مرا شوخيست شيرين لب که رنگ نيشکر دارد
جمال مهر و حسن حور و خوبي قمر دارد
محلق مشک تبت را به برگ ياسمن سازد
معلق ماه نخشب را به سرو کاشمر دارد
به رنگ نيشکر ماند رخش ليکن عجب دارم
که لعل دلفريبش از چه طعم نيشکر دارد
مگر اکسير طنازيست حسن عالم افروزش
که از تأثير آن اکسير رويش رنگ زر دارد
همي گويند صندل دردسر را مي کند زايل
چه شد کان چهر صندل گون مرا با دردسر دارد
نه آخر جوهري گويد که مرواريد رخشان را
به زردي چون گرايد رنگ قيمت بيشتر دارد