شماره ١٣٩: چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود
چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود
که سرگذشت فراق تو بر زبانم بود
شد آتش جگرم پيش مردمان روشن
ز خون گرم که در چشم خونفشانم بود
به التفات تو دارم اميدواريها
ولي ز خوي تو ايمن نمي توانم بود
ستم گذشته ز اندازه ورنه کي با تو
کدام روز دگر اينقدر فغانم بود
زبان خامه من سوخت زين غزل وحشي
مگر زبانه اي از آتش نهانم بود