غزليات
- شماره ١: هر سحر ناله و زاري کنم پيش صبا
- شماره ٢: اي مرا يک بارگي از خويشتن کرده جدا
- شماره ٣: اين حادثه بين که زاد ما را
- شماره ٤: کشيدم رنج بسياري دريغا
- شماره ٥: نديدم در جهان کامي دريغا
- شماره ٦: سر به سر از لطف جاني ساقيا
- شماره ٧: اي ز فروغ رخت تافته صد آفتاب
- شماره ٨: مست خراب يابد هر لحظه در خرابات
- شماره ٩: ديدي چو من خرابي افتاده در خرابات
- شماره ١٠: به يک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت
- شماره ١١: چو آفتاب رخت سايه بر جهان انداخت
- شماره ١٢: عراقي بار ديگر توبه بشکست
- شماره ١٣: ساقي قدحي شراب در دست
- شماره ١٤: از پرده برون آمد ساقي، قدحي در دست
- شماره ١٥: دو اسبه پيک نظر مي دوانم از چپ و راست
- شماره ١٦: شوري ز شراب خانه برخاست
- شماره ١٧: از ميکده تا چه شور برخاست؟
- شماره ١٨: باز مرا در غمت واقعه جاني است
- شماره ١٩: ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست
- شماره ٢٠: ناگه از ميکده فغان برخاست
- شماره ٢١: مهر مهر دلبري بر جان ماست
- شماره ٢٢: چنين که حال من زار در خرابات است
- شماره ٢٣: نديده ام رخ خوب تو، روزکي چند است
- شماره ٢٤: جانا، نظري، که دل فگار است
- شماره ٢٥: دل، چو در دام عشق منظور است
- شماره ٢٦: ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟
- شماره ٢٧: در کوي خرابات، کسي را که نياز است
- شماره ٢٨: طره يار پريشان چه خوش است
- شماره ٢٩: در سرم عشق تو سودايي خوش است
- شماره ٣٠: رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است
- شماره ٣١: شاد کن جان من، که غمگين است
- شماره ٣٢: مشو، مشو، ز من خسته دل جدا اي دوست
- شماره ٣٣: کي ببينم چهره زيباي دوست؟
- شماره ٣٤: يک لحظه ديدن رخ جانانم آرزوست
- شماره ٣٥: جز ديدن روي تو مرا راي دگر نيست
- شماره ٣٦: هر دلي کو به عشق مايل نيست
- شماره ٣٧: ساقي، ار جام مي، دمادم نيست
- شماره ٣٨: عشق سيمرغ است، کورا دام نيست
- شماره ٣٩: دل، که دايم عشق مي ورزيد رفت
- شماره ٤٠: آه، به يک بارگي يار کم ما گرفت!
- شماره ٤١: باز هجر يار دامانم گرفت
- شماره ٤٢: مرا گر يار بنوازد، زهي دولت زهي دولت
- شماره ٤٣: کي از تو جان غمگيني شود شاد؟
- شماره ٤٤: هر که را جام مي به دست افتاد
- شماره ٤٥: باز دل از در تو دور افتاد
- شماره ٤٦: عشق، شوري در نهاد ما نهاد
- شماره ٤٧: عشق شوقي در نهاد ما نهاد
- شماره ٤٨: بر من، اي دل، بند جان نتوان نهاد
- شماره ٤٩: بي رخت جان در ميان نتوان نهاد
- شماره ٥٠: هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
- شماره ٥١: بنماي به من رويت، يارات نمي افتد
- شماره ٥٢: با شمع روي خوبان پروانه اي چه سنجد؟
- شماره ٥٣: با عشق عقل فرسا ديوانه اي چه سنجد؟
- شماره ٥٤: با عشق قرار در نگنجد
- شماره ٥٥: با عشق تو ناز در نگنجد
- شماره ٥٦: جانا، حديث شوقت در داستان نگنجد
- شماره ٥٧: امروز مرا در دل جز يار نمي گنجد
- شماره ٥٨: امروز مرا در دل جز يار نمي گنجد
- شماره ٥٩: در حلقه فقيران قيصر چه کار دارد؟
- شماره ٦٠: با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟
- شماره ٦١: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- شماره ٦٢: با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- شماره ٦٣: خرم تن آن کس که دل ريش ندارد
- شماره ٦٤: بيا، کاين دل سر هجران ندارد
- شماره ٦٥: دل، دولت خرمي ندارد
- شماره ٦٦: راحت سر مردمي ندارد
- شماره ٦٧: نگارا، بي تو برگ جان که دارد؟
- شماره ٦٨: نگارا، بي تو برگ جان که دارد؟
- شماره ٦٩: تا کي کشم جفاي تو؟ اين نيز بگذرد
- شماره ٧٠: بيا بيا، که نسيم بهار مي گذرد
- شماره ٧١: بيا، که عمر من خاکسار مي گذرد
- شماره ٧٢: پشت بر روزگار بايد کرد
- شماره ٧٣: ياد آن شيرين پسر خواهيم کرد
- شماره ٧٤: مي روان کن ساقيا، کين دم روان خواهيم کرد
- شماره ٧٥: روي ننمود يار چتوان کرد
- شماره ٧٦: روي ننمود يار چتوان کرد؟
- شماره ٧٧: من رنجور را يک دم نپرسد يار چتوان کرد؟
- شماره ٧٨: از در يار گذر نتوان کرد
- شماره ٧٩: بدين زبان صفت حسن يار نتوان کرد
- شماره ٨٠: بتم از غمزه و ابرو، همه تير و کمان سازد
- شماره ٨١: چنين که غمزه تو خون خلق مي ريزد
- شماره ٨٢: اگر يکبار زلف يار از رخسار برخيزد
- شماره ٨٣: آن را که چو تو نگار باشد
- شماره ٨٤: تا بر قرار حسني دل بي قرار باشد
- شماره ٨٥: ديده بختم، دريغا کور شد
- شماره ٨٦: من مست مي عشقم هشيار نخواهم شد
- شماره ٨٧: گر نظر کردم به روي ماه رخساري چه شد؟
- شماره ٨٨: ناگه بت من مست به بازار برآمد
- شماره ٨٩: ناگه بت من مست به بازار برآمد
- شماره ٩٠: غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد
- شماره ٩١: بيا، که بي رخ زيبات دل به جان آمد
- شماره ٩٢: ز اشتياق تو، جانا، دلم به جان آمد
- شماره ٩٣: آشکارا نهان کنم تا چند؟
- شماره ٩٤: آن را که غمت ز در براند
- شماره ٩٥: اين درد مرا دوا که داند؟
- شماره ٩٦: در من نگرد يار دگربار که داند
- شماره ٩٧: اي دل، چو در خانه خمار گشادند
- شماره ٩٨: نخستين باده کاندر جام کردند
- شماره ٩٩: نگارا، جسمت از جان آفريدند
- شماره ١٠٠: اگر شکسته دلانت هزار جان دارند
- شماره ١٠١: چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند
- شماره ١٠٢: باز دلم عيش و طرب مي کند
- شماره ١٠٣: هر که او دعوي مستي مي کند
- شماره ١٠٤: به خرابات شدم دوش مرا بار نبود
- شماره ١٠٥: هر که در بند زلف يار بود
- شماره ١٠٦: تا کي از ما يار ما پنهان بود؟
- شماره ١٠٧: اي خوشا دل کاندر او از عشق تو جاني بود
- شماره ١٠٨: وه! که کارم ز دست مي برود
- شماره ١٠٩: اندرين ره هر که او يکتا شود
- شماره ١١٠: نگاريني که با ما مي نپايد
- شماره ١١١: مرا، گرچه ز غم جان مي برآيد
- شماره ١١٢: زان پيش که دل ز جان برآيد
- شماره ١١٣: آخر اين تيره شب هجر به پايان آيد
- شماره ١١٤: صبا وقت سحر گويي ز کوي يار مي آيد
- شماره ١١٥: صبا وقت سحر، گويي، ز کوي يار مي آيد
- شماره ١١٦: گهي درد تو درمان مي نمايد
- شماره ١١٧: مرا درد تو درمان مي نمايد
- شماره ١١٨: اي باد صبا، به کوي آن يار
- شماره ١١٩: دل در گره زلف تو بستيم دگر بار
- شماره ١٢٠: دل در گره زلف تو بستيم دگربار
- شماره ١٢١: رخ سوي خرابات نهاديم دگربار
- شماره ١٢٢: نظر ز حال من ناتوان دريغ مدار
- شماره ١٢٣: غلام روي توام، اي غلام، باده بيار
- شماره ١٢٤: مرا از هر چه مي بينم رخ دلدار اولي تر
- شماره ١٢٥: نيم چون يک نفس بي غم دلم خون خوار اولي تر
- شماره ١٢٦: سر به سر از لطف جاني اي پسر
- شماره ١٢٧: آب حيوان است، آن لب، يا شکر؟
- شماره ١٢٨: اي اميد جان، عنايت از عراقي وامگير
- شماره ١٢٩: بر درت افتاده ام خوار و حقير
- شماره ١٣٠: به دست غم گرفتارم، بيا اي يار، دستم گير
- شماره ١٣١: بي دلي را بي سبب آزرده گير
- شماره ١٣٢: اي مطرب درد، پرده بنواز
- شماره ١٣٣: چون تو کردي حديث عشق آغاز
- شماره ١٣٤: از غم عشقت جگر خون است باز
- شماره ١٣٥: کار ما، بنگر، که خام افتاد باز
- شماره ١٣٦: بي جمال تو، اي جهان افروز
- شماره ١٣٧: ساقي، ز شکر خنده شراب طرب انگيز
- شماره ١٣٨: در بزم قلندران قلاش
- شماره ١٣٩: تماشا مي کند هر دم دلم در باغ رخسارش
- شماره ١٤٠: بکشم به ناز روزي سر زلف مشک رنگش
- شماره ١٤١: نرسد به هر زباني سخن دهان تنگش
- شماره ١٤٢: صلاي عشق، که ساقي ز لعل خندانش
- شماره ١٤٣: کردم گذري به ميکده دوش
- شماره ١٤٤: باز غم بگرفت دامانم، دريغ
- شماره ١٤٥: حبذا عشق و حبذا عشاق
- شماره ١٤٦: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
- شماره ١٤٧: بيا، که خانه دل پاک کردم از خاشاک
- شماره ١٤٨: دلي، که آتش عشق تواش بسوزد پاک
- شماره ١٤٩: گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
- شماره ١٥٠: تنگ آمدم از وجود خود، تنگ
- شماره ١٥١: در جام جهان نماي اول
- شماره ١٥٢: اي ديده، بدار ماتم دل
- شماره ١٥٣: مبند، اي دل، بجز در يار خود دل
- شماره ١٥٤: خوشتر از خلد برين آراستند ايوان دل
- شماره ١٥٥: اکئوس تلالات بمدام
- شماره ١٥٦: از دل و جان عاشق زار توام
- شماره ١٥٧: باز در دام بلا افتاده ام
- شماره ١٥٨: ايندم منم که بيدل و بي يار مانده ام
- شماره ١٥٩: ياران، غمم خوريد، که غمخوار مانده ام
- شماره ١٦٠: ساقي، چو نمي دهي شرابم
- شماره ١٦١: دل گم شد، ازو نشان نيابم
- شماره ١٦٢: دل گم شد، ازو نشان نمي يابم
- شماره ١٦٣: هيهات! کزين ديار رفتم
- شماره ١٦٤: کجايي؟اي ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم
- شماره ١٦٥: من باز ره خانه خمار گرفتم
- شماره ١٦٦: من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟
- شماره ١٦٧: اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکي چندم
- شماره ١٦٨: در ملک لايزالي ديدم من آنچه ديدم
- شماره ١٦٩: در حسن رخ خوبان پيدا همه او ديدم
- شماره ١٧٠: آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟
- شماره ١٧١: تا کي از دست تو خونابه خورم؟
- شماره ١٧٢: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
- شماره ١٧٣: چه خوش بودي، دريغا، روزگارم؟
- شماره ١٧٤: بر من نظري کن، که منت عاشق زارم
- شماره ١٧٥: نگارا، بي تو برگ جان ندارم
- شماره ١٧٦: هر زمان جوري ز خوبان مي کشم
- شماره ١٧٧: اي راحت روانم، دور از تو ناتوانم
- شماره ١٧٨: جانا، نظري که ناتوانم
- شماره ١٧٩: کجايي، اي دل و جانم، که از غم تو بجانم
- شماره ١٨٠: دلي يا دلبري، يا جان و يا جانان، نمي دانم
- شماره ١٨١: با من دلشده گر يار نسازد چه کنم؟
- شماره ١٨٢: شايد که به درگاه تو عمري بنشينم
- شماره ١٨٣: شود ميسر و گويي که در جهان بينم؟
- شماره ١٨٤: نيست کاري به آنم و اينم
- شماره ١٨٥: مرا جز عشق تو جاني نمي بينم نمي بينم
- شماره ١٨٦: بر در يار من سحر مست و خراب مي روم
- شماره ١٨٧: من آن قلاش و رند بي نوايم
- شماره ١٨٨: ما چو قدر وصلت، اي جان و جهان، نشناختيم
- شماره ١٨٩: ما دگرباره توبه بشکستيم
- شماره ١٩٠: افسوس! که باز از در تو دور بمانديم
- شماره ١٩١: گر چه ز جهان جوي نداريم
- شماره ١٩٢: ما، کانده تو نياز داريم
- شماره ١٩٣: من که هر لحظه زار مي گريم
- شماره ١٩٤: گر ز شمعت چراغي افروزيم
- شماره ١٩٥: گر چه دل خون کني از خاک درت نگريزيم
- شماره ١٩٦: ناخورده شراب مي خروشيم
- شماره ١٩٧: ناخورده شراب مي خروشيم
- شماره ١٩٨: خيزيد، عاشقان، نفسي شور و شر کنيم
- شماره ١٩٩: خيز، تا قصد کوي يار کنيم
- شماره ٢٠٠: تا کي از دست فراق تو ستم ها بينيم؟
- شماره ٢٠١: ز غم زار و حقيرم، با که گويم؟
- شماره ٢٠٢: ز دلتنگي به جانم با که گويم؟
- شماره ٢٠٣: اي دوست، بيا، که ما توراييم
- شماره ٢٠٤: بيا، اي ديده، تا يک دم بگرييم
- شماره ٢٠٥: تا کي همه مدح خويش گوييم؟
- شماره ٢٠٦: شهري است بزرگ و ما دروييم
- شماره ٢٠٧: بگذر اي غافل ز ياد اين و آن
- شماره ٢٠٨: مبتلاي هجر يارم، الغياث اي دوستان
- شماره ٢٠٩: مقصود دل عاشق شيدا همه او دان
- شماره ٢١٠: در کف جور تو افتادم، تو دان
- شماره ٢١١: رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان
- شماره ٢١٢: ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
- شماره ٢١٣: ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان
- شماره ٢١٤: نگار از سر کويت گذر کردن توان؟ نتوان
- شماره ٢١٥: عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
- شماره ٢١٦: سهل گفتي به ترک جان گفتن
- شماره ٢١٧: تا تواني هيچ درمانم مکن
- شماره ٢١٨: ماهرويا، رخ ز من پنهان مکن
- شماره ٢١٩: بي رخت جانا، دلم غمگين مکن
- شماره ٢٢٠: اي يار، بيا و ياريي کن
- شماره ٢٢١: اي رخ جان فزاي تو گشته خجسته فال من
- شماره ٢٢٢: چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟
- شماره ٢٢٣: بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطره خون
- شماره ٢٢٤: چو دل ز دايره عقل بي تو شد بيرون
- شماره ٢٢٥: اي حسن تو بي پايان، آخر چه جمال است اين؟
- شماره ٢٢٦: اي دل و جان عاشقان شيفته جمال تو
- شماره ٢٢٧: اي دل و جان عاشقان شيفته لقاي تو
- شماره ٢٢٨: اي آرزوي جان و دلم ز آرزوي تو
- شماره ٢٢٩: اي همه ميل دل من سوي تو
- شماره ٢٣٠: ترک من، اي من غلام روي تو
- شماره ٢٣١: آن مونس غمگسار جان کو؟
- شماره ٢٣٢: ساقي، قدحي مي مغان کو؟
- شماره ٢٣٣: مانا دميد بوي گلستان صبح گاه
- شماره ٢٣٤: اي جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته
- شماره ٢٣٥: اي راحت روح هر شکسته
- شماره ٢٣٦: اي در ميان جانم گنجي نهان نهاده
- شماره ٢٣٧: اي هر دهن ز ياد لبت پر عسل شده
- شماره ٢٣٨: در صومعه نگنجد، رند شرابخانه
- شماره ٢٣٩: در صومعه نگنجد رند شرابخانه
- شماره ٢٤٠: بازم از غصه جگر خون کرده اي
- شماره ٢٤١: تا تو در حسن و جمال افزوده اي
- شماره ٢٤٢: تا زخوبي دل ز من بربوده اي
- شماره ٢٤٣: اي يار، مکن، بر من بي يار ببخشاي
- شماره ٢٤٤: در کار من درهم آخر نظري فرماي
- شماره ٢٤٥: اي دوست الغياث! که جانم بسوختي
- شماره ٢٤٦: نگارا، گر چه از ما برشکستي
- شماره ٢٤٧: اي به تو زنده جسم و جان، مونس جان کيستي؟
- شماره ٢٤٨: پيش ازينم خوشترک مي داشتي
- شماره ٢٤٩: اي ز غم فراق تو جان مرا شکايتي
- شماره ٢٥٠: اي عشق، کجا به من فتادي؟
- شماره ٢٥١: چه کرده ام که دلم از فراق خون کردي؟
- شماره ٢٥٢: جانا، نظري به ما نکردي
- شماره ٢٥٣: چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه ديدي؟
- شماره ٢٥٤: چه کردم؟ دلبرا، از من چه ديدي؟
- شماره ٢٥٥: آمد به درت اميدواري
- شماره ٢٥٦: اي دل، بنشين چو سوکواري
- شماره ٢٥٧: تا چند عشق بازيم بر روي هر نگاري؟
- شماره ٢٥٨: نگارا، کي بود کاميدواري
- شماره ٢٥٩: نگارا، از وصال خود مرا تا کي جدا داري؟
- شماره ٢٦٠: نمي دانم چه بد کردم، که نيکم زار مي داري؟
- شماره ٢٦١: چه خوش باشد دلا کز عشق يار مهربان ميري
- شماره ٢٦٢: چو برقع از رخ زيباي خود براندازي
- شماره ٢٦٣: از کرم در من بيچاره نظر کن نفسي
- شماره ٢٦٤: نگارا، وقت آن آمد که يکدم ز آن من باشي
- شماره ٢٦٥: خوشا دردي!که درمانش تو باشي
- شماره ٢٦٦: چه خوش باشد! که دلدارم تو باشي
- شماره ٢٦٧: الا قم، واغتنم يوم التلاقي
- شماره ٢٦٨: اندوهگني چرا؟ عراقي
- شماره ٢٦٩: فمالي لم اطا سبع الطباقي
- شماره ٢٧٠: لقد فاح الربيع و دار ساقي
- شماره ٢٧١: آن جام طرب فزاي ساقي
- شماره ٢٧٢: جانا، ز منت ملال تا کي؟
- شماره ٢٧٣: دلربايي دل ز من ناگه ربودي کاشکي
- شماره ٢٧٤: از غم دلدار زارم، مرگ به زين زندگي
- شماره ٢٧٥: الا، قد طال عهدي بالوصال
- شماره ٢٧٦: گر به رخسار تو، اي دوست، نظر داشتمي
- شماره ٢٧٧: در جهان گر نه يار داشتمي
- شماره ٢٧٨: گرنه سوداي يار داشتمي
- شماره ٢٧٩: اي که از لطف سراسر جاني
- شماره ٢٨٠: ترسا بچه اي، شنگي، شوخي، شکرستاني
- شماره ٢٨١: چنانم از هوس لعل شکرستاني
- شماره ٢٨٢: سر عشقت کس تواند گفت؟ ني
- شماره ٢٨٣: کي بود کين درد را درمان کني؟
- شماره ٢٨٤: نگويي باز: کاي غم خوار چوني؟
- شماره ٢٨٥: بيا، تا بيدلان را زار بيني
- شماره ٢٨٦: اي خوشتر از جان، آخر کجايي؟
- شماره ٢٨٧: اي ربوده دلم به رعنايي
- شماره ٢٨٨: بود آيا که خرامان ز درم بازآيي؟
- شماره ٢٨٩: بيا، که بي تو به جان آمدم ز تنهايي
- شماره ٢٩٠: پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمايي
- شماره ٢٩١: چه بود گر نقاب بگشايي؟
- شماره ٢٩٢: در کوي تو لوليي، گدايي
- شماره ٢٩٣: دلي دارم، چه دل؟ محنت سرايي
- شماره ٢٩٤: ز اشتياق تو جانم به لب رسيد، کجايي؟
- شماره ٢٩٥: ز دو ديده خون فشانم، ز غمت شب جدايي
- شماره ٢٩٦: زهي! جمال تو رشک بتان يغمايي
- شماره ٢٩٧: سحرگه بر در راحت سرايي
- شماره ٢٩٨: کشيد کار ز تنهاييم به شيدايي
- شماره ٢٩٩: همي گردم به گرد هر سرايي
- شماره ٣٠٠: شدم از عشق تو شيدا، کجايي؟
- شماره ٣٠١: نيم بي تو دمي بي غم، کجايي؟
- شماره ٣٠٢: درين ره گر بترک خود بگويي
- شماره ٣٠٣: درين ره گر به ترک خود بگويي
- شماره ٣٠٤: گر از زلف پريشانت صبا بر هم زند مويي
- شماره ٣٠٥: نه از تو به من رسيد بويي