شماره ٧٨٨: مرا ز هجر تو اميد زندگاني کو
مرا ز هجر تو اميد زندگاني کو
در آرزوي توام لذت جواني کو
اگر نه عمر مني رسم بيوفائي چيست
و گر زمانه نئي شرط مهرباني کو
ميان باديه غم ز تشنگي مردم
زلال مشربه عذب شادماني کو
ز جام لعل سمن عارضان سيمين بر
مي مروق نوشين ارغواني کو
درون مصطبه در جسم جام مينائي
ز دست يار سبک روح روح ثاني کو
ميست کاب حياتست در سياهي شب
چو خضر وقت توئي آب زندگاني کو
وجود خاکي ما پيش از آنکه کوزه کنند
بگوي فاش که آن کوزه نهاني کو
گرفت اين شب ديجورم از ستاره ملال
فروغ شعشعه شمع آسماني کو
مگر ز درد دلم بسته شد رهش ور ني
طليعه نفس صبح کامراني کو
صبا بگوي که تسکين جان آدم را
نسيم روضه فردوس جاوداني کو
برون ز کون و مکانست گر چه پروازم
خروش شهپر طاوس لا مکاني کو
فتاده بر دو جهان پرتو تجلي دوست
صفير بلبل بستان لن تراني کو
چو بانگ و ناله خواجو فتاده در ره عشق
غريو دمدمه کوس کارواني کو