شماره ٢٥٠: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
صد عاشق دلسوخته در بحر غم افتد
مشتاق حرم گر بزند آه جگر سوز
آتش بمغيلان و دخان در حرم افتد
در هر طرفت هست بسي خسته و مجروح
ليکن چو منت عاشق دلخسته کم افتد
چون قصه اندوه فراق تو نويسم
گر دم بزنم آتش دل در قلم افتد
پيش لب ضحاک تو بس فتنه وآشوب
کز مار سر زلف تو در ملک جم افتد
هنگام سحر گر بخرامي سوي بستان
چون زلف کژت سرو سهي در قدم افتد
خم در قد چون چنبر خواجو فتد آن دم
کز باد صبا در سر زلف تو خم افتد