فرهاد و شيرين
- سرآغاز
- در ستايش پروردگار
- در راز و نياز با خداوند
- در ستايش حضرت پيغمبر«ص »
- در چگونگي شبي که پيغمبر بر آسمان بر شد
- در ستايش حضرت علي «ع »
- گفتار در آرايش و نکويي سخن
- حکايت
- گفتار در نکويي خموشي و عشق
- گفتار در چگونگي عشق
- حکايت
- حکايت
- گفتار در ستايش عشق
- حکايت
- گفتار در آغاز داستان و چگونگي عشق
- در جستجوي جايي دلکش و سرزميني خرم
- گفتار در رفتار خادمان شيرين به طلب نزهتگاه دلنشين و پيدا نمودن دشت بيستون و خبردادن شيرين را
- حکايت
- گفتار در بيرون آمدن شيرين از مشکوي خسرو
- گفتار اندر طلب نمودن شيرين استادان پرهنر را براي بنا نمودن قصر شيرين و يافتن خادمان فرهاد را
- گفتار اندر گفت و شنيد غلامان شيرين با فرهاد و بردن او را به نزد شيرين مه جبين
- گفتار درآوردن خادمان شيرين فرهاد را در نزد آن ماه جبين و دلربايي آن نازنين از فرهاد
- گفتار اندر دلربايي شيرين از فرهاد مسکين و گفت و شنيد آن دو به طريق راز و نياز در پرده راز
- در ستايش معرفت و مقام عشق
- در بيان گرفتاري فرهاد به کمند عشق شيرين
- در گفتگوي شيرين با فرهاد و تعريف کوه بيستون و مأمور نمودن فرهاد به کندن کوه بيستون
- در جواب گفتگوي شيرين و قبول نمودن فرهاد کندن کوه بيستون را به جهت عمارت
- در صفت مرغزاري که شيرين در آنجا آسايش نموده و گفتگوي او با دايه در ستايش حسن خويش
- در پند دادن دايه به شيرين و دلداري از نازنين گويد
- در بيان چگونگي عشق و آغاز کندن بيستون به نيروي محبت
- در افزوني محبت فرهاد و شور عشق او در فراق شيرين
- در اظهار نمودن شيرين محبت خويش را به آن غمين مهجور
- در حکايت گفتگوي آن بي خبر از مقامات عشق با مجنون و جواب دادن مجنون
- در رفتن شيرين به کوه بيستون و گفتگوي او با فرهاد و بيان مقامات محبت
- در ستايش پنهان نمودن راز نهاني که آسايش دو جهاني ست
- در توصيف دشتي که رشک گلزار بهشت بود و تفرج شيرين در آن دشت و رسيدن نامه خسرو به او
- در نوشتن شيرين جواب خسرو را و عتاب کردن بدو در عشق و محبت با ديگران
- در بيان وصل و هجران نکويان و رفتن شيرين به تماشاي بيستون
- پاسخ دادن شيرين فرهاد را
- نازل شدن شيرين به دلجويي فرهاد مسکين در دامنه کوه بيستون
- غزل خواندن فرهاد
- پاسخ دادن شيرين پرستاران را
- در بيان مصاحبت شيرين با فرهاد در آن شب
- امتحان کردن شيرين فرهاد را در عشق