کاروان ختني مشک ختا مي آرد
يا صبا نکهت آن زلف دوتا مي آرد
لاله دل در دم جانبخش سحر مي بندد
غنچه جان پيشکش باد صبا مي آرد
مرغ را گل باشارت چه سخن مي گويد
باز هدهد چه بشارت ز سبا مي آرد
مي رسد قاصدي از راه و چنان مي شنوم
که ز سلطان خبري سوي گدا مي آرد
اي عزيزان چه بشيرست که از جانب مصر
مژده يوسف گمگشته ما مي آرد
ظاهر آنست که مرغ دل مشتاقانرا
دانه خال تو در دام بلا مي آرد
مي گشايد مگر از نافه زلفت کارش
ورنه باد اين دم مشکين ز کجا مي آرد
هندوي پر دل شوريده که داري ز قفا
اي بسا دل که کشانت ز قفا مي آرد
خواجو از قول مغني نشکيبد ز آنروي
هر زمان پرده سرا را بسرا مي آرد