مثنوي شاه و درويش يا قصه شاه و گدا
- شماره ١
- مصايب مصنف و مناجات
- مناجات
- در نعت سيدالمرسلين صلي الله عليه و سلم
- وصف معراج رسول الله و صحابه کبار آن
- در منقبت حضرت شاه اوليا عليه السلام
- تعريف کلام فصيح و شعر
- سبب تصنيف کتاب
- خطاب هلالي با مدعي
- آغاز قصه شاه و درويش
- در آزاد شدن شهزاده از مکتب و ملول بودن درويش
- حال گدا بوقت شب در جدايي شاهزاده
- حالات شاه و گدا در مکتب
- در فسون سازي شهزاده بمعلم بجهت دلداري درويش
- حال عشق شاهزاده با گدا
- افشاي راز عشق و ملامت عوام
- خبردار شدن مردم از حال درويش و پيدا شدن رقيب کافرکيش بدانديش
- راندن کوتوال گدا را از مکتب برقابت خود
- رفتن گدا بشب بر در شاهزاده
- ناليدن درويش در کوي شاه
- ديدار شاه از بام در شب ماه روشن
- در صفت کبوتر بازي شاه و نظاره کردن درويش
- سر راه گرفتن رقيب درويش را
- جستن کبوتر شاه بر درويش و نامه نوشتن ببال او
- رفتن شاهزاده بميدان
- در تعريف کمان شاه گويد
- مناظره تير و کمان با يکديگر
- جواب دادن کمان بتير و صلح کردن
- واقف شدن مردم از عشقبازي و دلداري درويش و بهانه ساختن رقيب شکار را بجهت جدايي آنها
- حيله کردن رقيب و خبردار نمودن شاه گدا را
- رفتن درويش بصحرا و ساکن شدنش در کوهي و منتظربودنش بمقدم شاه
- وصف غزال کوهي
- بزم آرايي لشکر بشکار
- تعاقب شاهزاده غزال را و رسيدن هر دو پيش گدا
- بزم آرايي شاه و نظر کردن گدا
- رفتن شاهزاده بديدن درويش
- بشهر آمدن شهزاده
- اقامت شاهزاده بر لب دريا و گدا بر کوه
- رفتن شاه پيش گدا و بشارت تخت نشيني
- نامه نوشتن خسرو و خواستن شهزاده را از سياحت کنار دريا
- آمدن شهزاده بشهر و کيفيت استقبال او
- در صفت خزان و وفات کردن خسرو
- وصيت خسرو و وفات و تجهيز و تدفين او
- ايضا في الموعظة و النصيحه
- بر تخت نشستن شاه و توفيه عهد با درويش
- آمدن گدا بدربار شاه
- بوصل رسيدن درويش و دوري او بار ديگر بجور رقيب
- عزيمت کردن شاه بر سر خصم و ظفر يافتن او بر دشمن و کشته شدن رقيب
- عمر بسر کردن شاه و گدا با يک ديگر
- در بي وفايي عمر
- در خاتمه کتاب گويد
- حکايت بطريق تمثيل
- مناجات