شماره ٧٣٠: اي نسيم سحري بوي بهارم برسان
اي نسيم سحري بوي بهارم برسان
شکري از لب شيرين نگارم برسان
حلقه زلف دلارام من از هم بگشاي
شمسه ئي زان گره غاليه بارم برسان
تار آن سلسله مشک فشان بر هم زن
بوئي از نافه آهوي تتارم برسان
گرت افتد به دواخانه وصلش گذري
مرهمي بهر دل ريش فگارم برسان
دم بدم تا کنمش بر ورق ديده سواد
نسخه اي زان خط مشکين غبارم برسان
تا دهم بوسه و بر بازوي ايمان بندم
رقعه ئي از خط آن لاله عذارم برسان
پيش از آن کز من دلخسته نماند ديار
مژده ئي از ره ياري بديارم برسان
چون بدان بقعه رسي رقعه من در نظر آر
نام من محو کن و نامه بيارم برسان
گر بخمخانه آن مغبچه ات راه بود
سر خم بر کن و داروي خمارم برسان
دارد آن موي ميان از من بيچاره کنار
يا رب آنموي ميان را بکنارم برسان
دل خواجو شد و بر خاک درش کرد قرار
خبري زاندل بي صبر و قرارم برسان