شماره ١٢٥: نيم چون يک نفس بي غم دلم خون خوار اولي تر
نيم چون يک نفس بي غم دلم خون خوار اولي تر
ندارم چون دلي خرم، تني بيمار اولي تر
نيابد هر که دلداري، چو من زار و حزين اولي
نبيند هر که غمخواري، چو من غمخوار اولي تر
دلي کز يار خود بويي نيابد تن دهد بر باد
چنين دل در کف هجران اسير و زار اولي تر
وصال او نمي يابم، تن اندر هجر او دارم
به شادي چون نيم لايق، مرا تيمار اولي تر
چو درد او بود درمان، تن من ناتوان خوشتر
چو زخم او شود مرهم، دلم افگار اولي تر
چو روزي من از وصلش همه تيمار و غم باشد
به هر حالي مرا درد و غم بسيار اولي تر
دلا، چون عاشق ياري، به درد او گرفتاري
همي کن ناله و زاري، که عاشق زار اولي تر
هر آنچه آرزو داري برو از درگه او خواه
ز هر در، کان زند مفلس، در دلدار اولي تر
عراقي، در رخ خوبان جمال يار خود مي بين
نظر چون مي کني باري به روي يار اولي تر