شماره ٢٦٦: چه خوش باشد! که دلدارم تو باشي
چه خوش باشد! که دلدارم تو باشي
نديم و مونس و يارم تو باشي
دل پر درد را درمان تو سازي
شفاي جان بيمارم تو باشي
ز شادي در همه عالم نگنجم
اگر يک لحظه غم خوارم تو باشي
ندارم مونسي در غار گيتي
بيا، تا مونس غارم تو باشي
اگر چه سخت دشوار است کارم
شود آسان، چو در کارم تو باشي
اگر جمله جهانم خصم گردند
نترسم، چون نگهدارم تو باشي
همي نالم چو بلبل در سحرگاه
به بوي آنکه گلزارم تو باشي
چو گويم وصف حسن ماهرويي
غرض زان زلف و رخسارم تو باشي
اگر نام تو گويم ور نگويم
مراد جمله گفتارم تو باشي
از آن دل در تو بندم، چون عراقي
که مي خواهم که دلدارم تو باشي