شماره ٤٥٦: صبح رخ از پرده نمود اي غلام
صبح رخ از پرده نمود اي غلام
چند کني گفت و شنود اي غلام
دير شد آخر قدحي مي بيار
چند زنم بانگ که زود اي غلام
درد خرابات مپيماي کم
هين که بسي درد فزود اي غلام
در دلم آتش فکن از مي که مي
آينه دل بزدود اي غلام
آتش تر ده به صبوحي که عمر
مي گذرد زود چو دود اي غلام
عمر تو چون اول افسانه اي
هرچه همي بود نبود اي غلام
روي زمين گر همه ملک تو شد
در پي تو مرگ چه سود اي غلام
پشت بده زانکه بلايي دگر
هر نفست روي نمود اي غلام
گوشه نشين باش که چوگان چرخ
گوي ز پيش تو ربود اي غلام
دانه اميد چه کاري که دهر
دانه ناکشته درود اي غلام
صد قدح خونش ببايد کشيد
هر که دمي خوش بغنود اي غلام
بر دل عطار فلک هر نفس
صد در اندوه گشود اي غلام