غزليات
- شماره ١: ثنا و حمد بي پايان خدا را
- شماره ٢: ما قلم در سر کشيديم اختيار خويش را
- شماره ٣: اي که انکار کني عالم درويشان را
- شماره ٤: غافلند از زندگي مستان خواب
- شماره ٥: دريغ صحبت ديرين و حق ديد و شناخت
- شماره ٦: اي يار ناگزير که دل در هواي تست
- شماره ٧: درد عشق از تندرسيت خوشترست
- شماره ٨: آن را که جاي نيست همه شهر جاي اوست
- شماره ٩: آن به که چون مني نرسد در وصال دوست
- شماره ١٠: به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
- شماره ١١: از جان برون نيامده جانانت آرزوست
- شماره ١٢: هر که هر بامداد پيش کسيست
- شماره ١٣: خوشتر از دوران عشق ايام نيست
- شماره ١٤: چون عيش گدايان به جهان سلطنتي نيست
- شماره ١٥: صبحدمي که برکنم، ديده به روشناييت
- شماره ١٦: تن آدمي شريفست به جان آدميت
- شماره ١٧: نادر از عالم توحيد کسي برخيزد
- شماره ١٨: ذوق شراب انست، وقتي اگر بباشد
- شماره ١٩: دنيي آن قدر ندارد که برو رشک برند
- شماره ٢٠: نه هر چه جانورند آدميتي دارند
- شماره ٢١: بيفکن خيمه تا محمل برانند
- شماره ٢٢: اگر خداي نباشد ز بنده اي خشنود
- شماره ٢٣: شرف نفس به جودست و کرامت به سجود
- شماره ٢٤: بسيار سالها به سر خاک ما رود
- شماره ٢٥: وقت آنست که ضعف آيد و نيرو برود
- شماره ٢٦: از صومعه رختم به خرابات برآريد
- شماره ٢٧: تا بدين غايت که رفت از من نيامد هيچ کار
- شماره ٢٨: ره به خرابات برد، عابد پرهيزگار
- شماره ٢٩: گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
- شماره ٣٠: گر مرا دنيا نباشد خاکداني گو مباش
- شماره ٣١: هر که با يار آشنا شد گو ز خود بيگانه باش
- شماره ٣٢: صاحبا عمر عزيزست غنيمت دانش
- شماره ٣٣: اي روبهک چرا ننشيني به جاي خويش
- شماره ٣٤: برخيز تا تفرج بستان کنيم و باغ
- شماره ٣٥: عمرها در سينه پنهان داشتيم اسرار دل
- شماره ٣٦: دوش در صحراي خلوت گوي تنهايي زدم
- شماره ٣٧: بر سر آنم که پاي صبر در دامن کشم
- شماره ٣٨: در ميان صومعه سالوس پر دعوي منم
- شماره ٣٩: باد گلبوي سحر خوش مي وزد خيز اي نديم
- شماره ٤٠: ما اميد از طاعت و چشم از ثواب افکنده ايم
- شماره ٤١: ساقيا مي ده که ما دردي کش ميخانه ايم
- شماره ٤٢: خرما نتوان خوردن ازين خار که کشتيم
- شماره ٤٣: خداوندي چنين بخشنده داريم
- شماره ٤٤: تو پس پرده و ما خون جگر مي ريزيم
- شماره ٤٥: برخيز تا به عهد امانت وفا کنيم
- شماره ٤٦: برخيز تا طريق تکلف رها کنيم
- شماره ٤٧: خلاف راستي باشد، خلاف راي درويشان
- شماره ٤٨: عشقبازي چيست سر در پاي جانان باختن
- شماره ٤٩: اي به باد هوس درافتاده
- شماره ٥٠: آستين بر روي و نقشي در ميان افکنده اي
- شماره ٥١: شبي در خرقه رندآسا، گذر کردم به ميخانه
- شماره ٥٢: چو کسي درآمد از پاي و تو دستگاه داري
- شماره ٥٣: يارب از ما چه فلاح آيد اگر تو نپذيري
- شماره ٥٤: هر روز باد مي برد از بوستان گلي
- شماره ٥٥: اي صوفي سرگردان، در بند نکونامي
- شماره ٥٦: پاکيزه روي را که بود پاکدامني
- شماره ٥٧: اگر لذت ترک لذت بداني
- شماره ٥٨: ياري آنست که زهر از قبلش نوش کني
- شماره ٥٩: مبارک ساعتي باشد که با منظور بنشيني
- شماره ٦٠: مقصود عاشقان دو عالم لقاي تست
- شماره ٦١: منزل عشق از جهاني ديگرست
- شماره ٦٢: فلک با بخت من دايم به کينست
- شماره ٦٣: روي در مسجد و دل ساکن خمار چه سود؟
- شماره ٦٤: هر کسي در حرم عشق تو محرم نشود
- اين غزل در تذکره مرآت الخيال امير عليخان سودي به نام شيخ سعدي است: