تا درد نيابند دوا را نشناسند
تا رنج نبيند شفا را نشناسند
آنها که چو ماهي اين بحر نگردند
شک نيست که ماهيت ما را نشناسند
با عشق و هوا برگ و نواراست نيايد
خاموش که عشاق نوا را نشناسند
منصور بقا از گذر دار فنا يافت
نا گشته فنا دار بقا را نشناسند
تا معتکفان حرم کعبه وحدت
خود را نشناسند خدا را نشناسند
ياران وفادار جفا را نپسندند
خوبان جفا کار وفا را نشناسند
آنها که ندارند نم چشم و غم دل
خاصيت اين آب و هوا را نشناسند
با عشق تو زيبائي خوبان ننمايد
با پرتو خورشيد سها را نشناسند
خواجو چه عجب باشد ارش کس نشناسد
شاهان جهاندار گدا را نشناسند