شماره ٦٢٩: اي تنم کرده ز غم موئي و در مو زده خم
اي تنم کرده ز غم موئي و در مو زده خم
وي دلم يک سر مو وز سر موئي شده کم
گر دلم باک ندارد ز غم عشق چه باک
ور غمم دست ندارد ز دل خسته چه غم
هم دل گرم گرم نيست درين ره همدل
هم دم مرد گرم نيست درين غم همدم
پيش چشمم ز حيا آب شود چشمه نيل
وانگه از نيل سرشکم برود آب بقم
اي بصد وجه رخ خوب تو وجهي ز بهشت
وي بصد باب سرکوي تو بابي زارم
چون کنم وصف جمالت که دو رويست ورق
زانکه بي خون حرامي نبود وصل حرم
از تو چون صبر کنم زانکه نگردد ممکن
صبر درويش ز الطاف خداوند کرم
خيز خواجو که چو پرگار به سر بايد گشت
هر که در دايره عشق نهادست قدم