شماره ٤٤٦: سحر چو بوي گل از طرف مرغزار برآيد
سحر چو بوي گل از طرف مرغزار برآيد
نواي زير و بم از جان مرغ زار برآيد
بيار اي بت ساقي مي مروق باقي
که کام جان من از جام خوشگوار برآيد
چو در خيال من آيد لب چو دانه نارت
ببوستان روانم درخت نار برآيد
خط تو چون بخطا ملک نيمروز بگيرد
خروش ولوله از خيل زنگبار برآمد
برآيد از نفسم بوي مشک اگر بزبانم
حديث آن گره زلف مشکبار برآيد
چو هندوان رسن باز هردم اين دل ريشم
بدان کمند گرهگير تابدار برآيد
بود که کام من خسته دل برآيد اگر چه
بروزگار مرادي ز روزگار برآيد
ببخت شور من بينوا ز گلبن ايام
اگر گلي بدمد صد هزار خار برآيد
دعا و زاري خواجو و آه نيم شبانش
اگر نه کارگر آيد چگونه کار برآيد