غزليات
- شماره ١: آه ، تاکي ز سفر باز نيايي ، بازآ
- شماره ٢: کشيده عشق در زنجير، جان ناشکيبا را
- شماره ٣: راندي ز نظر، چشم بلا ديده ما را
- شماره ٤: چند به دل فرو خورم اين تف سينه تاب را
- شماره ٥: تازه شد آوازه خوبي ، گلستان ترا
- شماره ٦: من آن مرغم که افکندم به دام سد بلا خود را
- شماره ٧: طي زمان کن اي فلک ، مژده وصل يار را
- شماره ٨: خيز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را
- شماره ٩: نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را
- شماره ١٠: نبود طلوع از برج ما، آن ماه مهر افروز را
- شماره ١١: بار فراق بستم و ، جز پاي خويش را
- شماره ١٢: عزت مبردر کار دل اين لطف بيش از پيش را
- شماره ١٣: منع مهر غير نتوان کرد يار خويش را
- شماره ١٤: چيست قصد خون من آن ترک کافر کيش را
- شماره ١٥: هست اميد قوتي بخت ضعيف حال را
- شماره ١٦: بر سر نکشت درتب غم هيچکس مرا
- شماره ١٧: بر قول مدعي مکش اي فتنه گر مرا
- شماره ١٨: ننموده استخوان ز تن ناتوان مرا
- شماره ١٩: خانه پر بود از متاع صبر اين ديوانه را
- شماره ٢٠: ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سينه را
- شماره ٢١: کس نزد هرگز در غمخانه اهل وفا
- شماره ٢٢: سد حيف از محبت بيش از قياس ما
- شماره ٢٣: بسيار گرم پيش منه در هلاک ما
- شماره ٢٤: از کاه ، کهربا بگريزد به بخت ما
- شماره ٢٥: اي سرخ گشته از تو به خون روي زرد ما
- شماره ٢٦: دلم را بود از آن پيمان گسل اميد ياريها
- شماره ٢٧: پاک ساز از غير دل ، وز خود تهي شو چون حباب
- شماره ٢٨: قصه مي خوردن شبها و گشت ماهتاب
- شماره ٢٩: شد يار به اغيار دل آزار مصاحب
- شماره ٣٠: گهي از مهر ياد عاشق شيدا کند يا رب
- شماره ٣١: مژده وصل توام ساخته بيتاب امشب
- شماره ٣٢: ز شبهاي دگر دارم تب غم بيشتر امشب
- شماره ٣٣: کسي خود جان نبرد از شيوه چشم فسون سازت
- شماره ٣٤: اين زمان يارب مه محمل نشين من کجاست
- شماره ٣٥: ياد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست
- شماره ٣٦: لطف پنهاني او در حق من بسيار است
- شماره ٣٧: در ره پر خطر عشق بتان بيم سر است
- شماره ٣٨: بازم از نو خم ابروي کسي در نظر است
- شماره ٣٩: تا مقصد عشاق رهي دور و دراز است
- شماره ٤٠: خوش است بزم ولي پر ز خائن راز است
- شماره ٤١: عتاب اگر چه همان در مقام خونريز است
- شماره ٤٢: طراز سبزه بر گلشن عذار خوش است
- شماره ٤٣: خوار مي کن ، زار مي کش، منتت بر جان ماست
- شماره ٤٤: امروز ناز عذر جفاهاي رفته خواست
- شماره ٤٥: يار ما بي رحم ياري بوده است
- شماره ٤٦: ابر است و اعتدال هواي خزاني است
- شماره ٤٧: در دل همان محبت پيشينه باقي است
- شماره ٤٨: ترک من تيغ به کف ، بر زده دامن برخاست
- شماره ٤٩: به جور، ترک محبت خلاف عادت ماست
- شماره ٥٠: گرد آن خانه بگردم که در او خلوت تست
- شماره ٥١: بهر دلم که درد کش و داغدار تست
- شماره ٥٢: وداع جان و تنم استماع رفتن تست
- شماره ٥٣: بگذشت دور يوسف و دوران حسن تست
- شماره ٥٤: ابروي تو جنبيد و خدنگي ز کمان جست
- شماره ٥٥: بگذران دانسته از ما گر ادايي سرزدست
- شماره ٥٦: از نظر افتاده ياريم مدتها شدست
- شماره ٥٧: هنوز عاشقي و دلرباييي نشدست
- شماره ٥٨: بازم زبان شکر به جنبش درآمدست
- شماره ٥٩: خوش صيد غافلي به سر تير آمدست
- شماره ٦٠: ناتوان موري به پابوس سليمان آمدست
- شماره ٦١: از تو همين تواضع عامي مرا بس است
- شماره ٦٢: آنکه بي ما ديد بزم عيش و در عشرت نشست
- شماره ٦٣: خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اينست
- شماره ٦٤: آنکس که مرا از نظر انداخته اينست
- شماره ٦٥: اي مدعي از طعن تو ما را چه ملالست
- شماره ٦٦: مشورت با غمزه چشمت را پي تسخير کيست
- شماره ٦٧: يارب مه مسافر من همزبان کيست ؟
- شماره ٦٨: بسته بر فتراک و مي پرسد که صياد تو کيست
- شماره ٦٩: اي ديده ، دشتبان نگاهت به راه کيست
- شماره ٧٠: تا قسمتم ز ميکده آرزوي کيست
- شماره ٧١: مريض عشق اگر سد بود علاج يکيست
- شماره ٧٢: اي همنفسان بودن وآسودن ما چيست
- شماره ٧٣: همرهي با غير و از من احتراز از بهر چيست
- شماره ٧٤: کوچنان ياري که داند قدر اهل درد چيست
- شماره ٧٥: قدر اهل درد صاحب درد مي داند که چيست
- شماره ٧٦: باز اين عتاب و شيوه عاشق گداز چيست
- شماره ٧٧: زهر در چشم و چين بر ابرو چيست
- شماره ٧٨: خنده ات برما و بر داغ دل درمانده چيست
- شماره ٧٩: مست آمدي که موجب چندين ملال چيست
- شماره ٨٠: وصلم ميسر است ولي بر مراد نيست
- شماره ٨١: سوز تب فراق تو درمان پذير نيست
- شماره ٨٢: کس به بزم دلبران از دور گردان پيش نيست
- شماره ٨٣: دلتنگم و با هيچکسم ميل سخن نيست
- شماره ٨٤: وقت برقع ز رخ کشيدن نيست
- شماره ٨٥: جز غير کسي همره آن عربده جو نيست
- شماره ٨٦: يک التفات ز فرماندهان نازم نيست
- شماره ٨٧: چه لطفها که در اين شيوه نهاني نيست
- شماره ٨٨: طاير بستان پرستم ليکنم پر باز نيست
- شماره ٨٩: تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نيست
- شماره ٩٠: عاشق يکرنگ را يار وفادار هست
- شماره ٩١: پر گشت دل از راز نهاني که مرا هست
- شماره ٩٢: مي نمايد چند روزي شد که آزاريت هست
- شماره ٩٣: بردري ز آمد شد بسيار آزاريم هست
- شماره ٩٤: قرعه دولت زدم ، ياري و اقبال هست
- شماره ٩٥: مي توانم بود بي تو ، تاب تنهاييم هست
- شماره ٩٦: شکفتگيش چو هر روز نيست حالي هست
- شماره ٩٧: تو جفاکن که از اينسوي وفاداري هست
- شماره ٩٨: اسير جلوه هر حسن عشقبازي هست
- شماره ٩٩: از عرض نيازم چه بلا بي خبرش داشت
- شماره ١٠٠: از پي بهبود درد ما دوا سودي نداشت
- شماره ١٠١: رسيد و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
- شماره ١٠٢: ز پيش ديده تا جانان من رفت
- شماره ١٠٣: به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
- شماره ١٠٤: گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت
- شماره ١٠٥: ناز برگيرد کمان در وقت ترکش بستنت
- شماره ١٠٦: گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
- شماره ١٠٧: تو منکري وليک ، به من مهربانيت
- شماره ١٠٨: نويد آشنايي مي دهد چشم سخنگويت
- شماره ١٠٩: هرگزم يارب از آن ديدار مهجوري مباد
- شماره ١١٠: هجران رفيق بخت زبون کسي مباد
- شماره ١١١: تا ابد دولت نواب ولي سلطان باد
- شماره ١١٢: خوش نيست هرزمان زدن از جور يار داد
- شماره ١١٣: عياذباله از روزي که عشقم در جنون آرد
- شماره ١١٤: باده کو تا خرد اين دعوي بيجا ببرد
- شماره ١١٥: غمزه او حشر فتنه به هر جا ببرد
- شماره ١١٦: شام هجران تو تشريف به هر جا ببرد
- شماره ١١٧: خواهم آن عشق که هستي ز سرما ببرد
- شماره ١١٨: دلم امروز از آن لب هر زمان شکري دگر دارد
- شماره ١١٩: به زير لب حديق تلخ ، کان بيدادگر دارد
- شماره ١٢٠: به تنگ آمد دلم ، يک خنجر کاري طمع دارد
- شماره ١٢١: چشم او قصد عقل و دين دارد
- شماره ١٢٢: جانان نظري کو ز وفا داشت ندارد
- شماره ١٢٣: کار خوبي نه بگفت دگران بايد کرد
- شماره ١٢٤: خوش آن نياز که رفع حيا تواند کرد
- شماره ١٢٥: کي ديدمش که قصد دل زار من نکرد
- شماره ١٢٦: چه گويمت که چه با جانم اشتياق نکرد
- شماره ١٢٧: دگر آن شبست امشب که ز پي سحر ندارد
- شماره ١٢٨: تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد
- شماره ١٢٩: هر چند ناز کردي ، نيازم زياده شد
- شماره ١٣٠: هلاکم ساز گر بر خاطرت باري ز من باشد
- شماره ١٣١: مهرم ز حرمان شد فزون شوقي ز حسرت کم نشد
- شماره ١٣٢: ملول از زهد خويشم ساکن ميخانه خواهم شد
- شماره ١٣٣: اينست کزو رخنه به کاشانه من شد
- شماره ١٣٤: خوش آن کو غنچه سان با گلعذاري همنشين باشد
- شماره ١٣٥: گل چيست اگر دل ز غم آزاد نباشد
- شماره ١٣٦: به راز عشق زبان در ميان نمي باشد
- شماره ١٣٧: دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود
- شماره ١٣٨: امروز ناز را به نيازم نظر نبود
- شماره ١٣٩: چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود
- شماره ١٤٠: ماه من گفتم که با من مهربان باشد ، نبود
- شماره ١٤١: مرغ ما دوش سراينده بستاني بود
- شماره ١٤٢: آنچه کردي ، آنچه گفتي غايت مطلوب بود
- شماره ١٤٣: بود آن وقتي که دشنام تو خاطر خواه بود
- شماره ١٤٤: آن مستي تو دوش ز پيمانه که بود
- شماره ١٤٥: دوش در کويي عجب بي لطفيي در کار بود
- شماره ١٤٦: با غير دوش اينهمه گرديدنش چه بود
- شماره ١٤٧: چون تو مستغني ز دل بودي دل آرايي چه بود
- شماره ١٤٨: چندين عنايت از پي چندين جفا چه بود
- شماره ١٤٩: دوش از عربده يک مرتبه باز آمده بود
- شماره ١٥٠: زان عهد ياد باد که از ما به کين نبود
- شماره ١٥١: هر دلي کز عشق جان شعله اندوزش نبود
- شماره ١٥٢: يک ره سؤال کن گنه بي گناه خود
- شماره ١٥٣: مرا وصلي نمي بايد من و هجر و ملال خود
- شماره ١٥٤: نيازي کز هوس خيزد کدامش آبرو باشد
- شماره ١٥٥: ترسم در اين دلهاي شب از سينه آهي سرزند
- شماره ١٥٦: بتان که اهل تعلق به قيد شان بندند
- شماره ١٥٧: لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشايد
- شماره ١٥٨: خرم دل آن کس که ز بستان تو آيد
- شماره ١٥٩: نزديک ما سگان درت جا نمي کنند
- شماره ١٦٠: گر ديده به دريوزه ديدار نيايد
- شماره ١٦١: گر چه مي دانم که مي رنجي و مشکل مي شود
- شماره ١٦٢: شهر، بيم است کزين حسن پرآشوب شود
- شماره ١٦٣: شکل مستانه و انکار شرابش نگريد
- شماره ١٦٤: اين دل که دوستي به تو خون خواره مي کند
- شماره ١٦٥: گر ريخت پر عقابي ، فر هما بماند
- شماره ١٦٦: المنة لله که شب هجر سر آمد
- شماره ١٦٧: يار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
- شماره ١٦٨: آنکس که دامن از پي کين تو بر زند
- شماره ١٦٩: بازم غم بيهوده به همخانگي آمد
- شماره ١٧٠: ملک دل را سپه ناز به يغما آمد
- شماره ١٧١: اغيار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند
- شماره ١٧٢: خوش آن روزي که زنجير جنون بر پاي من باشد
- شماره ١٧٣: در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد
- شماره ١٧٤: نشانم پيش تيرش کاش تيرش بر نشان آيد
- شماره ١٧٥: هم مگر فيض توام نطق و بياني بدهد
- شماره ١٧٦: غم هجوم آورده مي دانم که زارم مي کشد
- شماره ١٧٧: کجا در بزم او جاي چو من ديوانه اي باشد
- شماره ١٧٨: باغ ترا نظارگياني که ديده اند
- شماره ١٧٩: عشق گو بي عزتم کن ، عشق و خواري گفته اند
- شماره ١٨٠: پي وصلش نخواهم زود ياري در ميان افتد
- شماره ١٨١: کسي کز رشک من محروم از آن پيمان شکن گريد
- شماره ١٨٢: کاري نشد از پيش و ز کف نقد بقا شد
- شماره ١٨٣: پي خدنگ جگر گون به خون مردم کرد
- شماره ١٨٤: غلام عشق حاشا کز جفاي يار بگريزد
- شماره ١٨٥: در آن ديار که هجران بود حيات نباشد
- شماره ١٨٦: هيچکس چشم به سوي من بيمار نکرد
- شماره ١٨٧: آيينه جمال ترا آن صفا نماند
- شماره ١٨٨: هرکه يار ماست ميل کشتن ما مي کند
- شماره ١٨٩: ما را به سوي خود خم موي تو مي کشد
- شماره ١٩٠: دوش اندک شکوه اي از يار مي بايست کرد
- شماره ١٩١: سرخيي کان ز ني تير تو پيدا باشد
- شماره ١٩٢: مي کشم زان تند خو گر صد تغافل مي کند
- شماره ١٩٣: هرگز به غرض عشق من آلوده نگردد
- شماره ١٩٤: آنکه هرگز ياد مشتاقان به مکتوبي نکرد
- شماره ١٩٥: دلي کز عشق گردد گرم، افسردن نمي داند
- شماره ١٩٦: کسي از دور تا کي چين ابروي کسي بيند
- شماره ١٩٧: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآيد
- شماره ١٩٨: شوقم گرفت و از در عقلم برون کشيد
- شماره ١٩٩: ز کار بسته ما عقده حرمان که بگشايد
- شماره ٢٠٠: سد حشر جان ز پي يکه سواري رسيد
- شماره ٢٠١: مگر من بلبلم کز گفتگوي گل زبان بندد
- شماره ٢٠٢: چرا خود را کسي در دام سد بي نسبت اندازد
- شماره ٢٠٣: در راسته ناز فروشان که بتانند
- شماره ٢٠٤: ما را دو روزه دوري ديدار مي کشد
- شماره ٢٠٥: خونخواره راهي مي روم تا خود به پايان کي رسد
- شماره ٢٠٦: عشق کو تا شحنه حسرت به زندانم کشد
- شماره ٢٠٧: درون دل به غير از يار و فکر يار کي گنجد
- شماره ٢٠٨: دلم خود را به نيش غمزه اي افکار مي خواهد
- شماره ٢٠٩: جنوني داشتم زين پيش بازم آن جنون آمد
- شماره ٢١٠: آه شراره بارم کان از درون برآمد
- شماره ٢١١: کي اهل دل به کام خود از دوستان برند
- شماره ٢١٢: ز عشق من به تو اغيار بدگمان شده اند
- شماره ٢١٣: ياران خداي را به سوي او گذر کنيد
- شماره ٢١٤: سرت از غرور خوبي به کسي فرو نيايد
- شماره ٢١٥: روزها شد تا کسم پيرامن اين در نديد
- شماره ٢١٦: تو خون به کاسه من کن که غيرتاب ندارد
- شماره ٢١٧: به لب بگوي که آن خنده نهان نکند
- شماره ٢١٨: چرا ستمگر من با کسي جفا نکند
- شماره ٢١٩: پرسيدن حال دل ريشم بگذاريد
- شماره ٢٢٠: آيين دستگيري ز اهل جهان نيايد
- شماره ٢٢١: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآيد
- شماره ٢٢٢: روم به جاي دگر ، دل دهم به يار دگر
- شماره ٢٢٣: دل و طبع خويش را گو که شوند نرم خوتر
- شماره ٢٢٤: آخر اي مغرور گاهي زير پاي خود نگر
- شماره ٢٢٥: گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار
- شماره ٢٢٦: جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
- شماره ٢٢٧: عزلت ما شده سر تاسر دنيا مشهور
- شماره ٢٢٨: شده ام سگ غزالي که نگشته رام هرگز
- شماره ٢٢٩: مست آن ترک به کاشانه من بود امروز
- شماره ٢٣٠: دوش پر عربده اي بود و نه آنست امروز
- شماره ٢٣١: اي دل بي جرم زنداني، تو در بندي هنوز
- شماره ٢٣٢: وه که دامن مي کشد آن سرو ناز از من هنوز
- شماره ٢٣٣: گر چه دوري مي کنم بي صبر و آرامم هنوز
- شماره ٢٣٤: هست از رويت مرا سد گونه حيراني هنوز
- شماره ٢٣٥: شرح ضعفم از سگان آستان خود بپرس
- شماره ٢٣٦: مغرور کسي به که درت جا نکند کس
- شماره ٢٣٧: اي دل به بند دوري او جاودانه باش
- شماره ٢٣٨: عشق مي فرمايدم مستغني از ديدار باش
- شماره ٢٣٩: تن اگر نبود ز نزدکان چو شد گو دور باش
- شماره ٢٤٠: ترک ما کردي برو همصحبت اغيار باش
- شماره ٢٤١: روزي اين بيگانگي بيرون کند از خوي خويش
- شماره ٢٤٢: کرديم نامزد به تو نابود و بود خويش
- شماره ٢٤٣: در مانده ام به درد دل بي علاج خويش
- شماره ٢٤٤: بند ديگر دارم از عشقت به هر پيوند خويش
- شماره ٢٤٥: ما در مقام صبر فشرديم گام خويش
- شماره ٢٤٦: تو و هر روز و بزم عشرت خويش
- شماره ٢٤٧: ريخت خونم را و برد از پيش آن بيداد کيش
- شماره ٢٤٨: الاهي از ميان ناپسندان بر کران دارش
- شماره ٢٤٩: مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش
- شماره ٢٥٠: کوهکن بر ياد شيرين و لب جان پرورش
- شماره ٢٥١: با جواني چند در عين وفا مي بينمش
- شماره ٢٥٢: بست زبان شکوه ام لب به سخن گشادنش
- شماره ٢٥٣: بر ميان دامن زدن بينند و چابک رفتنش
- شماره ٢٥٤: نيستم يک دم ز درد و محنت هجران خلاص
- شماره ٢٥٥: تکيه کردم بر وفاي او غلط کردم ، غلط
- شماره ٢٥٦: بي رخ جان پرور جانان مرا از جان چه حظ
- شماره ٢٥٧: قيمت اهل وفا يار ندانست دريغ
- شماره ٢٥٨: به سوداي تو مشغولم ز غوغاي جهان فارغ
- شماره ٢٥٩: شمع بزم غير شد با روي آتشناک، حيف
- شماره ٢٦٠: مستغني است از همه عالم گداي عشق
- شماره ٢٦١: مده از خنده فريب و مزن از غمزه خدنگ
- شماره ٢٦٢: تو زمن پرس قدر روز وصال
- شماره ٢٦٣: کي تبسم دور از آن شيرين تکلم مي کنم
- شماره ٢٦٤: دل باز رست از تو ،ز بند زمانه هم
- شماره ٢٦٥: تا چند به غمخانه حسرت بنشينم
- شماره ٢٦٦: برزن اي دل دامن کوشش که کاري کرده ام
- شماره ٢٦٧: هر خون که تو دادي چو مي ناب کشيديم
- شماره ٢٦٨: سحر کجاست که فراش جلوگاه توام
- شماره ٢٦٩: ما چون ز دري پاي کشيديم کشيديم
- شماره ٢٧٠: عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده ايم
- شماره ٢٧١: من اين کوشش که در تسخير آن خودکام مي کردم
- شماره ٢٧٢: نيستيم از دوريت با داغ حرمان نيستيم
- شماره ٢٧٣: به آنکه بر سرلطفي مکش ز منت خويشم
- شماره ٢٧٤: شد وقت آن ديگر که من ترک شکيبايي کنم
- شماره ٢٧٥: اين بس که تماشايي بستان تو باشم
- شماره ٢٧٦: بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
- شماره ٢٧٧: دو هفته رفت که ننواختي به نيم نگاهم
- شماره ٢٧٨: مبادا يارب آن روزي که من از چشم يار افتم
- شماره ٢٧٩: آمدم از سرنو بر سر پيوند قديم
- شماره ٢٨٠: مي توانم که لب از آب خضر تر نکنم
- شماره ٢٨١: ما گل به پاسبان گلستان گذاشتيم
- شماره ٢٨٢: ما چو پيمان با کسي بستيم ديگر نشکنيم
- شماره ٢٨٣: مصلحت ديده چنين صبر که سويش نروم
- شماره ٢٨٤: نفروخته خود را ز غمت باز خريديم
- شماره ٢٨٥: چو خواهم کز ره شوقش دمي بر گرد سر گردم
- شماره ٢٨٦: در آغاز محبت گر وفا کردي چه مي کردم
- شماره ٢٨٧: دارد که چون تو پادشهي بنده ات شوم
- شماره ٢٨٨: ز کوي آن پري ديوانه رفتم
- شماره ٢٨٩: خوشست آن مه به اغيار آزمودم
- شماره ٢٩٠: از آن تر شد به خون ديده داماني که دارم
- شماره ٢٩١: انجام حسن او شد پايان عشق من هم
- شماره ٢٩٢: دور از چمن وصل يکي مرغ اسيرم
- شماره ٢٩٣: از تندي خوي تو گهي ياد نکردم
- شماره ٢٩٤: ز کمال ناتواني به لب آمدست جانم
- شماره ٢٩٥: همخواب رقيباني و من تاب ندارم
- شماره ٢٩٦: منفعل گشت بسي دوش چو مستش ديدم
- شماره ٢٩٧: چون طفل اشک پرده در راز نيستم
- شماره ٢٩٨: در آن مجلس که او را همدم اغيار مي ديدم
- شماره ٢٩٩: دلي و طاقت سد آه آتشين دارم
- شماره ٣٠٠: در راه عشق با دل شيدا فتاده ايم
- شماره ٣٠١: از بهر چه در مجلس جانانه نباشم
- شماره ٣٠٢: جان رفت و ما به آرزوي دل نمي رسيم
- شماره ٣٠٣: برو که با دل پر درد و روي زرد بيايم
- شماره ٣٠٤: مدتي شد کز گلستاني جدا افتاده ام
- شماره ٣٠٥: صبرم نماند و نيست دگر تاب فرقتم
- شماره ٣٠٦: کي بود کز تو جان فکاري نداشتم
- شماره ٣٠٧: آتش به جگر زان رخ افروخته دارم
- شماره ٣٠٨: چها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
- شماره ٣٠٩: ديريست که رندانه شرابي نکشيديم
- شماره ٣١٠: جانا چه واقعست بگو تا چه کرده ايم
- شماره ٣١١: من که چون شمع از تف دل جانگدازي مي کنم
- شماره ٣١٢: گو جان ستان از من که من تن در بلاي او دهم
- شماره ٣١٣: سد دشنه بر دل مي خورم و ز خويش پنهان مي کنم
- شماره ٣١٤: آورده اقبالم دگر تا سجده اين در کنم
- شماره ٣١٥: کاري مکن که رخصت آه سحر دهم
- شماره ٣١٦: ما اجنبي ز قاعده کار عالميم
- شماره ٣١٧: به من از تو مهر خواهم نه تو بگذري ز کين هم
- شماره ٣١٨: دل پر حسرت از کوي تو برگرديدم و رفتم
- شماره ٣١٩: يک همدم و همنفس ندارم
- شماره ٣٢٠: چو ديدم خوار خود را از در آن بيوفا رفتم
- شماره ٣٢١: در بزم وصل اگر چه همين در ميان منم
- شماره ٣٢٢: به دل ديرين بنايي بود کندم
- شماره ٣٢٣: به استغنات ميرم سرو استغنا بلند من
- شماره ٣٢٤: آمد آمد حسن در رخش غرور انگيختن
- شماره ٣٢٥: هست هنوز ماه من چشم و چراغ ديگران
- شماره ٣٢٦: من اگر اين بار رفتم ، رفتم آزارم مکن
- شماره ٣٢٧: اي قامت تو جلوه ده شيوه هاي حسن
- شماره ٣٢٨: مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن
- شماره ٣٢٩: رشک مي بردند شهري بر من و احوال من
- شماره ٣٣٠: مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
- شماره ٣٣١: اينچنين گر جانب اغيار خواهي داشتن
- شماره ٣٣٢: شد صرف عمرم در وفا بيداد جانان همچنان
- شماره ٣٣٣: تغافلها زد اما شد نگاهي عذر خواه من
- شماره ٣٣٤: چه کم مي گردد از حشمت بلاگردان نازم کن
- شماره ٣٣٥: پيش تو بسي از همه کس خوارترم من
- شماره ٣٣٦: آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان
- شماره ٣٣٧: اي اجل از قيد زندان غمم آزاد کن
- شماره ٣٣٨: نوبهار آمد ولي بي دوستان در بوستان
- شماره ٣٣٩: فراغت بايدت جا در سر کوي قناعت کن
- شماره ٣٤٠: ما را ميازار اينهمه چندين جفا بر ما مکن
- شماره ٣٤١: زينسان که تند مي گذرد خوشخرام من
- شماره ٣٤٢: به دست آور بتي جان بخش و عيش جاوداني کن
- شماره ٣٤٣: گهي از بزم بر مي خيز و طرف بام جا مي کن
- شماره ٣٤٤: مي يابم از خود حسرتي باز از فراق کيست اين
- شماره ٣٤٥: ز کويت رخت بربستم نگاهي زاد راهم کن
- شماره ٣٤٦: اي که دل بردي ز دلدار من آزارش مکن
- شماره ٣٤٧: تو پاک دامن نوگلي من بلبل نالان تو
- شماره ٣٤٨: دلا عزم سفر دارم از آن در گفتم آگه شو
- شماره ٣٤٩: آمده نو به شحنگي در دلم آرزوي تو
- شماره ٣٥٠: يک بار نباشد که نيازرده ام از تو
- شماره ٣٥١: ترسم جنون غالب شود طغيان کند سوداي تو
- شماره ٣٥٢: گر چه کردم ذوقها از آشناييهاي او
- شماره ٣٥٣: ميان مردمانم خوار کردي عزت من کو
- شماره ٣٥٤: دل از عشق کهن بگرفت از نو دلستاني کو
- شماره ٣٥٥: شد بي حساب کشور جانها خراب از او
- شماره ٣٥٦: سد خانه دين سوخت به هر رهگذر از تو
- شماره ٣٥٧: مي روم نزديک و حال خويش مي گويم به او
- شماره ٣٥٨: منفعل دل خودم چند کشد جفاي تو
- شماره ٣٥٩: آتشي خواهم دل افسرده را بريان در او
- شماره ٣٦٠: با مدعي به صلح بدل گشت جنگ تو
- شماره ٣٦١: تند سويم به غضب ديد که برخيز و برو
- شماره ٣٦٢: خوشا در پاي او مردن خدايا بخت آنم ده
- شماره ٣٦٣: گرفته رنگ ز خون دلم چو لاله پياله
- شماره ٣٦٤: هجر خدايا بس است زود وصالي بده
- شماره ٣٦٥: صاف طرب آماده کن ترتيب عشرتخانه ده
- شماره ٣٦٦: لاله اش از سيليت نيلوفري شد آه آه
- شماره ٣٦٧: گذشتم از درت بر خاک سد جا چشم تر مانده
- شماره ٣٦٨: ناوکت بر سينه اين ناتوان آمد همه
- شماره ٣٦٩: بر آن سرم که نياسايم از مشقت راه
- شماره ٣٧٠: در اين فکرم که خواهي ماند با من مهربان يا نه
- شماره ٣٧١: قلب سپه ماست به يک حمله شکسته
- شماره ٣٧٢: آخر اي بيگانه خو ناآشنايي اينهمه
- شماره ٣٧٣: سوي بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده اي
- شماره ٣٧٤: شوقيست غالب بر دلم ازنو، به دل جا کرده اي
- شماره ٣٧٥: خواهد دگر به دامگهي بال بسته اي
- شماره ٣٧٦: مردمي فرموده جا در چشم گريان کرده اي
- شماره ٣٧٧: سبوي باده اي گويا به هر پيمانه اي خوردي
- شماره ٣٧٨: من اندوهگين را قصد جان کردي ، نکو کردي
- شماره ٣٧٩: چه فروشدي به کلفت چه شدت چه حال داري
- شماره ٣٨٠: جايي روم که جنس وفا را خرد کسي
- شماره ٣٨١: چه شود گرم نوازي به عنايت خطابي
- شماره ٣٨٢: چون کوه غم تاب آورد جسمي بدين فرسودگي
- شماره ٣٨٣: گر طي کنم طريق ادب را چه مي کني
- شماره ٣٨٤: چه خوش بودي دلا گر روي او هرگز نمي ديدي
- شماره ٣٨٥: چه ديدي اي که هرگز بد نبيني
- شماره ٣٨٦: آتشي در جان ما افروختي
- شماره ٣٨٧: من و از دور تماشاي گلستان کسي
- شماره ٣٨٨: اي از گل عذرات هر مرغ را نوايي
- شماره ٣٨٩: مرا زد راه عشق خردسالي
- شماره ٣٩٠: خوش است چشم به چشم تو و نگاه نهاني
- شماره ٣٩١: کردم از سجده راه تو جبين آرايي
- شماره ٣٩٢: چو پيش نقش شيرين کوهکن عرض بلا کردي
- شماره ٣٩٣: اي جوان ترک وش مير کدامين لشکري
- شماره ٣٩٤: از براي خاطر اغيار خوارم مي کني
- شماره ٣٩٥: بکش زارم چه دايم حرف از آزار مي گويي
- شماره ٣٩٦: اي آنکه عرض حال من زار کرده اي
- شماره ٣٩٧: اي مرغ سحر حسرت بستان که داري