غزليات - قسمت دوم
- شماره ١: اي چيده سنبل تر در باغ دسته بسته
- شماره ٢: اي سنبل تازه دسته بسته
- شماره ٣: خسرو گل بين دگر ملک سکندر يافته
- شماره ٤: اي سر زلف تو درحلقه و تاب افتاده
- شماره ٥: اي ملک دلم خراب کرده
- شماره ٦: تخت خيري بين دگر بر تخته خارا زده
- شماره ٧: اي لبت خنده بر شراب زده
- شماره ٨: اي خوشا مست و خراب اندر خرابات آمده
- شماره ٩: آن ترک بلغاري نگر با چشم خونخوار آمده
- شماره ١٠: چون سنبلت که ديد سياهي سر آمده
- شماره ١١: اي پسر دامن اهل قدم از دست مده
- شماره ١٢: بي تو مرا پر آب ديده
- شماره ١٣: زهي روي دل افروزت چراغ و چشم هر ديده
- شماره ١٤: زهي ربوده خيال تو خوابم از ديده
- شماره ١٥: زهي جمال تو خورشيد مشرق ديده
- شماره ١٦: بساز چاره اين دردمند بيچاره
- شماره ١٧: برآمد ماهم از ميدان سواره
- شماره ١٨: ترک من هر لحظه گيرد با من از سر خرخشه
- شماره ١٩: پري رخا منه از دست يکزمان شيشه
- شماره ٢٠: اي از گل رخسار تو خون در دل لاله
- شماره ٢١: اي خوشه چين سنبل پرچينت سنبله
- شماره ٢٢: دي آن بت کافر بچه با چنگ و چغانه
- شماره ٢٣: پرواز کن اي مرغ و بگلزار فرود آي
- شماره ٢٤: باز هر چند که در دست شهان دارد جاي
- شماره ٢٥: از براي دلم اي مطربه پرده سراي
- شماره ٢٦: مهست يا رخ آن آفتاب مهر افزاي
- شماره ٢٧: پرده ابر سياه از مه تابان بگشاي
- شماره ٢٨: اي روضه رضوان ز سر کوي تو بابي
- شماره ٢٩: ز زلف و روي تو خواهم شبي و مهتابي
- شماره ٣٠: بيار اي لعبت ساقي شرابي
- شماره ٣١: زهي اشکم ز شوق لعل ميگون تو عنابي
- شماره ٣٢: دلا تا طلعت سلمي نيابي
- شماره ٣٣: خود پرستي مکن ار زانکه خدا مي طلبي
- شماره ٣٤: ترک صورت کن اگر عالم معني طلبي
- شماره ٣٥: در باغ چون بالاي تو سروي نديدم راستي
- شماره ٣٦: يا من قريرة مقلتي لقياک غاية منيتي
- شماره ٣٧: چو دستان برکشد مرغ صراحي
- شماره ٣٨: ز رارض دار سعدي يا بارق الغوادي
- شماره ٣٩: چه جرم رفت که رفتي و ترک ما کردي
- شماره ٤٠: گفتمش از چه دلم بردي و خونم خوردي
- شماره ٤١: چه کرده ام که بيکبارم از نظر بفکندي
- شماره ٤٢: کجا باز آيد آن مرغي که با من همقفس بودي
- شماره ٤٣: ياد باد آنکه دلم را مدد جان بودي
- شماره ٤٤: گر آن مه در نظر بودي چه بودي
- شماره ٤٥: اي شمع چگل دوش در ايوان که بودي
- شماره ٤٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدي
- شماره ٤٧: چه خوش باشد دمي با دوستداري
- شماره ٤٨: تو آن ماه زهره جبيني و آن سرو لاله عذاري
- شماره ٤٩: يا باري البرايا يا زاري الذراري
- شماره ٥٠: آب رخ ما بري و باد شماري
- شماره ٥١: اي دلم بسته ز زلف سيهت زناري
- شماره ٥٢: اي نفس مشک بيز باد بهاري
- شماره ٥٣: بخوبي چو يار من نباشد ياري
- شماره ٥٤: اي مهر ماه روي ترا زهره مشتري
- شماره ٥٥: اي که بر ديده صاحب نظران مي گذري
- شماره ٥٦: گل سوري دگر بجلوه گري
- شماره ٥٧: چو چشم مست تو با خواب مي کند بازي
- شماره ٥٨: ميا در قلب عشق ايدل که بازي نيست جانبازي
- شماره ٥٩: گرفتمت که بگيرم عنان مرکب تازي
- شماره ٦٠: سحر چون باد عيسي دم کند با روح دمسازي
- شماره ٦١: اگر تو عشق نبازي بعمر خويش چه نازي
- شماره ٦٢: صبح وصل از افق مهر بر آيد روزي
- شماره ٦٣: اي آفتاب رويت در اوج دلفروزي
- شماره ٦٤: در دلم بود کزين پس ندهم دل بکسي
- شماره ٦٥: تو چون قربان نمي گردي کجا همکيش ما باشي
- شماره ٦٦: گر بفريب مي کشي ور بعتاب مي کشي
- شماره ٦٧: يا حادي النياق قد ذبت في الفراق
- شماره ٦٨: شبست و خلوت و مهتاب و ساغر اي بت ساقي
- شماره ٦٩: تشنه ام تا بکي آخر بده آبي ساقي
- شماره ٧٠: تبسمت الزهر والمزن باک
- شماره ٧١: دلکم برد بغارت ز برم دلبرکي
- شماره ٧٢: چون نيست ما را با او وصالي
- شماره ٧٣: دوش بر طرف چمن گلبانگ مي زد بلبلي
- شماره ٧٤: خوشا شراب محبت ز ساغر ازلي
- شماره ٧٥: راه بي پايان عشقت را نيابم منزلي
- شماره ٧٦: يا من اليک ميلي قف ساعة قبيلي
- شماره ٧٧: يا ملولا عن سلامي انت في الدنيا مرامي
- شماره ٧٨: گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامي
- شماره ٧٩: کس به نيکي نبرد نام من از بدنامي
- شماره ٨٠: اي رفته پيش چشمه نوش تو آب مي
- شماره ٨١: اي مقيمان درت را عالمي در هر دمي
- شماره ٨٢: روي تو گر بديدمي جان بتو بر فشاندمي
- شماره ٨٣: حريفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از مي
- شماره ٨٤: باده گلگون مرا و طلعت سلمي
- شماره ٨٥: اي از حياي لعل لبت آب گشته مي
- شماره ٨٦: ز تو با بتو راز گويم بزبان بيزباني
- شماره ٨٧: خرامنده سروي به رخ گلستاني
- شماره ٨٨: چون نداري جان معني معني جانرا چه داني
- شماره ٨٩: ايا صبا خبري کن مرا از آن که تو داني
- شماره ٩٠: برو اي باد بهاري بدياري که تو داني
- شماره ٩١: کامت اينست که هر لحظه ز پيشم راني
- شماره ٩٢: به سر ماه فکنده طيلساني
- شماره ٩٣: دلا بر عالم جان زن علم زين دير جسماني
- شماره ٩٤: دي سير برآمد دلم از روز جواني
- شماره ٩٥: گهم راني و گه دشنام خواني
- شماره ٩٦: چگونه سرو روان گويمت که عين رواني
- شماره ٩٧: سقي الله ايام وصل الغواني
- شماره ٩٨: اروض الخلدام مغني الغواني
- شماره ٩٩: بدينسان که از ما جهاني جهاني
- شماره ١٠٠: نه آخر تو آني که ما را زياني
- شماره ١٠١: مگر بديده مجنون نظر کني ورني
- شماره ١٠٢: در باز جان گر آرزوي جان طلب کني
- شماره ١٠٣: اي دل اگر ديو نئي ملک سليمان چکني
- شماره ١٠٤: شايد آنزلف شکن بر شکن ار مي شکني
- شماره ١٠٥: نه عهد کرده ئي آخر که قصد ما نکني
- شماره ١٠٦: مهر سلمي ورزي و دعوي سلماني کني
- شماره ١٠٧: اي لاله زار آتش روي تو آب روي
- شماره ١٠٨: مستي ز چشم دلکش ميگون يار جوي
- شماره ١٠٩: اي صبا با بلبل خوشگوي گوي
- شماره ١١٠: جان پرورم گهي که تو جانان من شوي
- شماره ١١١: ايکه گوئي کز چه رو سر گشته مي کردي چو گوي
- شماره ١١٢: چون نئي سر گشته چوگان چو گوي
- شماره ١١٣: اي سبزه دمانيده بگرد قمر از موي
- شماره ١١٤: اي ميان تو چو يک موي و دهان يکسر موي
- شماره ١١٥: اي پيک عاشقان اگر از حالم آگهي
- شماره ١١٦: اي آينه قدرت بيچون الهي
- شماره ١١٧: گر تو شيرين شکر لب بشکر خنده در آئي
- شماره ١١٨: چون پيکر مطبوعت در معني زيبائي
- شماره ١١٩: خوشا وقتي که از بستانسرائي
- شماره ١٢٠: اي سر زلف ترا پيشه سمن فرسائي
- شماره ١٢١: گفتا تو از کجائي کاشفته مي نمائي
- شماره ١٢٢: ايکه عنبر ز سر زلف تو دارد بوئي
- شماره ١٢٣: برخيز که بنشيند فرياد ز هر سوئي
- شماره ١٢٤: اي ترک پريچهره بدين سلسله موئي
- شماره ١٢٥: من کيم زاري نزار افتاده ئي
- شماره ١٢٦: از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئي
- شماره ١٢٧: گرد ماه از مشک چنبر کرده ئي
- شماره ١٢٨: از لب شيرين چون شکر نبات آورده ئي
- شماره ١٢٩: اين چه بويست اي صبا از مرغزار آورده ئي
- شماره ١٣٠: ديشب اي باد صبا گوئي که جائي بوده ئي
- شماره ١٣١: آتش اندر آب هرگز ديده ئي
- شماره ١٣٢: دوش پيري يافتم در گوشه ميخانه ئي