شماره ٢٦٨: اندوهگني چرا؟ عراقي
اندوهگني چرا؟ عراقي
مانا که ز جفت خويش طاقي
غمگين مگر از فراق ياري؟
شوريده مگر ز اشتياقي؟
خون خور، که درين سراي پر غم
با هجر هميشه هم وثاقي
ياران ز شراب وصل سر مست
مخمو تو از شراب ساقي
ناگشته دمي ز خويش فاني
خواهي که شوي به دوست باقي؟
جان کن، که نه لايق وصالي
خون بار، که در خور فراقي
چون در خور وصل نيست بودت
اي کاش نبودي، اي عراقي