شماره ٤٤١: مهره مهر چو از حقه مينا بنمود
مهره مهر چو از حقه مينا بنمود
ماه من طلعت صبح از شب يلدا بنمود
گوشوار زرش از طرف بنا گوش چو سيم
گوئي از جرم قمر زهره زهرا بنمود
سرو را در چمن آواز قيامت بنشست
چون سهي سرو من آن قامت رعنا بنمود
صوفي از خرقه برون آمد و زنار ببست
چون بت من گره زلف چليپا بنمود
گفتمش مرغ دلم از چه بدام تو فتاد
دانه خال سيه بر رخ زيبا بنمود
غم سوداي ترا شرح چه حاجت چو دلم
بر رخ زرد اثر سر سويدا بنمود
چشم جادوي تو چون دست برآورد به سحر
رخت ازلفت چو ثعبان يد بيضا بنمود
بشکر خنده در احياي دل خسته دلان
لب جانبخش تو اعجاز مسيحا بنمود
چشم خواجو چو سر حقه گوهر بگشود
لعل ناب از صدف لؤلؤي لالا بنمود
شاهد مهوش طبعش بشکر گفتاري
اي بسا شور که از لعل شکر خا بنمود