شماره ١٨٤: غلام عشق حاشا کز جفاي يار بگريزد
غلام عشق حاشا کز جفاي يار بگريزد
نه عاشق بلهوس باشد که از آزار بگريزد
ببر، گر بلبلي درد سر بيهوده از گلشن
که گويد عاشق روي گلم و ز خار بگريزد
نباشد بي وفا گل بلکه مرغي بي وفا باشد
که چون گل را نماند خوبي رخسار بگريزد
بس است اين طعنه از پروانه تا جاويد بلبل را
که رنگ و بوي گل چون رفت از گلزار بگريزد
چرا از نسبت خود عشق را تهمت نهد وحشي
کسي کز جور يار و طعنه اغيار بگريزد