شماره ٤٩: بکش ار کشي به تيغم بزن ار زني به تيرم
بکش ار کشي به تيغم بزن ار زني به تيرم
بکن آنچه مي تواني که من از تو ناگزيرم
همه شرط عاشق آنست که کام دوست جويد
بکن ار کني قبولم ببر ار بري اسيرم
سر من فرو نيايد به کمند پهلوانان
تو کني به تار مويي همه روزه دستگيرم
نظر ار ز دوست پوشم که برون رود ز چشمم
بچه اقتدار گويم که برون شو از ضميرم
ز جهان کناره کردم که تو در کنارم آيي
مگر اي جوان رهاني ز غم جهان پيرم
تو به راه باد گويا سر زلف خود گشودي
که ز مغز جاي عطسه همه مي جهد عبيرم
طلب از خداي کردم که بميرم ار نيايي
تو نيامدي و ترسم که درين طلب بميرم
مگرم نظر بدوزي به خدنگ جور ورنه
همه تا حيات دارم نظر از تو برنگيرم
به هواي مهر محمود چو ذره در نشاطم
که چو آفتاب روزي به فلک برد اميرم