شماره ١١٢: زان پيش که دل ز جان برآيد
زان پيش که دل ز جان برآيد
جان از تن ناتوان برآيد
بنماي جمال، تا دهم جان
کان سود بر اين زيان برآيد
اي کاش به جان برآمدي کار
اين کار کجا به جان برآيد؟
کارم نه چنان فتاد مشکل
کان بي تو به اين و آن برآيد
هم از در تو گشايدم کار
کامم همه زان دهان برآيد
بر درگهت آمدم به کاري
کان بر تو به رايگان برآيد
نايافته جانم از تو بويي
مگذار که ناگهان برآيد
بنواز به لطف جانم، آن دم
کز کالبدم روان برآيد
کام دل خسته عراقي
از لطف تو بي گمان برآيد