شماره ٥٠: ز بس که هجر تو لاغر ميان بکاست تنم
ز بس که هجر تو لاغر ميان بکاست تنم
قسم به جان تو کزين تهيست پيرهنم
مرا که پيش زبان دم نمي زند شمشير
بيا تو با دم شمشير زن که دم نزنم
ز خويشتن به جهان هر کسي خبر دارد
خلاف من که نباشد خبر ز خويشتنم
حديث لعل تو تا بر زبان من جاريست
زنند خلق شب و روز بوسه بر دهنم
اگر نظر بکنم بي تو بر شمايل غير
دو چشم خويش به انگشت خويشتن بکنم
اگر چه زار و ضعيفم ولي به قوت عشق
به جز تو گر همه شيرست پنجه درفکنم
پس از هلاک تنم گر به دجله غرق کنند
ز سوز آتش دل دود خيزد از کفنم
حديث زلف بتان سر کنم چو قاآني
گمان برند خلايق که نافه ختنم