شماره ١٥١: چون نظر بر روي جانان اوفتاد
چون نظر بر روي جانان اوفتاد
آتشي در خرمن جان اوفتاد
روي جان ديگر نبيند تا ابد
هر که او در بند جانان اوفتاد
ذره اي خورشيد رويش شد پديد
ولوله در جن و انسان اوفتاد
جان انس از شوق او آتش گرفت
پس از آنجا در دل جان اوفتاد
کرد تاوان بي رخ او آفتاب
لاجرم در قيد تاوان اوفتاد
هر که مويي سرکشيد از عشق او
بي سر آنجا چون گريبان اوفتاد
هر کجا نقش نگاري پاي بست
تا ابد در دست رضوان اوفتاد
وانکه را رنگي و بويي راه زد
در حجاب سخت خذلان اوفتاد
چون وصالش دانه اي بر دام بست
مرغ دل در دام هجران اوفتاد
بي سر و بن ديد عاشق راه او
بي سر و بن در بيابان اوفتاد
راز عشقش عالمي بي منتهاست
ظن مبر کين کار آسان اوفتاد
تا به کلي بر نخيزي از دو کون
محرم اين راز نتوان اوفتاد
چون رهي بس دور و بس دشوار بود
لاجرم عطار حيران اوفتاد