شماره ١٥٨: خرم دل آن کس که ز بستان تو آيد
خرم دل آن کس که ز بستان تو آيد
گل در بغل از گشت گلستان تو آيد
ما با لب تفسيده ره باديه رفتيم
خوش آنکه ز سرچشمه حيوان تو آيد
خوش مي گذري غنچه گشاي چمن کيست
اين باد که از جنبش دامان تو آيد
بر مائده خلد خورانم همه خونم
رشک مگسي کان ز سر خوان تو آيد
گو ماتم خود دار و به نظاره قدم نه
آنکس که به راه سر ميدان تو آيد
سر لشکر هر فتنه که آيد پي جاني
تازان ز ره عرصه جولان تو آيد
وحشي مرض عشق کشد چاره گران را
بيچاره طبيبي که به درمان تو آيد