عضوم آگهي سرشار ميگردد
- شماره ٢٢١: چو شمع بر سرت اقبال و جاه مي گريد
- شماره ٢٢٢: چو فقر دست دهد ترک عز و جاه کنيد
- شماره ٢٢٣: چو گوهر قطره ام تا کي به آب افتد که برخيزد
- شماره ٢٢٤: چون آب روان پر مگذر بيخبر از خود
- شماره ٢٢٥: چو ناله گرد نمودم اثر نميتابد
- شماره ٢٢٦: چون برگ گل زبس پر و بالم شکسته اند
- شماره ٢٢٧: چون رشته ئي که از گهر آگاه مي شود
- شماره ٢٢٨: چون شرر اقبال هستي بسکه فرصتکاه بود
- شماره ٢٢٩: چون شفق از رنگ خونم هيچکس گل چين نشد
- شماره ٢٣٠: چون شمع هيچکس بزيانم نميکشد
- شماره ٢٣١: جوهر تمکين مرد از لاف بر هم ميشود
- شماره ٢٣٢: جهان جنون بهار غفلت زنرگس سرمه ساش دارد
- شماره ٢٣٣: جهان کجاست گلي زان نقاب مي خندد
- شماره ٢٣٤: چه بلاست اينکه پيري زفنا خبر ندارد
- شماره ٢٣٥: چه بوريا و چه مخمل حجاب مي بافند
- شماره ٢٣٦: جهد کن که دل زهوس پايمال شک نشود
- شماره ٢٣٧: چه شد که قاصد اميد لنگ برگرديد
- شماره ٢٣٨: چه شمع امشب درين محفل چمن پرداز مي آيد
- شماره ٢٣٩: چه غفلت يارب از تقرير يأس انجام مي خيزد
- شماره ٢٤٠: چه ممکن است که عاشق گل و سمن گويد
- شماره ٢٤١: چيني هوسان عبرت مستور ببينيد
- شماره ٢٤٢: حاشا که مرا طعن کسان بر سقط آرد
- شماره ٢٤٣: حاصل عافيت آنها که بدامن کردند
- شماره ٢٤٤: حاصلم زين مزرع بي بر نميدانم چه شد
- شماره ٢٤٥: حاضران از دور چون محشز خروشم ديده اند
- شماره ٢٤٦: حال دل از دوري دلبر نميدانم چه شد
- شماره ٢٤٧: حديث عشق شود ناله ترجمانش و لرزد
- شماره ٢٤٨: حرص اگر بر عطش غلو دارد
- شماره ٢٤٩: حرص پيري شيألله از خروشم مي کشد
- شماره ٢٥٠: حرصت آن نيست که مرگش زهوس وادارد
- شماره ٢٥١: حرف پيري داشتم لغزيدنم ديوانه کرد
- شماره ٢٥٢: حريفيهاي عشق از هر کس و ناکس نمي آيد
- شماره ٢٥٣: حسرت امشب آه بي تأثير روشن ميکند
- شماره ٢٥٤: حسرت پيام بيکسي آخر بيار برد
- شماره ٢٥٥: حسرت دل کرد بر ما پنجه قاتل بلند
- شماره ٢٥٦: حسرت زلف توام بود شکستم دادند
- شماره ٢٥٧: حسرت مخمورم آخر مستي انشا مي شود
- شماره ٢٥٨: حسرتي در دل ازان لاله قبا مي پيچد
- شماره ٢٥٩: حسن بيشرم از هجوم بوالهوس محشر شود
- شماره ٢٦٠: حسن کلاه هوسي گر بتجمل شکند
- شماره ٢٦١: حسني که يادش آينه حيرت آب داد
- شماره ٢٦٢: حق مشربان دميکه به تحقيق رو کنند
- شماره ٢٦٣: حکم عشق است که تشريف تمنا بخشند
- شماره ٢٦٤: حيا عمريست با صد گردش رنگم طرف دارد
- شماره ٢٦٥: حيرت کفيل پرزدن گفتگو نشد
- شماره ٢٦٦: خارج ابناي جنس است آنکه موزون ميشود
- شماره ٢٦٧: خاکستري نماند زما تا هوا برد
- شماره ٢٦٨: خاک شد رنگ تنزه گل آثار دميد
- شماره ٢٦٩: خامش نفسي خفت گوينده ندارد
- شماره ٢٧٠: خرد بعشق کند حيله ساز جنگ و گريزد
- شماره ٢٧١: خطيکه بر گل روي تو آب ميريزد
- شماره ٢٧٢: خلقيست پراگنده سعي هوسي چند
- شماره ٢٧٣: خلوت سراي تحقيق کاشانه که باشد
- شماره ٢٧٤: خواهش از ضبط نفس گر قدمي پيش شود
- شماره ٢٧٥: خود سر بمرگ گردن دعوي فرود کرد
- شماره ٢٧٦: خودسر هوازده را شرم رهنمون نشود
- شماره ٢٧٧: خوش خرامان اگر انديشه جولان کردند
- شماره ٢٧٨: خوش خرامان داد طبع سست بنيادم دهيد
- شماره ٢٧٩: خيالت درغبار دل صفا پردازئي دارد
- شماره ٢٨٠: خيال چشم که ساغر بچنگ مي آيد
- شماره ٢٨١: خيال خوش نگاهان باز با شوخي سري دارد
- شماره ٢٨٢: خيال نامداري تا کيت خاطرنشين باشد
- شماره ٢٨٣: داد عشق از بي نيازي درس طفلانم بياد
- شماره ٢٨٤: داغ بودم که چه خواهم بغمت انشا کرد
- شماره ٢٨٥: داغ عشقم چاره جوئيها کبابم ميکند
- شماره ٢٨٦: در احتياج نتوان بر سفله التجا برد
- شماره ٢٨٧: در ادبگاهي که لب نامحرم تحريک بود
- شماره ٢٨٨: در بساطيکه دم تيغ ادب آخته اند
- شماره ٢٨٩: در بيابانيکه سعي بيخودي رهبر شود
- شماره ٢٩٠: درشت خو سحنش عافيت ثمر نبود
- شماره ٢٩١: در عشق آنکه قابل دردش نديده اند
- شماره ٢٩٢: در غبار هستي اسرار وفا پوشيده اند
- شماره ٢٩٣: در غمت آخر بجائي کار بيدادم رسيد
- شماره ٢٩٤: در گلستانيکه چشمم محو آن طناز ماند
- شماره ٢٩٥: در گلستاني که حسنش جلوه ئي سر ميکند
- شماره ٢٩٦: در هواي او دل هر ذره جاني ميشود
- شماره ٢٩٧: درين خرابه نه دشمن نه دوست ميباشد
- شماره ٢٩٨: درين ره تا کسي از وصل مقصد کام بردارد
- شماره ٢٩٩: درين گلشن کدامين شعله با اين تاب ميگردد
- شماره ٣٠٠: درين وادي کف پائي زآسايش خبر دارد
- شماره ٣٠١: دگر تظلم ما عاجزان کجا برسد
- شماره ٣٠٢: دل از دم محبت چندين فتور دارد
- شماره ٣٠٣: دل از نيرنگ آگاهي بچندين پيشه مي افتد
- شماره ٣٠٤: دل از وسعت اگر شاني ندارد
- شماره ٣٠٥: دل اگر محو مدعا گردد
- شماره ٣٠٦: دل انجمن محرم و بيگانه نباشد
- شماره ٣٠٧: دل باز بجوش يارب آمد