شماره ٣٩٦: گشت فراق و وصل تو مرگ و بقاي عاشقان
گشت فراق و وصل تو مرگ و بقاي عاشقان
کشتي و زنده ساختي اي تو خداي عاشقان
برده اي از تبسمي نقد بقاي اهل دل
کرده اي از تغافلي قصد فناي عاشقان
تا لب خود گشوده اي مستي ما فزوده اي
اي لب باده نوش تو نشاه فزاي عاشقان
با همه لاف زيرکي، بي خبرم ز خويشتن
تا شده چشم مست تو هوش رباي عاشقان
کارم اگر گره خورد، غم نخورم چرا که شد
زلف گره گشاي تو کارگشاي عاشقان
دل ز بلاي عاشقي يافت ره نجات را
اي تو نجات اهل دل وي تو بلاي عاشقان
وقت نماز چون رود روي تو در حضور دل
کز خم ابروان شدي قبله نماي عاشقان
ز ابروي چون کمان تو خون دلي روان نشد
تا نرسيده بر نشان تير دعاي عاشقان
هر نفس از جدايي ات مي رسدم عقوبتي
اي شب انتظار تو روز جزاي عاشقان
سينه شرحه شرحه ام شرح دهد فروغيا
جور و جفاي مهوشان مهر و وفاي عاشقان