شماره ٩٩: بدينسان که از ما جهاني جهاني
بدينسان که از ما جهاني جهاني
که با کس نماني و با کس نماني
تو آن شهرياري و آن شهره ياري
که خسرو نشاني و خسرو نشاني
تو آني که قتلم تواني و دانم
که هر دم برآني که خونم براني
خوشا طرف بستان و دستان مستان
مي ارغواني به روي غواني
دل ياغي باغيم باغ و دائم
تو در باغ باني و در باغباني
ندانم کدامي که دامي دلم را
ز نسل کياني که اصل کياني
چو ماهي که ماهيتت کس نداند
چه کاني که از لعل گوهر چکاني
تو جان و جهاني و جان جهاني
تو نور جناني و حور جناني
سزد کاردوان رخ نهد پيش اسبت
اگر باز داري سمند ار دواني
ترا نار پستان به از نار بستان
که سيب از ترنجت کند بوستاني
تو ترخان و ترخون ز جور تو خواجو
دل از خون چو خاني و رخ زر خاني