اين غزل در تذکره مرآت الخيال امير عليخان سودي به نام شيخ سعدي است:
بربود دلم در چمني سرو رواني
زرين کمري ، سيمبري، موي مياني
خورشيد وشي، ماه رخي، زهره جبيني
ياقوت لبي، سنگ دلي، تنگ دهاني
عيسي نفسي، خضر رهي، يوسف عهدي
جم مرتبه اي، تاج وري، شاه نشاني
شنگي، شکريني، چو شکر در دل خلقي
شوخي، نمکيني، چو نمک شور جهاني
جادو فکني، عشوه گري، فتنه پرستي
آسيب دلي، رنج تني، آفت جاني
بيداد گري، کج کلهي، عربده جويي
شکر شکني، تير قدي، سخت کماني
در چشم امل، معجزه آب حياتي
در باب سخن، نادره سحر بياني
کي زلف و رخ و لعل لب او شده سعدي
آهي و سرشکي و غباري و دخاني