شماره ٩٧: بروي عالم آرا گر نقاب زلف در پيچد
بروي عالم آرا گر نقاب زلف در پيچد
بياض صفحه کافور را در مشک تو پيچد
گهي چون طفل اشک من در آغوش نگه غلطد
گهي چون سبزه مژگان بدامان نظر پيچد
اگر گويم ززلف خود رهائي ده دل ما را
چو زلف خود سر هر موز صد جا بيشتر پيچد
بگاه خنده شکر ريزد از چاک دل گوهر
بوقت خامشي موج گهر را در شکر پيچد
نخيزم چون غبار از راه او (بيدل) که مي ترسم
عنان تو سن ناز از طريق مهر در پيچد