غزليات از رساله جلاليه
- شماره ١: کسي هم بوده کز شوخي بزور يک نظر کردن
- شماره ٢: چون جلوه گر گردد بلا از قامت فتان تو
- شماره ٣: دگر از بهر من زد دار عبرت سرو بالائي
- شماره ٤: روي ناشسته چو ماهش نگريد
- شماره ٥: در حلقه بتان است سر حلقه آن پري رو
- شماره ٦: الهي تا ز حسن و عشق در عالم نشان باشد
- شماره ٧: نخست آنکس که شد در بند انکار تو من بودم
- شماره ٨: شده خلقت چو گريبان کش دلهاي همه
- شماره ٩: حسن تو چند زينت هر انجمن بود
- شماره ١٠: چو دلگشاي رقيبان شوي به لطف نهاني
- شماره ١١: چون نيست دلت با من از وصل تو هجران به
- شماره ١٢: چون پيش يار قيد و رهائي برابر است
- شماره ١٣: آن که چشمت را ز خواب ناز بيداري نداد
- شماره ١٤: مهربان ياري هواي دلستانم مي کند
- شماره ١٥: عشقت ز هم برآورد ياران مهربان را
- شماره ١٦: به عزت نامزد شد هرکه نامد مدتي سويت
- شماره ١٧: بترس از آن که درآرد سر از دهان من آتش
- شماره ١٨: من نه آن صيدم که بودم پاسدار اکنون مرا
- شماره ١٩: نمي گفتم که خواهد دوخت غيرت چشمم از رويت
- شماره ٢٠: به خوبي ذره اي بودي چه در کوي تو جا کردم
- شماره ٢١: شعله حسن تو بالاتر ازين مي بايد
- شماره ٢٢: به بازي آفتاب را چه گفتم ماه رنجيدي
- شماره ٢٣: آزرده ام به شکوه دل دلستان خود
- شماره ٢٤: اي فلک خوش کن به مرگ من دل يار مرا
- شماره ٢٥: ما به يارانيم مشغول و رقيب ما به يار
- شماره ٢٦: سخن طي مي کنم ناگاه در خواب
- شماره ٢٧: بخت چون بر نقد دولت سکه اقبال زد
- شماره ٢٨: قياس خوبي آن مه ازين کن کز جفاي او
- شماره ٢٩: بود دي در چمن اي قبله حاجتمندان
- شماره ٣٠: باز جائي رفته ام کز روي يارم شرمسار
- شماره ٣١: هر کجا حيرانم اندر چشم گريانم توئي
- شماره ٣٢: چراغ خود دگر در بزم او بي نور مي بينم
- شماره ٣٣: در عين وصل جز من راضي به مرگ خود کيست
- شماره ٣٤: براي خاطر غيرم به صد جفا کشتي
- شماره ٣٥: منم شکسته نهال رياض عشق و گلي
- شماره ٣٦: دانسته باش اي دل کزان نامهربانت مي برم
- شماره ٣٧: دل مي شود هر روز خون تا او ز دل بيرون شود
- شماره ٣٨: منم کز دل وداع کشور امن و امان کردم
- شماره ٣٩: دو روزي شد که با هجران جانان صحبتي دارم
- شماره ٤٠: هان اي دل هجران گزين در جلوه است آن مه دگر
- شماره ٤١: گرچه ديدم بر عذار عصمتت خال گناه
- شماره ٤٢: دارم از دست تو بر سر افسر بي غيرتي
- شماره ٤٣: گشت ديگر پاي تمکينم سبک در راه او
- شماره ٤٤: چون من کجاست بوالعجبي در بسيط خاک
- شماره ٤٥: اين منم کز عصمت دل در دلت جا کرده ام
- شماره ٤٦: اگر خواهي دعاي من کني بر مدعاي من
- شماره ٤٧: چند چشمت بسته بيند چشم سرگردان من
- شماره ٤٨: بيرون شدم از بزمت اي شمع صراحي گردنان
- شماره ٤٩: دلم که بي تو لگدکوب محنت و الم است
- شماره ٥٠: هرگز از زلف کجت بي پيچ و تابي نيستم
- شماره ٥١: يارب چه مهر خوبان حسن از جهان برافتد
- شماره ٥٢: وصل چون شد عام از هجران بود ناخوشترک
- قطعه
- شماره ٥٤: من و ديدن رقيبان هوسناک تو را
- شماره ٥٥: گداي شهر را دانسته خلقي پادشاه من
- شماره ٥٦: به دعوي آمده ترکي که صيد خود کندم
- شماره ٥٧: بهر تسخير دلم پادشهي تازه رسيد
- شماره ٥٨: به مهر غير در اخلاص من خلل کردي
- شماره ٥٩: دلم آزاد از دامش نمي گردد چه دامست اين
- شماره ٦٠
- شماره ٦١: يزک سپاه هجران که نمود پيشدستي
- شماره ٦٢: داردم در زير تيغ امروز جلاد فراق
- شماره ٦٣: ساربانا پرشتابان بار ازين منزل مبند
- شماره ٦٤: مهي برفت ازين شهر و شور شهر دگر شد
- شماره ٦٥: شدم از گريه نابينا چراغ ديده من کو
- شماره ٦٦: آن که شد تا حشر لازم صبر در هجران او