چو حرفي بخواني ز طومار عشق
شود منکشف بر تو اسرار عشق
بيار آب حسرت که جز سيم اشک
روان نيست نقدي ببازار عشق
نشانم ز کنج صوامع مجوي
که شد منزلم کوي خمار عشق
تلف گشت عمرم در ايام مهر
بدل گشت دلقم به زنار عشق
بيا تا چو بلبل بهنگام صبح
بناليم بر طرف گلزار عشق
کساني که روزي نگشتند اسير
چه دانند حال گرفتار عشق
بخواني سواد سويداي دل
اگر برتو خوانند طومار عشق
مکن عيب خواجو که ارباب عقل
نباشند واقف بر اطوار عشق