شماره ٦٠٠: اي غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
اي غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
وآتش هجر جگر سوز تو دود افکن دل
چشمه نوش گهر پوش لبت چشمه جان
حلقه زلف شکن بر شکنت معدن دل
گر کني قصد دلم دست من و دامن تو
ور کند ترک تو دل دست من و دامن دل
جانم از دست دل ار غرقه خون جگرست
خون جان من دلسوخته در گردن دل
پرتو روي تو شد شمع شبستان دلم
تا شبستان سر زلف تو شد مسکن دل
بده آن آب چو آتش که بجوش آمده است
ز آتش روي دل افروز تو خون در تن دل
چاره با ناوک چشمت سپر انداختنست
ورنه تير مژه ات بگذرد از جوشن دل
دل شيدا همه پيرامن سودا گردد
و اهل دلرا غم سوداي تو پيرامن دل
آتشي در دل خواجوست که از شعله اوست
دود آهي که برون مي رود از روزن دل