شماره ١٣٦: بي جمال تو، اي جهان افروز
بي جمال تو، اي جهان افروز
چشم عشاق، تيره بيند روز
دل به ايوان عشق بار نيافت
تا به کلي ز خود نکرد بروز
در بيابان عشق پي نبرد
خانه پرورد لايجوز و يجوز
چه بلا بود کان به من نرسيد؟
زين دل جانگداز درداندوز
عشق گويد مرا که: اي طالب
چاک زن طيلسان و خرقه بسوز
دگر از فهم خويش قصه مخوان
قصه خواهي؟ بيا ز ما آموز
بنشان، اي عراقي، آتش خويش
پس چراغي ز عشق ما افروز