شماره ١١٦: شام هجران تو تشريف به هر جا ببرد
شام هجران تو تشريف به هر جا ببرد
در پس و پيش هزاران شب يلدا ببرد
دود آتشکده از کلبه عاشق خيزد
گر به کاشانه خود آتش موسا ببرد
ميجهد برق جمالي که دهد اجر فراق
کيست تا مژده به يعقوب و زليخا ببرد
عشق چون بر سر کس حمله بيداد آرد
اولش قوت بگريختن از پا ببرد
هرکرا بر در نازک بدنان خواند عشق
دل و جاني که بود ز آهن وخارا ببرد
آنکه سود سر بازار محبت خواهد
بايد آنجا همه سرمايه سودا ببرد
در برو باز زنم بي رخ او رضوان را
گر به گلزار بهشتم به تماشا ببرد
ندهد طوف صنمخانه به سد حج قبول
شيخ صنعان که دلش را بت ترسا ببرد
با چنين درد که وحشي به دعا مي طلبد
بايدش کشت اگر نام مداوا نبرد