غزليات
- شماره ١: جاء البريد مبشرا من بعد ما طال المدا
- شماره ٢: اي خاک درت سرمه ارباب بصارت
- شماره ٣: به عالم هر دلي کاو هوشمند است
- شماره ٤: بگذر ز علم رسمي، که تمام قيل و قال است
- شماره ٥: دلا! باز اين همه افسردگي چيست؟
- شماره ٦: آنانکه شمع آرزو در بزم عشق افروختند
- شماره ٧: دگر از درد تنهايي، به جانم يار مي بايد
- شماره ٨: يک گل ز باغ دوست، کسي بو نمي کند
- شماره ٩: آنها که ربوده الستند
- شماره ١٠: عهد جواني گذشت، در غم بود و نبود
- شماره ١١: نگشود مرا ز ياريت کار
- شماره ١٢: آتش به جانم افکند، شوق لقاي دلدار
- شماره ١٣: اگر کنم گله من از زمانه غدار
- شماره ١٤: الهي الهي، به حق پيمبر
- شماره ١٥: تا سرو قباپوش تو را ديده ام امروز
- شماره ١٦: روي تو گل تازه و خط سبزه نوخيز
- شماره ١٧: پاي اميدم، بيابان طلب گم کرده اي
- شماره ١٨: من آينه طلعت معشوق وجودم
- شماره ١٩: به شهر عافيت، مأوي ندارم
- شماره ٢٠: مقصود و مراد کون ديديم
- شماره ٢١: شبي ز تيرگي دل سياه گشت چنان
- شماره ٢٢: تازه گرديد از نسيم صبحگاهي، جان من
- شماره ٢٣: يک دمک، با خودآ، ببين چه کسي
- شماره ٢٤: مضي في غفلة عمري، کذلک يذهب الباقي
- شماره ٢٥: ساقيا! بده جامي، زان شراب روحاني