شماره ٢٩٥: دلم ديده از دوستان برنگيرد
دلم ديده از دوستان برنگيرد
که بلبل دل از بوستان برنگيرد
ز من سايه ئي ماند از مهر رويش
گر آن مه ز خور سايبان برنگيرد
ببازار او نقد دل چون فرستم
که قلبست و کس رايگان برنگيرد
دلم چون کشد مهد سلطان عشقش
که يک ذره هفت آسمان برنگيرد
جهان مشگ و عنبر نگيرد گر آن مه
ز رخ زلف عنبرفشان برنگيرد
قد عاشقان خم نگيرد چو سنبل
گر او سنبل از ارغوان برنگيرد
اگر بيدل مهربان خاک گردد
دل از يار نامهربان برنگيرد
بجان جهان کي رسد رهرو عشق
اگردل ز جان وجهان برنگيرد
چرا سنبل لاله پوش تو يکدم
سر از پاي سرو روان برنگيرد
نيابد کنار از ميان تو آنکو
حجاب کنار از ميان برنگيرد
دل نازکم تاب فکرت نيارد
تن لاغرم بار جان برنگيرد
اگر من بمسجد کنم دعوت دل
بجز راه دير مغان برنگيرد
برو آستين بيش مفشان که خواجو
به خنجر سر از آستان برنگيرد