شماره ٢١٥: عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
جان و دل بر باختن، بر روي جانان زيستن
سوختن در هجر و خوش بودن به اميد وصال
ساختن با درد و پس با بوي درمان زيستن
تا کي از هجران جانان ناله و زاري کنم؟
از حيات خود به جانم، چند ازين سان زيستن؟
بس مرا از زندگاني، مرگ کو، تا جان دهم؟
مرگ خوشتر تا چنين با درد هجران زيستن
اي ز جان خوشتر، بيا، تا بر تو افشانم روان
نزد تو مردن به از تو دور و حيران زيستن
بر سر کويت چه خوش باشد به بوي وصل تو
در ميان خاک و خون افتان و خيزان زيستن؟
از خودم دور افگني، وانگاه گويي: خوش بزي
بي دلان را مرگ باشد بي تو، اي جان، زيستن
هان! عراقي، جان به جانان ده، گران جاني مکن
بعد از اين بي روي خوب يار نتوان زيستن